K-Pop Academy 2

Chapter 18:Fighting apart

Chapter 18:Fighting apart

Larissa's POV

"Annyeong Ms. Valeroso!" Kinabahan nanaman ako nang makita ko ang mukha niya. At mas lalo akong kinabahan nang makita ko ang daddy ni Jin.

"A-annyeong!" Sambit ko.

"Hindi sila makakapunta ngayon dahil busy pa si Jin pero si Hani nagpapahinga lang. Siguro bukas ok na. Gusto ko lang sabihin kung saan ang venue."

Nag-usap lang kami tungkol sa venue at reception at umalis na rin sila.

Pagkaalis nila ay agad akong nakatanggap ng tawag mula kay Jin.

(Beshy)-ako

(Beshy, k-kumusta?)-sya

(Hindi ok ehh)-ako

(Mianhae..)-sya

(Para saan?)-ako

(Basta. Bukas gagawa ako ng paraan.)-sya

(A-arasseo.)-ako

Binaba ko na ang call. Masakit isipin na nandito kami ngayon sa ganitong sitwasyon. Pero wala naman kaming magagawa. I sighed as I looked at the ceiling. Then I just felt my tears falling down from my eyes.

"Oppa!" Agad kong pinunasan ang luha ko nang pumasok si kuya.

"Tsk! Ok lang sige umiyak ka lang basta siguraduhin mong may patutunguhan yang pag-iyak mo." Sabi nya.

"Is this worth fighting for?" Tanong ko. "Malalaman mo yan kapag dumating yung araw ng kasal nila."

At eto na nga palapit na yung araw na yun.

"Annyeong Ms. Valeroso. Bumalik kami at kasama na namin sina Jin at Hani."

Naupo lang sila sa harapan ko. "Pipili na kami ng wedding gown." Sabi ni Hani. Seryoso lang kami ngayon. Lumaba muna ang mga tatay nila at kaming tatlo lang ang naririto.

"Beshy, anong gusto mong wedding gown?" Nagtaka ako sa tanong nya. "B-bakit mo ako tinatanong diba dapat si Hani at kayong dalawa ang ikakasal?"

"Halika na, basta pumili ka lang." Sabi nya ulit. Lumapit ako at namili ng gown. "Eto nalang." Sabi ko. Pati ang wedding cake, yung theme sa reception pati yung sa mga bisita sa akin nakadepende. Hindi ko alam kung bakit nya tinanong sakin yun basta alam ko lang ngayon pasuko na ako.

Lumipas ang isang linggo at nakabalik na ako sa school. As a college student sobrang hirap. May trabaho ka, may studies tapos yun pang mga problema. Kung di ko lang mahal yung buhay ko malamang matagal na akong wala sa mundong ibabaw.

"Beshy, kaya mo pa ba?" Tanong nya. "Ne, ani. Mwolla!" Sagot ko.

"Pag di mo na kaya sabihin mo lang sakin, ako na mismo ang bibitaw." Seryosong sabi nya at nakita ko ang panggigilid ng luha nya.

"B-bakit mo sinasabi yan?" Medyo naiiyak kong tanong. "Alam ko naman na pasuko ka na. Alam kong sobrang nahihirapan ka na at kung hindi mo na talaga kaya sige lang wala naman akong magagawa. Basta beshy, ang pangako ko lang, ikaw lang yung mamahalin ko." Sabi nya.

Hinawakan ko ang pisngi nya. "Beshy, wag mong sabihin yan. Oo mahirap, oo masakit, pero mahal kita eh... Kahit na hindi tayo magkasama basta sabay tayong lumalaban tuloy lang. Ayokong mawala ka sakin beshy, masyado kitang mahal para hayaan yun." Sambit ko at agad na hinalikan ang labi nya.

"Sige na muna. Jal itseo!" Sabi nya at agad na umalis.

Umuwi na muna ako at marami pa akong gagawin. May exam pa kami bukas.

