Letters from Wheel {TYS2023}

Κεφάλαιο 15ο - Ρίκι και Άντρι

Ο ήχος της εξάτμισης μίας μηχανής ακούστηκε και το χέρι του απομακρύνθηκε από το πρόσωπό μου. Εγώ άνοιξα τα μάτια μου και έβρισα από μέσα μου την τύχη μου. Στραφήκαμε και οι δύο προς τους φίλους μας και ήμουν σίγουρη πως και οι δύο θα είχαμε το ίδιο ενοχικό βλέμμα, σαν να είχαμε κάνει μόλις κάποια σκανταλιά.

Ο Μαριάνο κατέβηκε από τη μηχανή και μου παρέδωσε τα κλειδιά της.

"Με γεια σου!" μου χαμογέλασε και μου έδωσε μία σύντομη αγκαλιά.

Πήρα τη μηχανή και την έκρυψα στους θάμνους κι έδωσα τα κλειδιά στον Αντριάνο.

"Να την προσέχεις όταν θα φύγω! Να 'σαι σίγουρος πως θα ξαναγυρίσω γι' αυτή!" του είπα πριν στραφώ προς τη Μαρία.

"Αύριο φεύγετε;" ρώτησε παραξενευμένος εκείνος και γύρισα να τον κοιτάξω.

"Όχι, σε τέσσερις μέρες, όμως δεν νομίζω να σε ξαναδώ για να σου αφήσω τα κλειδιά. Επίσης, εγώ ξέρω πως να βάλω μπρος και χωρίς αυτά." απάντησα και του έκλεισα το μάτι πριν βγω από την καγκελόπορτα με τη Μαρία.

"Δεν μου είπες...με συγχώρεσες;" ήθελε να μάθει πριν φύγουμε και στράφηκα προς το μέρος του.

"Δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά!" του αποκρίθηκα και μου χαμογέλασε γλυκά.

Εκείνη τη στιγμή ένιωσα την καρδιά μου να λιώνει. Σίγουρα ήμουν ακόμη ερωτευμένη μαζί του!

Γυρίσαμε γρήγορα πίσω στο ξενοδοχείο μας όμως μία έκπληξη μας περίμενε μόλις φτάσαμε σε αυτό. Είδαμε τις μηχανές του Ρικάρντο και του Λουίτζι παρκαρισμένες στο πάρκινγκ του ξενοδοχείου και αμέσως ανταλλάξαμε περίεργες ματιές με τη Μαρία. Είχαν έρθει εδώ; Πότε; Πως; Γιατί;

Ανεβήκαμε γρήγορα τα σκαλιά της εισόδου και βρήκαμε και τους δυο τους να μιλάνε με τον άντρα στη ρεσεψιόν. Ο Λουίτζι μας είδε και πήγε να μιλήσει όμως του έκανα νόημα για να μη μας πάρει χαμπάρι ο ξενοδόχος. Αφού του απέσπασαν την προσοχή με κάτι που δεν καταλάβαμε εμείς τρέξαμε προς τις σκάλες και ανεβήκαμε γρήγορα στο δωμάτιό μας. Άνοιξα αμέσως το κινητό μου και τηλεφώνησα στο Λουίτζι για να του δώσω τον αριθμό του δωματίου μας. Μόλις τερμάτισα την κλήση, μηνύματα άρχισαν να έρχονται στο κινητό μου. Όλα ήταν από το Ρικάρντο που με ρωτούσε αν είμαι καλά και ότι έχει ανησυχήσει. Επίσης, είχα 20 κλήσεις από αυτόν, 10 από το Λούι και 3 από τους γονείς μου. Μετά από πέντε λεπτά η πόρτα μας χτύπησε και η Μαρία έτρεξε να ανοίξει.