"Time can't be stop, they say. But it's just a lie! My time halt the first time I see you."
NAOMI REIKA's
Neon was in dusk when we arrived in the house here in the mountain side. Riel and Trina were the ones who welcomed us. And Katrina hugged me so tight.
"Im glad your fine, Eika!" Salubong niya sa akin, she's very emotional and her eyes are puffy. She cried.
Pumasok kami sa kabahayan at nagharap-harap sa sala. Nakatuon lang din kay Trina ang atensiyon ko habang nag-uusap naman ang dalawang lalaki. "Are you okay?" Tanong ko sa kanya. Kahit na alam ko na ang dahilan kung bakit siya nagkakaganoon ay tinanong ko pa tin siya. The lively Katrina is all so blue.
"I-im fine, Ei. Don't worry 'bout me." Ngumiti pa siya sa akin na nagalata ko namang pilit. Wala na akong masabi pa kaya naman ngumiti na lang din ako sa kanya.
I'm sorry for your lost, Katrina!
"Magkakahalong grupo ang pumopunterya sa mansion niyo ngayon. Dahil sa pagka-ubos ng subordinates natin ay akala nila ay wala na tayong laban." Narinig kong sabi ni Riel nang ibaling ko sa usapan ng mga asawa namin ni Trina ang atensiyon ko.
My husband sighs then looked at me. I eyed him as if asking why. Napailing naman siya na parang disappointed pa. Tsh! Is he thinking na, hindi ako seryoso sa sinabi ko kanina. Nakakainis siya ha!
"Masiyadong marami ang nasa village ngayon and they're getting everyones atensiyon. Baka magpatawag na nang army ang government kapag di pa natigil ang gulo." Sunod naman ni Trina.
"Is there an Adlerstein in the vicinity?" My husband asked them. Tumango naman si Riel as an answer.
Nandoon sila? Anong ginagawa nila roon?
"But they're not doing anything, it was like they are watching someone and waiting for his move. Parang ganoon, eh. Hindi naman sila nakikigulo." Pahayag pa nang kausap. Tsh! Ano naman bang trip nila? Bakit hindi nalang sila bumalik sa Residence?
Ah....wait? "Waiting for his move?" Mahinang ulit ko sa sinabi ni Riel. Hmmm... "Can I borrow your phone, Van?" Tawag-pansin ko sa asawa. Hindi naman siya nagdalawang isip na ibigay sa akin iyon. At sa harap nila mismo, may dinukot ako sa bulsa kong isang pilas ng papel na puno ng numerong magkakadikit. Of course, it was all a contacts. A contact only an Adlerstein could understand, bigay sa akin ito ni Grandpa Lau kanina.
Dahil sa inilabas kong bagay ay nakuha ko ang atensiyon nilang tatlo. Tinaasan ko sila nang kilay pero wala iyong naging epekto sa kanila. Hmmm...
Hinanap ko ang numero ni Master, I dialed it. Nang mag-ring ito ay niloud-speaker ko iyon. Habang nagri-ring iyon ay kinuha sa akin ni Van ang papel at nakakunot noong pinakatitigan iyon. Pilit iniintindi. Tinawanan ko naman ang ginawa niya.
Hinding-hindi naman niya iyon maiintindihan, kasi ang numerong nakasulat doon ay nakasulat sa AR writings.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
