Letters from Wheel {TYS2023}

Κεφάλαιο 32ο - Ένα τέλος για δύο

Φυσικά και θα μπορούσα να αποφύγω το φιλί του, όμως ποιον κοροϊδεύουμε; Πέθαινα για να τον φιλήσω κι εγώ, και σίγουρα θα ήθελα να προσπαθήσουμε για να είμαστε μαζί, ακόμη κι αν δεν μας έβγαζε πουθενά αυτή η σχέση.

Τα απαλά του χείλη ακούμπησαν τρυφερά τα δικά μου, κι εγώ έκλεισα αυθόρμητα τα μάτια μου. Αφού κατάλαβε πως ανταπέδωσα στο φιλί του, ένιωσα τα χείλη του να σχηματίζουν ένα χαμόγελο όσο φιλιόμασταν, και δεν μπορούσα παρά μόνο να χαμογελάσω κι εγώ.

Διέκοψε το φιλί μας και με κοίταξε γλυκά, πήρε τα χέρια μου στα χέρια του και με σήκωσε από το παγκάκι.

"Μιας που είμαστε στη γέφυρα του έρωτα, δεν νομίζεις πως θα 'πρεπε να κλειδώσουμε κι εμείς τον έρωτα μας;" με ρώτησε ενώ με καθοδηγούσε πάλι μπροστά από τα λουκέτα της αγάπης.

"Τι έγινε Άντρι; Αρχίσαμε να πιστεύουμε στους μύθους της Ρώμης;" τον ρώτησα γελώντας με τη σειρά μου, ενώ εκείνος έβγαζε ένα κόκκινο λουκέτο από τη τσέπη του.

Παρατήρησα πως είχε γράψει τα αρχικά μας πάνω του και χαμογέλασα στην όψη του. Εκείνος με κοίταξε γλυκά, κλείδωσε το λουκέτο και μου έδωσε ένα πεταχτό φιλί, πριν αφήσει το κλειδί από το λουκέτο στα χέρια μου.

"Απλώς ήλπιζα πως θα μου έδινες μία ευκαιρία, και μιας που ήθελες να βρεθούμε εδώ, είπα να το ρισκάρω! Ελπίζω να ισχύει μύθος!" εξομολογήθηκε ενώ πέρασε τα χέρια του γύρω από τη μέση μου για να με αγκαλιάσει.

Με αυτά του τα λόγια, πέταξα το κλειδί μέσα στον Τίβερη ευχόμενη ο μύθος να βγει αληθινός και ο θεός Έρωτας να μας έδινε αυτήν τη φορά μία ευκαιρία για να είμαστε μαζί. Εκείνος, φίλησε γλυκά τον κρόταφο μου και μου ψιθύρισε "Για πάντα μαζί!".

"Για πάντα!" ευχήθηκα κι εγώ, και ήδη είχε πιάσει τα χέρια μου και με οδηγούσε στην έξοδο της γέφυρας.

"Πάμε στον Παράδεισο! Θέλω να μου πεις τα πάντα για το ατύχημα, για τη ζωή σου, για το χειρουργείο. Θέλω να μάθω τα πάντα!" είπε δίχως να πάρει ανάσα όταν φτάσαμε μπροστά στη Μία.

"Αντριάνο..." ψέλλισα δειλά ενώ εκείνος μου έδωσε το κράνος του για να το φορέσω.

"Τι είναι Μάρε;" με ρώτησε ανήσυχα.

"Μετά το ατύχημα δεν έχω ξανανέβει σε μηχανή." απάντησα λίγο αμήχανα κι εκείνος πήρε το κράνος από τα χέρια μου.