Letters from Wheel {TYS2023}

Κεφάλαιο 1ο - Adriano&Martina

"Άντε Μαρτίνα, δέκα λεπτά το σκέφτεσαι. Κάνε μία ευχή να τελειώνουμε!" άκουσα τον Αντριάνο να μου λέει, όμως ακόμη δεν ήξερα τι να ευχηθώ.

Ελπίζω να γίνει κάτι συναρπαστικό στη ζωή μου που θα κάνει την καθημερινότητά μου να αξίζει και να με βγάλει από τη ρουτίνα!  σκέφτηκα και πέταξα το κέρμα μου στο Fontana Di Trevi.

Ακόμη δεν πρόλαβα να ανοίξω τα μάτια μου και ένιωσα τον Αντριάνο να με τραβά από το χέρι.

"Άντε Μάρε, πολύ το σκέφτηκες. Πάμε γιατί έχω και άλλες δουλειές. Δεν μπορώ να ασχολούμαι μόνο μαζί σου!" είπε φωνάζοντας και με το ζόρι τον άκουσα πάνω από όλη αυτή τη φασαρία.

Είναι Αύγουστος και η Ρώμη είναι πήχτρα στους τουρίστες. Στο περίφημο σιντριβάνι των ευχών  υπάρχουν όλες οι ηλικίες ανθρώπων και όλοι ρίχνουν κέρματα μέσα σ' αυτό, ελπίζοντας να πραγματοποιηθούν οι ευχές τους.

"Αλήθεια, ποιος τα μαζεύει όλα αυτά τα κέρματα; Δε πιστεύω να τα αφήνουν μία ζωή εκεί, έτσι;" τον ρώτησα όταν φτάσαμε πλέον στη βέσπα του.

"Δεν έχω ιδέα και ούτε με ενδιαφέρει." απάντησε σε έναν αδιάφορο τόνο και μου έδωσε το ένα από τα δύο κράνη για να το φορέσω.

"Έχει πραγματοποιηθεί ποτέ καμία από τις ευχές σου; Να ξέρω, άξιζε το δίευρω που έριξα μέσα στο σιντριβάνι ή όχι;" ρώτησα περισσότερο για να τον κάνω να γελάσει όμως με κοίταξε σοβαρός.

"Δεν ξέρω. Δεν πίστεψα ποτέ σε αυτό το σιντριβάνι και ούτε δοκίμασα ποτέ να κάνω κάποια ευχή." συνέχισε αδιάφορα, και ανέβηκε στη βέσπα του ενώ εγώ έμεινα να τον κοιτάζω έκπληκτη.

"Μου κάνεις πλάκα έτσι; Γεννήθηκες και μεγάλωσες στη Ρώμη, πώς γίνεται να το λες αυτό; Δεν είναι κάτι σαν προσβολή αυτό προς το Fontana Di Trevi;" ρώτησα απηυδισμένη και ούτε καν γύρισε να με κοιτάξει.

"Εγώ θα φύγω, εσύ αν θέλεις μείνε εδώ να μιλάς μόνη σου!" μου είπε και άναψε τη μηχανή.

Ανέβηκα γρήγορα στη βέσπα και πλησίασα πιο κοντά του. Πέρασα τα χέρια μου από τη μέση του για να κρατηθώ και το άρωμά του με πλημμύρισε. Λεμόνι και κανέλα. Αυτές τις δύο εβδομάδες, συνήθισα σε αυτή τη μυρωδιά και νομίζω θα μου λείψει όταν γυρίσω πίσω στο σπίτι μου.

"Ξέχασα, έχεις το ραντεβού με τη Λιλιάνα σήμερα, γι' αυτό βιάζεσαι..." είπα χαμηλόφωνα όμως δεν απάντησε.