When the angel is gone...
GLENN VAN's
Eight days... Eight fvcking days!
Walong araw nang hindi nagkakamalay ang asawa ko. Walong araw na ang matinding kalungkutang ito na nadarama ko. Walong araw na matindi ang pag-aalala. Walong araw na siya lang ang tanging umuukupa sa isipan ko. Damn... fcking eight days!
"Sir, ayos na po." I nodded to this young nurse as a sign that I am ready.
And then my brother, Lei, pushed the wheelchair. The nurse opened the double door and assisted us to go in in the room where my wife was placed.
Looking at her state, my heart shattered. It was my fault! Kasalanan ko kung bakit na naman siya naririto. Hindi ko siya naprotektahan ng maayos. I failed! Fvck!
Marahas kong pinunasan ang mga luhang nagbagsakan sa pisngi ko.
"Leave!" I told them.
My brother just answered me with a sighed before he left the room. And now, I gaze to the nurse. May pag-aalangan sa ekspreaiyong ipinapakita nito sa akin.
"I said leave!" May galit sa tonong sabi ko.
"S-sir, iche-check ko pa po ang vitals ni Ma'am."
"Then fcking do it now and leave!"
"O-opo!"
Lumipat siya sa kabilabg bahagi at sinimulan na nito ang trabaho. The young nurse expertly doing her job. But I really don't give a dmn care!
"Y-you really love your wife, S-sir, 'no?" She said when she's about to finish.
"So much!" I looked at my lovely wife. Kahit na maraming mga benda sa kanya ay kitang-kita ko pa rin ang maganda at maamo nitong mukha. "I love her! I love my Reika."
"She's so lucky to have you, Sir. S-sana ay magising na siya." And I saw a glimpsed of tears in her eyes. Umiwas ito ng tingin at may pagmamadaling umalis sa kwarto ng hindi man lang inaalala ang kausap.
Yeah! Sana nga gumising na siya.
Hindi ko na matagalan ang kalagayan naming ito. Pakiramdam ko ay namatay na ako. Reika is my life and I really don't know what to fckin do right now!!!
I held her hand, at doon ko idinantay ang noo ko. Mahigpit ang pagkakahawak ko Sa kamay niya, natatakot ako na kapag hindi ko ito gagawin ay mawawala siya sa akin ng tuluyan.
"L-love..." my tears came out abruptly. I cried, again! Everytime I come here, my tears fell. "B-baby, please c-come back! Gumising ka na! A-ayaw mo bang m-makita si Venn? Hinihintay ka niya, love." Wala akong paki-alam kahit maubusan ako ng tubig sa katawan dahil sa patuloy na pag-iyak ko. Wala akong paki-alam kung may makarinig man sa akin.
Ang tanging paki-alam ko lang ay ang muling pagmulat ni Reika.
"Baby, wake up!"
I stayed there until my visiting time is over. Pero kahit na ganoon ay hindi ako umalis sa area. Nanatili lang ako sa labas ng room niya. Literal na nagkakampo ako rito. Saka lang ako aalis dito kapag oras na ng pagpapagatas sa anak ko.
