PAR.A.DİSE // VRENE' ✓

~BÖLÜM 11-2~

Multimedya: J-Hope

*   *   *   *

Bıkınca nefesini dışarı vererek bana yaklaştı. "Cidden, tek intikam almak istediğim kişi Sana mı zannediyorsun?" diyerek havalı bir şekilde sınıftan çıktı.

Ben ise beynime yediğim darbeler içinde dediğini anlamaya çalışıyordum. Min YoonGi, benim tahmin ettiğimden daha karanlık biriydi. Kısaca başım belaya girmişti!
...

Yavaşça okul bahçesinden çıkıp kaldırıma adım attım. Beni çok seven arkadaşlarımın hepsinin işi çıkmıştı ve beni yalnız başıma eve yolluyorlardı. Vicdansızlar!

Daha adam akıllı yürüyemezken tek başıma eve gitmemi bekliyorlar!

Sinirle soludum. Tabi bunu yaparken büyük bir ağrı saplandı ciğerlerime. Bir iki dakika acının geçmesini bekledikten sonra yavaşça yürümeye başladım.

"Bakıyorum da yalnız bırakmışlar seni." Arkadan gelen sesle durakladım. Ah, Cidden! Şimdi karşılaşmak zorunda mıydık? Kafamı yavaşça ondan tarafa çevirdim. İçindeki bütün siniri yansıtmaya çalışarak gözlerime baktı.

"Bakıyorum sen de yalnızsın." Yanındaki yandaşlarını göremeyince hafif alaylı bir şekilde söyledim. Sözlerim üzerine o iğrenç kahkahalarından birini attı.

"Tatlım şu an ki durumun bana laf atacak gibi gözükmüyor." Bu sefer alayla sırıtma sırası ona geçmişti. "Sana cidden acıyorum. Elinden geleni ardına koyma!" diyerek havalı şekilde yoluma devam ettim. 'Sen bilirsin güzelim' dediğini duydum. YoonGi artık buradaydı ve beni koruyacaktı. Sahi, YoonGi şu an neredeydi?

"Sana, sana bir şey yapmadı değil mi?" J-hope, Sana'nın olduğu tarafa bakarak sordu. Omuz silktim fakat görmediği için, "Hayır, kendi çapında bir şeyler yapıyor." deme gereği duydum.

J-hope bana dönerek kolunun altına aldı beni. "Yardım edeyim, zorlandığın belli." diye açıklama yaptı. Kalbi çok hızlı atıyordu. Beni sevdiğini biliyordum. Fakat ben ona arkadaş gözüyle bakıyordum. Kalbini kırdığım kesindi. O yüzden ses çıkarmadım ve kendime ona teslim ettim. Zaten en mantıklısı da buydu.

.....

Yavaş adımlarla evimin -daha doğrusu Wendy'nin evinin- önüne yaklaştığımızda durdum. "Buradan sonrasını ben hallederim Hope." Yavaşça ondan ayrıldım "Git hadi."

Bana emin olamıyormuş gibi baktı. "Emin misin? Kapıya kadar götürsem, iyi değ-" Ne laftan anlamaz çocuk! "Git Jung HoSeok! İyiyim. Kapıya kadar giderim ben." Onu kırmak istemiyordum ama böyle durumlarda laftan anlamaması ve üstelemesi sinirlerimi bozuyordu. "Ama iy-"

"Daha ne kadar sizin tartışmanızın bitmesini bekleyeceğim çifte kumrular?" Arkadan gelen ve J-hope'un lafını bölen tok sesle gözlerin kocaman açıldı. Şaşkınlıkla arkamı döndüğümde elleri cebinde bir şekilde duvara yaslanmış bize bakan bedenle karşılaştım.

Bu çocuğun burada ne işi vardı?

.....

Sizce bu Cool kişi kim sjbdjsbdhs

Ayrıca, bu bölüm neden böyle diye sorarsanız, açıklıyorum;
Bizim zeki yazarımız (Nehir) bölüm bitti sanıp bu kısmı yazmamış. O yüzde part 2 olarak yayımladık. Yanii öyle işte sjdbjsbs

Haa bide, Oy verdiniz mi? Lsksmsnsn