Kötü Çocuk IV

2∞14

Playlist: Sam Smith - Latch 

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

∞

"Kar yağarken vals! Harika! Bugün nasılsınız?"

Az nüfuslu sınıfımızdan çeşitli cevaplar gelirken kapı tekrar açıldı ve Semih özür dileyerek içeri girdi. Arabada onunla hiç konuşmamıştık. Buraya geldiğimizde de gözden kaybolmuştu ve işte şimdi yanımdaydı.

"Erken başlayıp erken bitirelim mi? Kar yağışı bizi yolda bırakmasın."

"Hocam! Neşe'nin de izni olursa ben partner değiştirmek istiyorum."

Hepimiz birden dönüp Semih'e baktığımızda omuz silkti. "Suzan'la lisedeki şu soğuk duvarımızı kırmak için bunun iyi bir fırsat olduğunu düşündüm."

"Ne saçmalıyorsun sen?"

Hoca bir Suzan'a bir Semih'e baktıktan sonra, "Sizin seçiminiz," dedi. Neşe ya da diğerleri ses çıkarmıyordu. Semih beni yalnız bırakıp Suzan'a doğru yürürken onu tokatlamak istiyordum ama yapabildiğim tek şey orada dikilmek ve arkasından bakmak oldu. Cansu bana ne oluyor der gibi bir bakış atmıştı ama ona burada ifade edebileceğim bir olay değildi.

"Benim için fark etmez. Meriç?"

Harika! Suzan anlayışlı kız olmuştu ve lisede nefret ettiği çocuğun dans teklifini kabul etmek üzereydi.

"Sen bilirsin, Suzan."

"O zamaaaan..." Semih, Suzan'ın elini tutup onun yanına geçti. "HARİKA!"

"Semih! Konuşabilir miyiz?"

Diğerlerinin bakışları eşliğinde başka bir şey söylemeden salondan çıktım. Merdivenleri hızla tırmandım. Arkamdan geldiğini biliyordum. Kapıyı açıp çatı katına çıktığımda vücuduma çarpan soğuk hava içimi titretse de geri kaçmadım.

"Burada donacaksın."

Nihayet geldiğinde kollarım çözüldü.

"Ne yapıyorsun?"

"Doğru olanı."

"Doğru olan bu mu? Aşağıda yaptığın şey doğru muydu?"

"Evet. Şimdi içeri gir."

"Girmiyorum! Bana bunu yapamazsın."

"Böyle daha iyi."

"Çocuklaşma!"

"Sen çocuklaşma! Meriç'ten bahsedip duruyorsun! Meriç, Meriç, Meriç! Ne ben ne başka biri... Onunla yaşadığın şeyleri başkasıyla yaşasan nasıl olurdu diye düşünüyorsun? Meriç'te beğenmediğin her ne varsa, başkasının bunu yapmayacağını düşünüp onu suçlamaya devam ediyorsun. Asıl suçlu sensin, Kayla!"

Üzerime doğru yürüdü. Öfkelenmişti. Görebiliyordum.

"Pişmansın."

Elimi çözüp onun omzuna vurdum. "Pişman oldun. O yüzden böyle konuşuyorsun!"

"Herhâlde! Yapmamamız gereken bir şey yaptık! Hayatında hep birilerini suçluyorsun. Baban, Meriç. Şimdi de ben! Mutsuz olduğun şeylerde senin de bir payın var Kayla."

"Öyle mi? Babam beni doğmadan terk etti! Daha doğmadan ne yapmış olabilirim!"

"Terk etti! Sonra bunu telafi etmeye çalıştı ama sen geçmişe o kadar takılıp kalıyorsun ki mutlu olmaya çalışmıyorsun bile! Hâlâ canın her sıkıldığında babanı suçluyorsun! İleride ne olacak? Birinin sana Meriç'i unutturmasını istiyorsun ama her kavgada ya Meriç'i suçlayacaksın ya da sana yeterince unutturamadığı için yanındaki diğer adamı! Senin kavgan kendinle! Hiç kimseyle mutlu olamayacaksın çünkü tek yaptığın acıyı kendine çekmek!"