Letters from Wheel {TYS2023}

Κεφάλαιο 6ο - Μαθήματα

 Γυρίσαμε πίσω στην επαρχία του Τορίνο, στο αγαπημένο μου Μονκαλιέρι, και πίσω στην καθημερινότητα. Τα σχολεία άρχισαν, και οι βαρετές μου μέρες ως μαθήτρια με έκαναν να ξεχάσω τον Αντριάνο.

Μπήκα στην ομάδα μπάσκετ του σχολείου μπας και καταφέρω επιτέλους να φτιάξω σώμα, όμως κατέληξα από την πρώτη μέρα να φάω την μπάλα του μπάσκετ στα μούτρα. Η Μαρία, η κολλητή μου είχε ξεκαρδιστεί ενώ εγώ ήμουν σίγουρη πως είχα ακούσει ένα δυνατό κρακ. Πήγαμε αμέσως στο ιατρείο του σχολείου, όμως η νοσοκόμα με διαβεβαίωσε πως η μύτη μου δεν είχε σπάσει.

Με τον ξάδερφο μου κάναμε κάποια απογεύματα μαθήματα με τη μηχανή του, όμως όταν του είπα πως θέλω να πάρω μέρος σε αγώνες έσκασε στα γέλια. Νόμιζε πως του έκανα πλάκα, όμως όταν είδε πως παρέμεινα σοβαρή με κοίταξε αποδοκιμαστικά και μου είπε πως αυτό αποκλείεται.

"Γιατί;" τον ρώτησα φανερά εκνευρισμένη ενώ βάδιζα πάνω κάτω στο γκαράζ του.

Ο Λουίτζι, ο ξάδερφός μου, είναι μηχανικός αυτοκινήτων και μηχανών, και χρησιμοποιεί το γκαράζ του ως μαγαζί.

"Γιατί είσαι κορίτσι!" μου απάντησε γλυκά ενώ επιδιόρθωνε μία μηχανή Suzuki Hayabusa.

"Και επειδή είμαι κορίτσι δεν μου δίνει το δικαίωμα να τρέξω με μηχανή; Στη Ρώμη ξέρεις πόσες κοπέλες παίρνανε μέρος σε τέτοιους αγώνες;" τον ρώτησα ξανά ενώ στάθηκα ακριβώς μπροστά του.

"Αμόρε, δεν με νοιάζει τι έκαναν στη Ρώμη οι άλλες κοπέλες, εσύ με νοιάζεις. Και δε θέλω να πάθεις κάτι." σταμάτησε αυτό που έκανε για λίγο και με κοίταξε θερμά.

"Δηλαδή δεν με εμπιστεύεσαι;" δεν το έβαζα κάτω, έπρεπε να με βοηθήσει.

"Δεν είναι αυτό, απλά..." μασούσε τα λόγια του και με εκνεύρισε περισσότερο.

"Αν δε με εμπιστεύεσαι, πάει να πει πως δεν εμπιστεύεσαι ούτε τον εαυτό σου. Μην ξεχνάς, πως εσύ μου έμαθες όσα ξέρω, εσύ είσαι ο δάσκαλός μου. Ίσως να έχεις δίκιο. Μπορεί να μην είσαι τόσο καλό δάσκαλος, γι' αυτό δεν με εμπιστεύεσαι. Το καταλαβαίνω απόλυτα. Αν δεν μπορείς να εμπιστευτείς εσένα, πως θα εμπιστευτείς εμένα;" είπα δήθεν με κατανόηση και τον έπιασα εξαπίνης.

"Φυσικά και με εμπιστεύομαι, και είμαι ο καλύτερος δάσκαλος που θα μπορούσες να έχεις! Σε έχω κάνει αστέρι!" υπερηφανεύτηκε και ένα χαμόγελο άρχισε να σχηματίζεται στα χείλη μου αφού το σχέδιό μου πέτυχε.