ARTIK ÇOK GEÇ (DÜZENLENİYOR)

10.bölüm

Sümeyra sabah erkenden uyanmış hemen ne giyeceğini düşünmeye başlamıştı. Aklında hep daha kapalı, tesettüre yakın kıyafetler vardı. Çünki Yusuf bundan hoşlanırdı. Hep Yusuf'a göreydi fikirleri. Ona göre ayarlamaya başlamıştı tüm yaşantısını yavaş yavaş. Hayatı Yusuf'la tamamlanıyordu farkında olmasa bile. Ve her ne kadar kabullenemiyor olsa bile.
..
Hemen Fatma teyzenin verdiği örtüyüde alarak kahvaltısını yapmadan çıktı evden. Babası yine evde değildi. Ya gece çıkmış ya da sabah erkenden çıkmış olmalıydı. Bunu kendisi de bilmiyordu. Her zamanki haliydi ne de olsa.
..
Sümeyra giydiği pantolondan rahatsızlık duymaya başlamıştı zamanla. Çünki daha önceden beğenrek aldığı pantolonlar ve mini etekler bütün vücut hatlarını belli ediyordu. Bu Yusuf'un hoşuna gitmezdi. En önemlisi Yusuf'un aşık olduğu Rabbinin hoşuna gitmezdi. Mini etek giymektense pantolon giyip üzerine uzun bir hırka çekti ve çıktı evden. Minübüse atlayıp on dk sonra Fatma teyzenin dükkanına yakın bir yerde durdu.
Kalbi yerinden çıkacak gibi oldu çünki her an Yusuf'la karşılaşabilirdi. Onun bu halini Yusuf görse kendisine olan duygularını hemen anlardı şüphesiz. Derin bir nefes aldı ve kalbini tuttu.
-noluyor sana böyle. Kendine gel. Tamam sakin. Haydi bismillah.. Dedi ve hemen dükkana giriverdi.
-meraba Fatma teyzecim nasılsın.
Fatma teyze- oo kimler gelmiş benim güzel kızım gelmiş. Gel içeri yavrum nerelerdesin sen bakiym.
Sümeyra- ben temelli geldim Fatma teyze. İznin olursa yanında çalışmak istiyorum.
-Bak buna çok sevindim. Benimde bir elemana ihtiyacım var doğrusu. Hemen bugün başla o zaman. Aa dur bakalım ben çay demledim. Sende kahvaltını yapmadıysan gel içerde birşeyler atıştır.
Sümeyra- hemde çok acıktım. dedi  gülerek ve içeri girdiler.
...
Derken Yusuf  sabah namazını kıldırdıktan sonra camiden ayrılmamış Kuran okurken uykuya dalmıştı. Tatlı bir yorgunluk ve tatlı bir uykuydu bu. Bazen insanlar çok yoruyordu onu. 'İlahi cilve' diyerek tebessümle karşılıyordu.
Yusuf üvey annesi ve babasıyla kalıyordu. Annesi çok iyi bir hanımdı. Aynı zamanda dinine bağlıydı.
Fakat bir yanı hep buruktu üvey annesinin.Yusuf  çekindiği için bir türlü kendisine soramıyordu. Birr  yandan da içi içini yiyordu.
..
Yusuf, Kuran'ı öpüp rafa koydu. Takkesini de alıp başına koyduktan sonra dışarı çıktı. Biraz dolaşmak hava almak istedi. Teyzesinin dükkanı camiye çok yakındı. Oraya gidip gitmemek arasında kaldı. Sonra vazgeçip ilk önce eve uğramak için köşeyi döndü. Dönerken Sümeyra takıldı aklına istemsizce.
-napıyor acaba. Dedi sessizce. Sonra kendine gelip '' sanane be adam sen kendi işine baksana''diye de mırıldandı. Yusuf şimdiye kadar hiç bir kızla gönül eğlendirmemiş, sevgisini helaline saklamıştı.
Diğer yandansa kendine mani olamıyor Sümeyra'yı düşünmeden edemiyordu.
Nefsini her konuda yenen Yusuf Sümeyra' nın aşkına mağlup olmuştu.
Fakat bu   haram bir sevdaya düşecek demek değildi. Bilakis,
Nefsiyle büyük bir savaş başlatmıştı içinde.
..
Bu sırada eve uğramış gömleğini değiştirip beyaz bir gömlek giymişti.
Elini yüzünü yıkayıp hemen çıkmıştı evden. Derken annesi
-Yusuuuf. Oğlum aç değil misin yemek  hazır..
-yok annecim aç değilim. Akşama doğru tekrar uğrarım inşaallah. Dedi ve teyzesine gitmek için yola koyuldu..
..
Bu sırada Sümeyra bütün yazma eşarp ve şalları çıkarmış tek tek katlayıp yeni bir düzene başlamıştı daha sonra etrafı güzelce temizlemeye koyuldu. İlk gün temilik yapmak istemişti dükkanda.
Böylece eşyaların yerini de öğrenmiş olurdu...
Ve sümeyra rafları silerken bir ayak sesi işitti kapıda. Fatma teyze içerdeki odadaydı. Bir sessizlik. Bir heyecan.
Ne var ki arkasını dönüp bakmaya cesaret edemeyen Sümeyra Yusuf'un geldiğini hissetmişti.
-Sümeyra..
Sen misin??
..  Sümeyra arkasını döndü ve
-kimleri görüyorum. Dedi gülümseyerek. Gözleri gözlerine değmiyordu ikisininde.
Sümeyra Yusuf'tan, Yusuf Rabbinden çekiniyordu.
Bir tebessümle karşıladı Sümeyra'yı.
Hayırlı olsun diyebildi.
Sümeyra ise teşekkür ederim dedi ve konuyu uzatmak istedi kendince.
Birşeyler içer misin dedi Sümeyra Yusuf'a..
Hayır dedi Yusuf gitmem gerek.
Sümeyra-- nereye?
Yusuf--kalırsam nefsim bana galip gelir. Boğulurum.. Dedi.
Sümeyra bir anlam verememişti bu sözlere. Kendisine bilmece gibi geliyordu Yusuf'un konuştuğu her kelime.
Yusuf ses seda etmeden çıktı.
Sümeyra kaldırdı kafasını. Baktı Yusuf'a..
Sen gibi sevdan da zor Yusuf.