SWOTMB#2: JOGGING
NAMI's POV
"Ate Nami, na-miss ka namin ni Sachi." said Yuri.
Nakakasawa na siya! Palagi na lang Sachi. Palibhasa kambal sang dalawa ni Sachiro, pero sa pakikipagbasag-ulo lang naman nagkakasundo.
"Nami, na-miss ka namin!" bungad naman sa akin nitong si Niko.
"Ate Nams, ako rin na-miss kita!" sabi naman nitong kapatid kong si Yanyan saka ako niyakap. Tsk! Parang di naman niya ako pinuntahan last month sa dorm. "asan na pasalubong ko?" dagdag naman niya nang ni-let go na niya ako. Tinaasan ko nga ng kilay.
Kakasawa talaga sila, nakakarindi! Kanina pa sila sa 'ate na-miss kita'.
And ayon, may welcome party at reunion pala kami rito sa bahay. So, here they are, maingay ang buong Residence. Hindi lang dito sa bahay, literally, buong Residence talaga.
So, dahil nga naririndi ako sa kaingayan nilang lahat mas minabuti ko na lang na pumunta sa kwarto ko para matulog ulit. Babawi pa ako sa pagod ko sa paghahanap ko ng trabaho. Pagdating ko sa room ko, humilata na kaagad ako at madali rin naman akong nakatulog. Pagkagising ko naman, madilim na sa labas and means its already night. Bumangon na ako saka nag-ayos ng kunti bago bumaba.
Maingay pa rin naman sila pero hindi na kagaya kanina na makabasag ng ear drums. Nang marating ko ang sala, si Helena ang unang nakapansin sa akin. "hello, Ate! How's your sleep?" He'll greeted me with her big wide smile, at halatang pilit. Kahina-hinalang mga kilos! Hmft.
Tinanguan ko na lang siya, and didn't bother myself to answer her nonsense question. Tinungo ko na rin ang kusina para kumain dahil ramdam ko na ang matinding gutom ko. At ang malilimutin kong utak, ngayon lang nakaalala na hindi pa pala ako kumakain since this morning. Puro liquid pala ang naipaloob ko. How stupid I am to forget to eat!
Naabutan ko naman sa kusina ang mga Tita ko, girls commotion again, and as usual they're topic is all about the Gangster world. Nothing new, eh! They always talk about that. At sa sobrang busy nila sa kanilang tsismisan, ni hindi na nila napansin na nandito pala ako na kumukuha na ng maraming pagkain.
At hindi ko rin talaga matatakasan ang kanilang malakas na usapan. Eh, jusmi! Nakakasagap yung radar ko ng alert! Mga balitang ayaw ko. Na hindi ko naman maiwasang marinig.
"naaalala niyo pa ba iyong time na may pumuntang convoy dito at fully armed?" tanong ni Tita Judia.
May ganoon! May gulo na naman bang pinasok ang mga ito? Medyo napalingon ako sa kanila. Hindi ko alam pero binagalan ko ang pagkuha sa pasta. Then narinig kong sumagot silang lahat ng 'oo'. Then, nagpatuloy na si Tita Judia. "kinausap pala nila si Master. Nasa bahay kasi ako ni Master that time eh, so, nakapag-eavesdropped ako." hala! Bawal iyon ah. Nilagyan ko na ng sauce ng carbonara iyong pasta ko.
"eh, anong narinig mo?" curious namang tanong ni mommy.
"mga Saito's pala sila, at iyong boss nila kinukuhang alliance ang Residence natin. Alam mo na iba itong angkan natin eh. Sabihin mo mang maliit lang, pero malakas. Na kayang pabagsakin ang kahit na sino mang naglalakihang mafia diyan."
Hindi ko mapigilan ang sarili kong makinig. Akala ko ba mga gangster lang sila pero bakit may naririnig na akong mafia-mafia! Ano ito?
"Saito's? Di ba pabagsak na ang mafia na iyon dahil dahil sa mga Graeme? Kaya siguro sila lumalapit sa atin para hindi tuluyang bumagsak ang organisasyon nila. Naku naman, sana hindi pumayag si Master. Malaking gulo ito kapag nagkataon." sabi naman ni Tita Milet.
