Letters from Wheel {TYS2023}

Κεφάλαιο 13ο - Επιστροφή στη Ρώμη

Η μέρα έφτασε, και το αεροπλάνο μας μόλις προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο Λεονάρντο Ντα Βίτσι, της Ρώμης. Φαίνεται πως το πανέμορφο σιντριβάνι Fontana Di Trevi, και ο μύθος που το επακολουθεί, βγήκε αληθινός. Ήταν ήδη νωρίς το πρωί όταν φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας, το οποίο βρισκόταν στα περίχωρα της Ρώμης, στο παραθαλάσσιο Φιουμιτσίνο. Φαίνεται πως η Ρώμη δεν ήθελε να ξεχάσω τίποτα από την πρώτη μου επίσκεψη εδώ.

Τακτοποιηθήκαμε όλοι γρήγορα στα δωμάτια μας και μετά από άδεια των καθηγητών μας, όλοι οι μαθητές ξεχυθήκαμε στους δρόμους του Φιουμιτσίνο. Άρχισα να εξιστορώ στην Μαρία την ιστορία για την προηγούμενη φορά που ήμουν εδώ, η οποία ήταν όταν είχα πάρει μέρος στους σιαμαίους αγώνες, όταν ξαφνικά βρεθήκαμε έξω από εκείνο το απαίσιο σπίτι. Εγώ σταμάτησα απότομα και η Μαρία παραξενευμένη γύρισε να κοιτάξει τι μου απέσπασε τόσο την προσοχή.

"Γη καλεί Μαρτίνα! Τι έπαθες;" ρώτησε γελώντας και έστρεψα το βλέμμα μου προς αυτήν.

"Εδώ συνέβη!" κατάφερα μόνο να πω.

"Με ανατριχιάζεις, τι εννοείς; Τι έγινε εδώ;" ρώτησε εκείνη τρομαγμένη και επεξεργαζόταν το σπίτι μπροστά μας.

"Εδώ έχασα την παρθενιά μου. Αυτό είναι το άσχημο σπίτι που σου έλεγα." της απάντησα και την προσπέρασα για να περάσω την καγκελόπορτα του σπιτιού.

"Κι εσύ ήθελες σε αυτό το μέρος να είναι η πρώτη σου φορά; Που πας;" ξαναρώτησε όταν είδε πως κατευθυνόμουν προς τους θάμνους.

"Θέλω να δω αν είναι ακόμη εδώ η μηχανή του!" είπα ψάχνοντας μέσα στους θάμνους.

"Μπίνγκο!" είπα μετά από λίγο και έβγαλα τη Μία από τους θάμνους.

"Ουάου! Είναι πανέμορφη!" αναφώνησε η Μαρία κι εγώ χαμογέλασα.

Ψαχούλεψα λίγο τη μηχανή και προσπάθησα να βάλω μπρος με τα καλώδια, έτσι όπως μου είχε δείξει ο Λούι. Μετά από μερικές αποτυχημένες απόπειρες, τελικά η μηχανή άναψε κι εγώ την καβάλησα.

"Έλα, ανέβα να σε πάω μία βόλτα!" είπα στη Μαρία που με κοιτούσε δύσπιστα.

"Νομίζω πως θα ήταν καλύτερο να την άφηνες πίσω στη θέση της και να πάμε βόλτα με τα πόδια." απάντησε εκείνη σαν πιο ώριμη που ήταν.

"Το ξέρεις πως στο τέλος θα σε πείσω να ανέβεις, οπότε μη σπαταλάς άλλο χρόνο. Ανέβα!" τη διέταξα κι εκείνη το έκανε αμέσως, αφού ήξερε πως θα περνούσε το δικό μου.