Letters from Wheel {TYS2023}

Κεφάλαιο 9ο - Ψέματα

Δεν ήξερα τι να του απαντήσω. Έπρεπε να του πω την αλήθεια ή όχι; Και αν δεν με άφηνε να ξανατρέξω σε άλλο αγώνα; Δεν μπορούσα να διακινδυνεύσω το όνειρό μου!

"Δεν μου αρέσει η σιωπή σου. Δεν ξέρω αν φοβάσαι να μου πεις ή αν δεν θέλεις, όμως παραλίγο να πέσεις πάνω μου με τη μηχανή σου. Αν μη τι άλλο, πρέπει να ξέρω για ποιο λόγο παραλίγο να καταλήξω στο νοσοκομείο." είπε με ήρεμο τόνο και μου φάνηκε πως ίσως να μπορούσα να τον εμπιστευτώ.

"Εάν σου πω, υπόσχεσαι να με αφήσεις να ξανατρέξω στους επόμενους αγώνες;" τον ρώτησα και γύρισε να με κοιτάξει.

"Μπορώ να κάνω διαφορετικά;" ρώτησε με τη σειρά του κι εγώ έγνεψα αρνητικά.

"Ακούω." είπε αδιάφορα και ξάπλωσε το σώμα του δίπλα μου.

"Η αλήθεια είναι πως όταν παρατήρησα καλύτερα τη μηχανή σου ξαφνιάστηκα και έχασα τον έλεγχο της δικιάς μου. Δεν ξέρω γιατί, αναμνήσεις έκαναν επίθεση στο μυαλό μου, όμως ορκίζομαι πως ήταν μόνο για ένα δευτερόλεπτο και είμαι σίγουρη πως δε θα ξαναγίνει." είπα δίχως να πάρω ανάσα και ευχόμουν να μην μου απαγορεύσει να ξανατρέξω.

"Και τι αναμνήσεις μπορείς να έχεις, τόσο έντονες, που σε έκαναν να χάσεις τον έλεγχο της μηχανής σου;" ρώτησε και παρατήρησα πως είχε κλείσει τα μάτια του και έμοιαζε τόσο ήρεμος σα να κοιμάται.

"Καλοκαιρινές αναμνήσεις, δεν έχουν σημασία..." απάντησα κοφτά ενώ ένιωθα άβολα να εξηγήσω στον Ρικάρντο για τον Αντριάνο.

"Δηλαδή εξαιτίας ενός καλοκαιρινού έρωτα παραλίγο να τρακάρεις; Τόσο πολύ σε συγκλόνισε ο έρωτάς του;" με έπιασε εξαπίνης με την ερώτησή του.

"Περισσότερο με απογοήτευσε...δεν πρόλαβε να με συγκλονίσει. Τελειώσαμε πριν καν αρχίσουμε με τον Αντριάνο. Συγγνώμη που παραλίγο να σε χτυπήσω με τη μηχανή." είπα και χαμήλωσα το βλέμμα μου, όταν είδα πως εκείνος με είχε καρφώσει με το δικό του.

"Μαρτίνα, δεν μιλάμε για 'μένα τώρα. Ξέρω τι διακινδυνεύω σε κάθε αγώνα, και έχω χρόνια που αγωνίζομαι. Εσύ, από τον πρώτο σου αγώνα κιόλας, αποσυντονίστηκες και θα μπορούσες να είχες χτυπήσει άσχημα. Είσαι σίγουρη πως θέλεις να πάρεις μέρος και σε άλλους αγώνες; Δε θέλω να διακινδυνεύσεις τη ζωή σου, και σίγουρα δεν θα ήθελα κανένας από τους φίλους μου να πάθει κάτι εξαιτίας της απροσεξίας σου." είπε ήρεμα και με ένα γλυκό τόνο που έμοιαζε να νοιάζεται για τους φίλους του, αλλά και για μένα.