Letters from Wheel {TYS2023}

Κεφάλαιο 24ο - Παράδεισος

15/09/2010

Αγαπημένε μου Παράδεισε,

ήταν η ημέρα ορκωμοσίας μας σήμερα! Πήραμε πτυχίο! Σιγά σιγά όλα μπαίνουν σε μία σειρά. Τελείωσα με τη σχολή μου κι έκλεισα αυτό το κεφάλαιο της ζωής μου. Τώρα πάμε στο επόμενο. Στην αναπηρία μου! Οι βίζα μας βγήκε πριν λίγο καιρό και την επόμενη εβδομάδα ταξιδεύουμε για Αμερική! Έχω τόσο πολύ άγχος, όμως όλοι προσπαθούν να με εμψυχώσουν και να μου δώσουν πολύ πολύ κουράγιο. Βέβαια εγώ δεν θέλω να πιστέψω πλήρως πως θα ξαναπερπατήσω, γιατί αν δε γίνει τελικά θα με πάρει από κάτω...οπότε προσπαθώ να κρατήσω μία πιο ουδέτερη στάση, και να είμαι πιο αποστασιοποιημένη από όλους...ακόμη κι αν πεθαίνω για να ξανασταθώ στα πόδια μου! Αν μπορούσα να τους πάρω όλους τους φίλους μου μαζί μου για αυτό το σημαντικό χειρουργείο θα το έκανα, άλλα δε γίνεται... Πόσο θα ήθελα όμως να τους είχα όλους εκεί!  Ανυπομονώ για το ταξίδι, ανυπομονώ για το χειρουργείο, και σίγουρα ανυπομονώ για το αποτέλεσμα. Εύχομαι ο Θεός να είναι μαζί μου και να μου χαρίσει αυτό το θείο δώρο. Εύχομαι όταν επιστρέψω πίσω στην πατρίδα, να στέκομαι στα δικά μου πόδια! Αντίο Παράδεισε! Ευχήσου μου καλή τύχη!

-Wheel

"Προσέξτε τα έπιπλα παρακαλώ, είναι όλα καινούρια!" ακούστηκε η φωνή της να αντηχεί στο άδειο σπίτι.

"Πόσο σιχαίνομαι την επίπλωση! Όσο κι αν λατρεύω αυτό το μέρος, βαρέθηκα τόσο καιρό να προσπαθούμε να βρούμε την κατάλληλη θέση στο κάθε τι!" ψιθύρισε εκείνος βαριεστημένος έτσι ώστε να μη τον ακούσει η μητέρα του.

"Κι εγώ, αλλά μην της το πεις ποτέ!" γέλασαν πατέρας και γιος μεταξύ τους.

Εδώ και δύο μήνες είχαν αγοράσει αυτό το ερείπιο για να φτιάξουν ένα υπέροχο και πανέμορφο ξενοδοχείο που θα φιλοξενούσε εκατοντάδες τουρίστες, μόλις ολοκληρωνόταν η πλήρης αποκατάσταση και ανασυγκρότησή του. Προσπαθούσαν να μετατρέψουν αυτό το απαίσιο κτίσμα σε κάτι πραγματικό όμορφο που θα έλκυε όλο και περισσότερο κόσμο. Ο γιος της οικογένειας είχε λατρέψει αυτό το μέρος από την πρώτη στιγμή που το είδε, κι ενώ οι γονείς του ήταν διστακτικοί στην αρχή, δεν άργησαν να ενδώσουν στο θέλημά του και να το αγοράσουν για χάρη του.

 Σε λίγες μόνο εβδομάδες, αυτή η παλιά και απαίσια μονοκατοικία θεμελιώθηκε πιο γερά για να στηρίξει άλλους πέντε ορόφους από πάνω. Ήδη είχε μετατραπεί σε χάρμα οφθαλμών και δε θύμιζε σε τίποτα εκείνο το τρομακτικό μέρος που ήταν πριν από λίγο καιρό! Η πρόσοψή της είχε καθαρίσει από τους θάμνους και η μπροστινή αυλή ήταν στολισμένη πλέον με όλων των χρωμάτων μπουκαμβίλιες να διακοσμούν το μελλοντικό εστιατόριο που θα λάμβανε χώρο στην μπροστινή μεριά του ξενοδοχείου. Στην πίσω αυλή είχαν σκεφτεί να τοποθετήσουν ένα εξωτερικό μπαρ με χαλαρή μουσική για πιο ρομαντικές και ξέγνοιαστες στιγμές. Επίσης, από την πίσω αυλή μπορούσες να κατηφορίσεις το μονοπάτι που σε οδηγούσε στην ιδιωτική ακτή του κτίσματος σε μόλις πέντε λεπτά, και να αγναντέψεις όλους αυτούς τους μικρούς κόλπους που σχηματίζονταν κατά μήκος της ακτής του Φιουμιτσίνο. Αυτή η επένδυση, μπορεί να τους στοίχισε αρκετά χρήματα, όμως μόνο ένα πράγμα ήταν σίγουρο... Ότι θα τους απέφερε πολλά κέρδη.

  Σύντομα, αυτό το ξενοδοχείο θα γινόταν ένας επίγειος παράδεισος!