Şarkılar Seni Hatırlatır

Bölüm 13

Gergin tavırlarla koridor boyunca ilerledim. Sanki herkes bana bakıyor gibiydi. Sanki herkes hakkımda bir şey düşünüyor gibiydi. Berrak denen şıllık saolsun bütün okul baygınlık geçirdiğimi öğrenmişti. Zaten yüzümde her zamankinden solgundu. Yutkundum ve kendimi dışarı attım. Bu gün nasıl geçti acaba? Hiç bir şey hissetmemiş, konuşmamıştım. Hayalet gibi gezinmiştim ortalarda. Burcu aklımı okur gibi atladı:

-Bu ne hal kızım hayalet gibi gezindin bütün gün ortalarda. Berrak'ı bilmesen ciddi sanıcam ha!

-Aman burcu şu an ne Berrak umrumda nede bir başkası.

Yüzü birden ciddileşti.

-Sen iyimisin? Ben sadece hastane sanıyordum ama anladığım kadarıyla iş orda bitmemiş. Noldu? Selimlemi ilgili?

-Aslında onunlada ilgili denebilir,dedim gergin bir tavırla.

Burcu anlamsız bir ifadeyle yüzüme baktı.

-Oda ne demek? Çağrı çıkar artık ağzındaki baklayı.

-Ben, çok korkuyorum Burcu. Ne yapacağımı bilmiyorum. Selim için çoook endişeliyim. Ya ona bir şey yaparsa?

Burcu çileden çıkmış gibiydi.

-Kim yaparsa, Çağrı sen beni çıldırtacakmısın?

-Burak, dedim. Sesim fısıldar gibi çıkmıştı.

-Hangi Burak?

Bir kaç saniye sonra oda çaktı.

-Lütfen bana Özilhandan bahsettiğini söyleme!

-Üzgünüm ama evet! Evet o lanet pislikden bahsediyorum. Hayatımdan bir türlü çıkamadı.

-Kusura bakma Çağrı ama bunda teyzen çok büyük bir rol oynuyor. Ona neden anlatmıyorsun? Artık oda bilmeli sonuçta Burak'ın yaptığı bir suç. Polise gitsen hapse bile girebilir sense oturup onun tekrar ortaya çıkışını bekler gibisin.

Hiddetle döndüm.

-Delirdinmi sen? Onu beklediğim filan yok. Ama teyzemede söyleyemem. Bu onu bitirir bana değil en çok kendine kızar. Vicdan azabından ölür kadın. Düşünsene kız kardeşin bu dünyadan parçalanarak göçüp gidiyor ve sen onun kızını aptal bir zengin züppeden koruyamıyorsun bile. Hemde konu bu kadar ciddiye binmişken.

Evet böyle diyordum ama doğruydu. Yaklaşık 4 yıl önce teyzemin evindeyken Özilhanlar ilk defa teyzemlere yemeğe gelmişlerdi. Ben sadece yaralı bir kuştum. Sessiz, içine kapanık, hayata küsmüş. Misafirin canı cehennemeydi. Zaten misafir geç gelmişti. Bende yemekte şöyle bir görünüp odama kapanmıştım. Saat sabahın 4'ü olmasına rağmen aşağıdan kahkahalar duyulmaya devam ediyor, her saniye içime işliyor, kulaklarımda çınlıyordu. Tam gözlerim kapanmak üzereyken koridorda gürültülü ayak sesleri duydum. Hızlıca ayağa kalktım. Kapıya kulağımı dayayark sese kulak kesildim. Ben kapıya gelir gelmez ses kesilmişti. Kalbim deli gibi çarpmaya başlamıştı. O sırada birinin kapımı zorladığını farkettim. Çıldırabilirdim. Bağırmak istiyordum ama sesim çıkmıyordu. Geri çekilip köşeye sindim. Henüz 15 yaşındaydım. Ne yapabilirdimki. Ben çekilir çekilmez kapı ardına kadar açıldı. Birisi sendeleyerek içeri girdi. Ve gözümün önüne yığıldı. Küçük bir çığlık kopardım. Ama ne yazıkki oda duyulmadı çünkü ben tam ağzımı açmışken eliyle ağzımı kapatmıştı. Yavaşça üstüme doğru süründü. Kemerinin çoktan açık olduğu farkettim. Dehşete kapılıp çırpınmaya başladım. Hızlıca ayağa kalktım. Bacağımı yakaladı. Suratına öyle bir tekme indirdimki bir an öldü sandım. Geri dönüp hızlıca ölüp ölmediğini kontrol ettim. Yüzünü çevirdiğimde aşağıdaki çocuk olduğunu anladım. Ben ne yaptım böyle. Hızlıca kapımı kapatıp kilitledim. O orada baygın yatarken ben yatağımda hıçkırarak sabahı bekledim. Sabah olduğunda yatakta uyuya kaldığımı farkettim. Hızlıca toparlanıp yere baktım. Kan... Delirmek üzereydim. Halım kana bulanmıştı ama ortada kimse yoktu. Banyoya girmek için hızlıca odamdan fırladım. Biri kolumdan yakaladı, kafamı çevirdiğimde onunla göz göze geldik.

-Bak küçük hanım seninle bir anlaşma yapıcaz. Dün geceyi hafızamızdan silicez. Ne ben senin odana geldim nede sen benin burnuma patlattın.

-Sen bana teca-!

-Eğer ağzından bir daha böyle bir kelime çıkarsa odana senin beni çağırdığını söylerim!

İşte böyle bu sözün uğruna yıllardır susuyordum. İçimdeki kabuslarla yaşıyordum. Bir söz vardır, "Kazandığın herşeye karşılık başka bir şeyi kaybedersin". Benim o zamanlar ne kazanabileceğim bir şey nede uğruna kaybedebileceğim bir şeyim vardı....