Letters from Wheel {TYS2023}

Κεφάλαιο 25ο - Τα γράμματα

"Γλυκέ μου, πήγαινε δες στο γραμματοκιβώτιο μήπως μου έστειλαν τον καινούριο κατάλογο με τα Λευκά Είδη που παρήγγειλα, σε παρακαλώ!" ζήτησε η μητέρα του ευγενικά κι αυτός ενώ βαριόταν, έκανε αυτό που του είπε.

Πήγε στο γραμματοκιβώτιο του καινούριου ξενοδοχείου τους μα όταν το άνοιξε, ήρθε αντιμέτωπος με μία έκπληξη. Αντί για τον κατάλογο που του ζήτησε η μητέρα του, βρήκε διάφορα γράμματα, όλα από τον ίδιο αποστολέα.

"Ποιος να μας έχει στείλει γράμματα άραγε;" αναρωτήθηκε ανοίγοντας ένα απ' αυτά.

Αγαπημένε μου Παράδεισε,

σήμερα είναι Χριστούγεννα και όλες οι οικογένειες έχουν μαζευτεί γύρω από το οικογενειακό τραπέζι για να γιορτάσουν και να φάνε ένα χορταστικό γεύμα. Εγώ είμαι δίπλα σε αγαπημένα πρόσωπα όμως και πάλι, αυτή η μελαγχολία δεν έχει φύγει από τη ζωή μου μετά το ατύχημα. Φυσικά, κανείς δε γνωρίζει την ύπαρξή της, και ούτε την έχω δείξει σε κανέναν όμως το χαμόγελό μου πλέον, δεν είναι το ίδιο όπως κάποτε. Χαίρομαι που είμαι ζωντανή και αναπνέω, και χαίρομαι που μπορώ να κάνω μεγάλους περιπάτους με το καροτσάκι μου. Όμως δεν παύει να με λυπεί το γεγονός πως δεν πρόκειται να ξανασταθώ στα πόδια μου, πως δε θα ξανατρέξω και δεν θα ξαναπερπατήσω...πως δε θα ξαναοδηγήσω... Έχασα κάθε ελπίδα τη μέρα που οι γιατροί μου ανακοίνωσαν πως πλέον δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να ξανασηκωθώ από το καροτσάκι μου. Οι νευρολόγοι δεν έχουν αντιμετωπίσει ξανά τέτοιου είδους περίπτωση και τα ιατρικά εργαλεία που έχουν εδώ δεν είναι αρκετά για να μου δώσουν και πάλι την κίνηση. Από το ατύχημα κι έπειτα έκανα τρία χειρουργεία μήπως καταφέρω να ξαναπερπατήσω, άρχισα φυσικοθεραπείες και προσπάθησα αρκετά για να κερδίσω την παράλυση, όμως τελικά δεν τα κατάφερα. Εκείνη είναι πιο δυνατή από 'μένα, όμως εγώ δεν το έχω βάλει κάτω ακόμη. Θέλω να πιστεύω πως θα έρθει η μέρα που θα τρέχω ανέμελη στους δρόμους κι όλα αυτά θα θυμίζουν ένα μακρινό όνειρο. Είμαι σχεδόν σίγουρη πως θα τα καταφέρω! Πρέπει να σε αφήσω τώρα γιατί άρχισαν οι προπόσεις. Χρόνια Πολλά Παράδεισε!

-Wheel

Δεν καταλάβαινε ποιος είχε στείλει αυτό το γράμμα και για ποιο λόγο. Το διάβασε άλλες δύο φορές όμως δεν έβγαλε νόημα. Κοίταξε το φάκελο του γράμματος μήπως είχαν μπερδέψει τη διεύθυνση, όμως ήταν η σωστή. Κοίταξε την ημερομηνία και διάβασε 25/12/2006. Η αποστολή τους γινόταν από το Τορίνο.

Τι στο καλό; Αυτά τα γράμματα έχουν σταλεί εδώ προτού αγοράσουμε εμείς το μέρος. Το συγκεκριμένο έχει γραφτεί πριν από πέντε ολόκληρα χρόνια! σκέφτηκε κι έκατσε μπροστά στο τζάκι του σαλονιού για να διαβάσει και τα υπόλοιπα γράμματα.

"Ήρθε ο κατάλογος;" ρώτησε η μητέρα του κι εκείνος της απάντησε ένα ξερό όχι, κι αφοσιώθηκε πλήρως στα γράμματα που του είχαν κινήσει τόσο την περιέργεια και το ενδιαφέρον.

Αφού τα διάβασε όλα, άρχισε να νιώθει διαφορετικά μέσα του. Τα τακτοποίησε στη σωστή σειρά, ανάλογα με την ημερομηνία που είχαν σταλθεί και τα επεξεργαζόταν. Είχε εννέα γράμματα μπροστά του, και σίγουρα του έλειπε το δέκατο που θα έπρεπε να είναι και το τελευταίο. Ήθελε να μάθει πιο ήταν αυτό το κορίτσι που υπέγραφε σε όλα τα γράμματα σαν "Ρόδα" και να μάθει τι έγινε με την εγχείρησή της. Το τελευταίο γράμμα που είχε στα χέρια του, είχε σταλεί πριν από ένα χρόνο, και αγωνία τον είχε ήδη κατακλύσει για να μάθει τι συνέβη με το κορίτσι των γραμμάτων.

Να είχε πετύχει η εγχείρησή της; Να μπορούσε να σταθεί και πάλι στα πόδια της άραγε; Θα είχε γυρίσει τώρα από την Αμερική; Γιατί δεν είχε στείλει κι άλλο γράμμα στον Παράδεισό της, να του πει τι συνέβη; Διάφορες ερωτήσεις του κάνανε επίθεση, όμως δεν μπορούσε να απαντήσει σε καμία. Όχι, όταν δεν ήξερε ποια ήταν αυτή η μυστηριώδης αποστολέας.