Nefretin Bedeli

6.Bölüm : "Seni benim kadar iyi tanıyor"

Benim için kitabın kapağını hazırlayan ve romanıma katkıda bulunan arkadaşım Elif'e teşekkür ederim...:-)

Yiğit

"Tamam anlaştık o zaman."

"Çağlar'a kötü bir şey yapmayacaksın değil mi? Ah, bu paraya ihtiyacım olmasaydı bu iğrenç işe bulaşmazdım ama...Bak tekrar söylüyorum eğer Çağlar'a bir şey yaparsan..."

"Yaparsam ne olur? Hı ne olur? Of her neyse sinirlerime hakim olmam lazım. Bak Sıla mısın nesin sadece işinle ilgilen gerisine karışma. Eğer dediklerimi yapamayacaksan başka birini de bulabilirim."

"Tamam, tamam yapacağım. Parayı ne zaman alacağım?"

"Al, bu yüzlük senin sus payın. Ağzını sıkı tutup işini düzgün yaparsan kalanını o zaman alacaksın."

"Tamam."

"Şimdi yayılan ve en kısa zamanda işe başla. Bu arada tekrar hatırlatıyorum. Böyle bir konuşma olmadı, beni görmedin, duymadın, bilmiyorsun. Okey?"

"Tamam ama lütfen ona..."

"Yayılan!" Of bu kız da seviyor mu ne yapıyor şu Çağlar'ı. Neyse benimkini arayımda bir.

"Alo Yiğit ne yaptın hallettin mi işi?"

"Evet sorun yok.Sen gözünü sürekli Rana'nın üstünde tut ve Çağlar'la yakınlaşmasına izin verme. Ayrıca Sıla ve Çağlar'ı birliktelerken görmesini sağla."

"Yapmaya çalışacağım ama sen son olayı bilmiyorsun."

"Son olay?"

"Cuma günü kötü bir şekilde tartıştık ve o keşke en başından sen değilde Çağlar'la karşılaşsaydım falan dedi. Bende sinirlendim ve  çantamı alıp çıktım. Sonra akşam aradı özür diledi. Barıştık ama en son Çağlar'ı çok seviyorum ve ondan uzak duramam dedi. Bende daha fazla uzatmamak için tamam dedim."

"Bu kötü oldu bak."

"Aynen."

" Neyse sen bir şekilde uzak tut. Hem zaten Çağlar'la Sıla'yı görürse işler kolaylaşır."

"Umarım öyle olur."

"Sen yaparsın."

"Çalışacağım. Neyse kapatmalıyım."

"Tamam. Görüşürüz."

Rana

"Anne bugün hafta sonu biraz daha lütfen."

"Kızım hadi kalk uğraştırma beni. Bir sürü işimiz var daha alışverişe gideceğiz. Hadi kalk."

"Of anne bir hafta sonum var onu da erkenden uyandırıyorsun."

"Nesi erken saat on oldu."

"He anne he." diye mırıldandım boğuk bir sesle.

"Ne dedin?"

"Bir şey demedim anne. Hazırlanıp iniyorum birazdan."

"Tamam çabuk ol."

"Tamam anne."

Hazırlanıp aşağı indiğimde bizimkiler çoktan kahvaltıya başlamıştı. Yüzüme yapabildiğim kadar gülümseme yerleştirip yeni uyanmamın sebep olduğu boğuk bir sesle hepsine günaydın dedim.