Kötü Çocuk IV

2∞9

Playlist: Boy Epic - Hopeless

Skylar Grey - Invisible

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

∞

Kediler ve köpekler... Trouble, Dobby'yi bulmuştu. Onun kuyruğuyla oynayıp duruyordu. Trouble ondan korkmuyordu ama Dobby ona zarar verebilirdi.

"Trouble! Seni incitecek!"

"Bir şey olmaz."

Trouble? Konuşmaya mı başlamıştı? Başımın üstündeki ağırlık şiddetlenirken kafamın hareket ettiğini anlamak birkaç saniyemi aldı. Gözlerimi açmaya çalıştım. Bir koku alıyordum ama ne olduğunu çıkaramadım. Gözlerimi tekrar açmaya çalıştım. Bir hırka...

"Meriç?"

Yattığım yerde değildim. Hareket ediyorduk. Havada gibiydim. Gözlerimi tekrar açmaya çalıştım. Meriç buradaydı. Bulanık görüşüm onun yüzünü görmeme tam olarak izin vermese de o olduğunu biliyordum. Başımı omzuna yasladım.

"İyi ki geldin."

Bedenim ondan koparken daha yumuşak bir yere serildi. O yeniden gitmeden bileğini tutabilmiştim.

"Ben çok bencil ve kötü biriyim..." Yastık o kadar yumuşaktı ki... İçine doğru iyice gömüldüm.

"Gitme..."

Elimi tuttuğunda gülümsedim. Gözlerimi açmaya hâlim yoktu ama o buradaydı.

"Sen gördüğüm en masum şeysin."

Sesini yeniden duymak o kadar güzeldi ki... Az önce bana kısa bir hikâye okumuştu kadife sesinden. O ise benim gördüğüm en mucizevi şeydi. Mucize...

Mucizem...

Mucizemdi...

Gözlerimi açtığımda başımda, beynimi süzen bir iş makinesi çalışıyordu.

Ve ben Meriç'in kilitli odasındaydım.

Meriç'in dairesinde ne arıyordum?

Neden buraya gelmiştim ki?

En önemlisi bu oda kilitliydi! Ben buraya nasıl girmiştim?

Vanilya kokusu sinmiş yastıktan hızla ayrılıp yatakta oturur pozisyona gelmek iyi bir fikir değildi. Kafamın arkasından alnıma kadar uzanan içi mikrop dolu bir iğne yemiş gibi tepki vermişti vücudum. Kafama saniyede bir oda dolusu güllelerden biri çarpıyor gibi hissederken, üstümdeki ince örtüyü kenara itip bacaklarımı aşağı sarkıttım. Mor, pembe ve mavi bulutlardan oluşan, her şeyin jelibonlar gibi yumuşacık olduğu korkunç bilinçaltımda perdeler açıldıkça vücudum titremenin farklı bir boyutuna geçiyordu ve bu değişim saniyeler içinde olduğu için oturduğum yerde sarsılıyordum.

Yarım yamalak hatırlıyordum. Yanıma geldiğini... Beni kucağına aldığını... Yatağına taşıdığını... Ona gitme dediğimi... Bir küfür mırıldanmak üzereyken dudaklarımı birbirine bastırdım. Bunu nasıl yapmıştım? Beni bu odaya o taşımıştı. İşte bilinçaltımdaki üzeri teker teker açılan görüntülerin en korkuncu! Yeniden gitmek için arkasını döndüğünde elini tutmuştum. Gözlerimi kapatıp sessizce inledim.

Karşıma çıktığı ilk anda, ona karşı kalkanlarımı yeniden indirmiştim. Ona "Gitme!" demiştim. Rahat rahat kendime küfredebilirdim. Başımdaki ağrıyı göz ardı etmeme yardımcı olan bir öfkem vardı. Ayağa ilk kalktığımda gözlerim karardı ama yataktan destek alıp düşmeden ayakta kalabildim. Odadan çıktıktan sonra duvara tutunarak yürümeye devam ettim. Mutfaktan sesler geliyordu.