SU VE RÜZGAR (TAMAMLANDI)

17-''Daha yeni başlıyoruz''

Bakın ben sözümde durdum ve hemencecik sizin o güzel yorumlarınızdan sonra yeni bölüm attım.Bu bölümde de lütfen oylarınızı ve yorumlarını eksik etmeyin hemen yeni bölüm gelebilir 

Sizi seviyorum Rüzgarın asi kızları :*

Karanlık…

Hissedebildiğim, görebildiğim, duyabildiğim, tadabildiğim tek şey karanlık? Size hiç böyle bir şey oldu mu? Bilemem tabi ki. Ama bir aralar ben karanlıkla dost olup yaşamıştım. Tüm benliğimi ele geçirmiş sonra bir virüs gibi yavaş yavaş eritebilmiştim o karanlığı.

Düşündüklerimin zıttına beni rahatsız eden bir ayrıntı vardı.

Ben o karanlıkla mutluydum.

Bir binanın önündeydim. Şu anda o binanın neresi olduğunu kestiremiyorum ama o kişi biliyor oranın neresi olduğunu. Hani izlediğiniz şu korku filmleri vardır ya karanlık ve kocaman bir bina. Binanın birkaç odasında yanıp yanıp sönen lambalar vardır.

Bulunduğum yer tam da öyle işte. İlerliyorum. Binaya giriyorum ama karanlıktan korkmuyorum. İlerledikçe çığlıklar duymaya başlıyorum. Sonra inlemeler dolduruyor kulaklarımı. Acı dolu inlemeler. Ağlama sesleri…

Her birini de görmezden geliyorum. Sanki hiç duymamış gibiyim. Adımlarım beni bir bahçeye çıkarıyor. Ve onda yanıp sönen lambalar tamamen sönüyor. O an korkuyorum ama kendime yediremiyorum sanırım.

Çıplak ayaklar toprak üzerinde yürümeye devam ediyor ve aniden gözümü alırcasına bir yerin ışığı parlıyor. Ne su birikintisi ne havuz. Sadece su dolu bir çukur ama sanki havuz gibi ışıklandırılmış. Gözümü kırpıyorum ve o anda suyun içinde bir şey beliriyor. Sahne tanıdık. Biliyorum neler olduğunu ama yine de ilerliyorum. Kız suyun üzerinde yüzüyor.

Sonra tüm çığlıkları delip geçen bir çığlık duyuyorum. Hızla oraya yöneldiğimde bir kız çıkıyor o binanın arkasından. Saçları kısa kısa kesilmiş. Üzerinde beyaz bir gecelik var. Gözleri gecenin karanlığında simsiyah. Sanki bana bakıyor, sanki benim üzerime geliyor. Ama hayır o arkaya su da yüzen cesede bakıyor ona ilerliyor hızla başını eğmesine kalmadan karanlık simsiyah iki kişi tutup onu da atıyor havuza ve suyun içinde ki boğuşma başlıyor.

Şoktan dolayı hareket edemiyorum. Çığlık atamıyorum. Durun diye bağıramıyorum. Sonra sesler duruyor ve ben bir kez daha göz kırpıyorum. O an hissettiğim korkuyu anlatamıyorum maalesef.

İki kız. Ipıslak. El ele tutuşmuş bana doğru geliyorlar. İkisinin de ağzında tek cümle.

‘’Bizi öldürdün.’’

Sürekli hiç durmadan bu cümleyi duyuyorum. Hayır diyemiyorum. Ben yapmadım diyemiyorum.

Kızlar bana yaklaştıkça yaklaşıyor. O an nefes alamadığımı hissediyorum. Boğazımın acıyla yandığını. Elim boğazıma gidiyor ve yudum su geliyor ağzımdan. Kaşlarım çatılırken tekrar su geliyor daha fazla.

En sonunda ağzımdan lakır lakır su boşalıyor ve kızlar tam dibimde duruyor.

Gözlerim kararıyor ve ağzımdan akan suya rağmen çığlığım tüm karanlık akşamda geceyi yırtıyor.

***

RÜZGAR

Uykumun en güzel yeri. Aslında hiçbir şeyin farkında değildim. Sadece o anda hayatımda duyduğum en şiddetli çığlık. Gözlerimi açmamama, uykumdan uyanmama imkan yok yani. Aniden doğrulup çığlığın kaynağını aradım. Gözlerimi kırptım ama çığlık ve bağırışlar halen devam ediyordu. Bu o küçük aptal kızın sesiydi. Çığlık atıyor, ağlıyor ve bağırıyordu.