Biglang may tumawag sa messenger.

Hei-Shin is calling....

Sinagot ko ang tawag.

"Hoy!!!! Musta na dyan??" Sigaw nya. Kung kaharap ko sya nang personal siguradong bingi na ako. "Jusko po! Kaingay!" Sabi ko.

"Hahaha! Mianhae. So ano nga? Stress ka na rin?" Tanong nya. "Ne. Sobra." Sabi ko. "I feel you." Sabi nya.

"May gagawin ka ba ngayon?" Pag-iiba nya ng topic. "Lalaban nang di sya kasama. Joke, magrereview hahaha!" Sabi ko.

"Umamin ka nga, may problema ba kayo ni Jin?" Tanong nya. "Ne. Masyadong mahirap ang sitwasyon. Ang hirap lumaban nang di magkasama."

"Issa, alam mo ang advice ko lang sayo ipaglaban mo lang si Jin. Malakas yung pakiramdam ko na kayo talaga. Tsaka isa pa kung gusto ka na nyang sukuan dapat ginawa nya yun matagal na. Tandaan mo, Eomma, kahit anong mangyari nandito lang kami para sayo." Sabi nya.

"Gomawo Shin, bogoshipda! Saranghae!!!" Sambit ko. "Nado! Sige na bye na muna!" Sagot nya.

Nagreview lang ako at pagkatapos ay natulog na.

Pagkagising ko ay panibagong hamon nanaman sa buhay ko. Wala eh mahal ko talaga si Jin.

Pumasok na akong mag-isa at naghanda nalang para sa exam. So far medyo madali naman sya. Para naman to sa future eh..

Pagkatapos ng exam ay tumawag sa akin si Eomma at pinapapunta ako sa bahay.

"Waeyo?" Tanong ko agad pagpasok ko palang sa pinto. May mga unfamiliar na tao sa bahay namin at nandun si Rizze.

"May dapat kang malaman." Sabi ni Eomma. Bumilis ang tibok ng puso ko sa sinabi nya.

"Half sisters lang kayo ni Lerizze." Ayaw magsink-in sa akin ng sinabi nila.

"Eo-eotteoke? Tanong ko. Lumapit ang isang maid sa akin. "A-anak!" Mwo?!

Niyakap nya ako. "H-hindi ko maintindihan." Sabi ko.

"Anak makinig ka. Noong lasing ang daddy mo katulong na ako rito. May nangyari sa amin ng daddy mo. Kinabukasan balak nang sabihin ng daddy mo sa mommy mo ang nangyari sa amin pero napag-alaman na buntis ang mommy mo kay Lerizze. Pinili nalang nilang palabasan na kambal ang anak nila at tinanggap ka rin ng mommy mo pero ang usapan ay magtatrabaho ako sa inyo nang walang sahod sa loob nang 4 na buwan kada taon."

"Patawarin mo ako anak kung ngayon ko lang sinabi. Gusto na kitang makasama. Mahal na mahal kita anak." Niyakap nya ako ulit.

"Ma-mama!" Sagot ko at niyakap ko sya pabalik. "Pasensya na sa nagawa ko. Mahal kita at ayoko lang na gumulo ang buhay mo. Mahirap ang buhay ng totoong pamilya natin pero mani---"

"Shh... Mama, tama na po. Ang importante mula pagkabata ipinaramdam mo na sa akin kung gaano mo ako kamahal. Mahal na mahal kita mama." Sabi ko at mas lalo kong hinigpitan ang yakap sa kanya.

Halo-halong emosyon ang nararamdaman ko. Basta alam ko lang masaya na ako dahil nakilala ko na ang totoong ako. I feel complete now. Kaya pala buong buhay ko pakiramdam ko may kulang sa akin. Pero ngayon masasabi kong ang swerte ko sa naging yaya ko este sa totoong mama ko.

•••••

Note:So pahabol lang sa mother's day hehe. Sorry sa matagal na update.

Vomment
Support
Follow