K-Pop Academy 2

Chapter 15:Face the truth

Chapter 15:Face the truth

Ericka's POV

2 months passed and I'm officially single. Hindi ko alam kung kaya kong harapin si Luhan pag nagkita kami. Kahit di ko alam kung magkikita pa nga ba kami. But still, hindi ko pa rin kaya. And si Baekhyun, ako na mismo ang lumayo pero masakit pa rin. Kasi mula pagkabata mahal ko na sya eh.. At hanggang ngayon. Wala naman yatang pinagbago eh.. Kasi mahal na mahal ko sya.

"Ecka, tara sa gym." Aya sa akin ni Mina. Yes, Mina of Twice. Close kami nyan, di lang halata.

Naglalakad kami papunta sa gym. Pero bakit nga ba sumunod ako kay Mina? Pero nararamdaman kong kailangan kong sumunod.

Habang papalapit kami sa gym ay may naririnig akong kumakanta at nang nasa tapat na kami ay mas nakikilala ko ang boses nya.

"So now I come to you with open arms
Nothing to hide believe what I say
So here I am with open arms
Hoping you'll see what your love means to me
Open arms.."

Tumitig lang ako sa kanya. Yung mga mata na yun. Yun yung palagi kong tinititigan. Yung sa bawat araw, yun palagi ang hinahanap ko.

"Living without you, living alone
This empty house seems so cold
Wanting to hold you, wanting you near
How much I wanted you home

But now that you've come back
Turn night into day
I need you to stay."

Kusa nalang tumulo ang luha ko habang nakikinig sa kanta nya. Yung sigawan ng nasa palagid ko sa sobrang saya, yun naman yung kinalungkot ko.

"So now I come to you with open arms
Nothing to hide believe what I say
So here I am with open arms
Hoping you'll see what your love means to me
Open arms.."

Nang matapos ang kanta ay nakita ko yung mata nya. Nakikita ko yung mga luhang gustong kumawala sa mga mata nya.

"Annyeonghaseyo! Namiss ko kayong lahat. Mianhae for leaving the group. Kailangan talaga eh... But I'm happy because of you. Thank you Exo-Ls!" Pinilit nyang ngumiti habang binibitawan yung mga salitang yun.

"Anyway, yung kinanta ko kanina, para yun sa special someone. She's my first love. Girlfriend ko sya for about 1 year. Pero syempre hindi maiiwasan yung magbebreak diba?"

"Sa special someone ng buhay ko, hindi ko alam kung nandito ka pero... Pero gusto kong sabihin na mahal na mahal kita. Kahit saksakin mo ako sa katotohanang wala nang tayo at sya pa rin yung mahal mo, mahal pa rin kita. Sana maging masaya ka. Isang taon yung pinagsamahan natin, natapos lang yun nang ilang segundo. Yung araw na yun hindi ko makakalimutan. Pero hindi ko magawang magalit sayo kasi sya naman talaga yung mahal mo eh.. Napalapit ka lang sa akin. Thank you for making me happy. Thank you for giving me an inspiration. Thank you for everything. I love you so much."

Agad akong tumakbo palayo dun at nagtago ulit sa isang puno. Sorry Luhan. Nasasaktan ako pag nakikita kitang nasasaktan. Dalawang buwan na ang lumipas pero nandyan ka pa rin. Luhan, mahal pa rin kita pero bilang isang kaibigan nalang yun. At naiinis ako sa sarili ko dahil nasasaktan ka ngayon.

"Ecka, ikaw ba yan?" Agad akong nagpunas ng luha ko.

"Oh? Ikaw pala." Sabi ko. "Waeyo?"

"Gwen chan ah?" Tanong nya. Tumango ako at magmadaling umalis dun.

Umuwi nalang ako. Hindi ko sila kayang harapin. Alam kong duwag ako pero yun yung totoo. Takot akong harapin yung katotohanan. Katotohanang may nasaktan ako at nasasaktan din ako. Katotohanang natakpan ng kasinungalingan. Katotohanang matagal na dapat nalaman. Pero ngayon lang eh.. I need to face my fear. I need to be brave.