Letters from Wheel {TYS2023}

Κεφάλαιο 14ο - Un grande amore

"Έτοιμη;" ψιθύρισα στη Μαρία για να φύγουμε κι εκείνη έγνεψε καταφατικά.

"Είμαι σίγουρη πως θα το μετανιώσουμε αυτό που πάμε να κάνουμε, όμως η έξαψη του να κάνουμε κάτι επικίνδυνο και παράνομο με ελκύει σα μαγνήτης!" είπε χαμογελώντας εκείνη κι εγώ απλά συμφώνησα μαζί της.

Βγήκαμε αθόρυβα από το δωμάτιό μας και κατεβήκαμε κυριολεκτικά στις μύτες των ποδιών μας τα σκαλιά. Βρεθήκαμε στην αίθουσα αναμονής και σκεφτόμασταν πως να περάσουμε απαρατήρητες μπροστά από τον άντρα που βρισκόταν στη ρεσεψιόν. Εκείνη την ώρα ένα κινητό χτύπησε κι εγώ με τη Μαρία ταυτόχρονα βάλαμε το χέρι στις τσέπες μας, νομίζοντας πως είναι το δικό μας, όμως ακούσαμε τη φωνή του άντρα να χάνεται κάπου πίσω από τον πάγκο της ρεσεψιόν για να απαντήσει στην κλήση του, κι αυτή ήταν η ευκαιρία μας. Τρέξαμε προς την έξοδο του ξενοδοχείου και δεν σταματήσαμε παρά μόνο όταν βρισκόμασταν αρκετά μακριά από αυτό.

"Μου κόπηκαν τα γόνατα, νόμιζα πως ήταν το δικό μου κινητό που χτύπησε!" ψιθύρισα με κομμένη την ανάσα.

"Αφού το έχεις κλειστό όλη μέρα! Πάντως κι εγώ τρόμαξα, νόμισα πως ήταν το δικό μου." μου απάντησε εκείνη και μόνο τότε συνειδητοποίησα πως είχε δίκιο, είχα ξεχάσει να ενεργοποιήσω πάλι το κινητό μου.

"Φαντάσου τι θα γινόταν εάν μας έπιαναν στα πράσα!" είπα χαχανίζοντας.

"Δε θέλω ούτε να το σκέφτομαι!" γέλασε και η Μαρία μαζί μου.

Φτάσαμε γρήγορα έξω από το απαίσιο σπίτι και βρήκα τη μηχανή στο μέρος που την είχα αφήσει νωρίτερα. Αφού ένωσα τα καλώδια και η μηχανή πήρε μπρος, την καβαλήσαμε και μας οδήγησα μέχρι την αλάνα που θα διεξαγόντουσαν οι αγώνες. Είχε μαζευτεί αρκετό πλήθος, και κάποιους τους αναγνώριζα από την προηγούμενη φορά που είχα βρεθεί εδώ. Ο Σεμπάστιαν και ο Μαριάνο μας πλησίασαν παραξενευμένοι ενώ η Λίλι και ο Λούκας ήταν μαζί με τον Λεονάρντο και μας κοιτούσαν απροκάλυπτα.

"Τι κάνεις εσύ εδώ; Νομίζαμε πως μας δούλευε τόση ώρα η Λίλι με το Λούκας! Και γιατί στο καλό έχεις τη μηχανή του Αντριάνο; Θα σε σκοτώσει μόλις το μάθει!" το λόγο πήρε ο Μαριάνο κι εγώ του χαμογέλασα ντροπαλά.

"Θα το ρισκάρω με τον Αντριάνο, όμως προς το παρόν θέλω να πάρω μέρος στον αγώνα και να κερδίσω την οχιά!" είπα αποφασιστικά εγώ και κατευθύνθηκα προς το μέρος της.

Η Μαρία, ο Σεμπάστιαν και ο Μαριάνο με ακολούθησαν και ήδη ξέραμε ποιο στρατόπεδο είχε διαλέξει ο καθένας μας. Χαιρόμουν που οι δύο φίλοι του Αντριάνο ήταν πλάι μου, όμως μισούσα το Λούκας που είχε συνάψει σχέση με την οχιά, διότι αυτό σήμαινε πως είχε προδώσει το φίλο του.