Gulo na naman! Puro na lang gulo! Hindi ba sila nagsasawa? Tsk.
"hindi pumayag si Master, ayaw niya na raw madamay sa mafia ulit. Lalo na't Graeme ang kalaban ng mga Saito's." ani Tita Judia.
At sa sinabing iyon ni Tita, napahinga silang lahat. So am I. Nakkakaloka! Mafia? That's too much! Napakasamang balita para sa akin. Naman kasi, nasa gangster world na nga lang sila. May mafia-mafia pa akong naririnig. Ano ba yan?
Since, hindi pa rin naman nila ako napapansin dito at marami-rami na rin namang pagkain ang nalagay ko sa aking tray. Tahimik na umalis na lang ako roon at nagtungo sa kwarto ko. Doon ako kakain para walang magulo at sulo ko ang TV ko.
And to tell you something, what I know is our family, which is best known as 'ADLERSTEIN RESIDENCE', hindi raw basta-basta. Maliit man daw na grupo kami kumpara sa iba, kayang pabagsakin ng buong A.R. ang sinumang naglalakihang organisasyon. 'no one dares to against our clan'. That is what Master told me before. Pero dahil sa wala akong interest sa mga bagay-bagay na ganyan. Hindi ko na inalam pa ang buong history ng A.R. Kaya kunti lang ang alam ko sa nakaraan ng pamilya. Ang tanging alam ko lang ay ang kung bakit kailangan naming lahat matuto sa pakikipaglaban.
KINABUKASAN, maaga akong gumising para makapag-jogging ako. Mag-isa ko lang dahil wala aking inaasahang magising ng maaga sa mga pinsan ko, mga tulog mantika sila lalo na kapag alam na wala silang pupuntahan kinabukasan. At bago ako umalis, nagpalit muna ako ng aking usual attire ko sa pagja-jog. Over all black, from my sports bra down to my sneakers. Then I tied my hair in a ponytail style before took my phone and put the earphones to my ears.
I planned to jog out of the residence. I want to go in the park near our village. I've been there once and the place is so nice. And that's only a kilometer away from the gate. So as I out in our house I started to jog. Malapit na ako sa gate nang may tumawag sa akin.
"NAMI!" kahit na naka-earphones naman ako, rinig ko pa rin iyon dahil hindi naman kalaksan ang pagpapatugtog ko. Pagkatigil ko sa pag-jog, lumingon ako kaagad sa likuran ko dahil doon nanggaling iyong boses.
"oh hi po Tito Gray! Good morning." I greeted him. He's Tito Gray, my father's youngest brother. And nakkitaa kong may hawak siyang mahabang hose ng tubig, iyong pinandidilig at may umaagos pang tubig doon. Oh maybe, today is his schedule for watering the plants to the whole residence.
"good morning, too, hija! Too early ah."
"maaga po kasi akong nagising ngayon eh. Sige po mauna na ako." paalam ko na lang kay Tito.
"oh sige, mag-iingat ka huh!" paalala niya sa akin na bigla naman ikinakaba ko. Perk hindi ko na lang iyon pinansin pa.
"opo, salamat!" then I started to jog again.
It's five o'clock in the morning and yet its still dark. And it's weird, why do these streetlights already closed? But in my other side, I thought, maybe they're closing it early. Ayts, Nami, why you care 'bout the lights? Tsk.
Malapit na ako sa park, then I noticed that there's really something weird in the place. It's like someone is watching me or rather, someone's following me. Grrr! So creepy!
I continued jogging until I reached for the Eros Park. Marami rin namang nagja-jogging. But, pansin ko lang, the males pop is more in count than the female pop. Before, you can't even count them for them having a large number but now, I only have seen few.
I sat down over the bench to rest for a while. Napalinga-linga rin ako sa buong lugar, and there's a lot of difference than the last time I went here. Since I am here at the highest part of the park, I could see the whole park and the place is too beautiful. There is also a covered court, the playground was already widen, the garden part were like a botanical and the soccer field were more greeny.
I forcefully stopped myself from sightseeing the place when I heard a grunt on my back. I'm ready to take a look on what is it but I'm been too slow of my actions. . . Before I could see who is in my back, he tapped a handkerchief to my nose and it has a very stinking odor that turned me see the black.
