Η Κατασκήνωση...

a really messed up story

"Τι έγινε?"φωνάζω όταν ξύπνησα επιτέλους.
"Ζωή πως είσαι?" Λέει η Ειρήνη με το που με βλέπει να ανοίγω τα μάτια μου.
"Πονάει το κεφάλι μου άσχημα." Όντως πονούσε. Τι έκανα εχτές το βράδυ? Μέθυσα? Ιιιι όχι πάλι.
"Ήσουν μεθυσμένη και σε έφερε ο Τζακ εδώ."
"Τι έγινε? Τι έκανε ο Τζακ? Τι έγινε με τον Τζακ? Τσάμπα αγχώνομαι ε?" Είχα φρικάρει.
"Ηρέμησε δεν έγινε τίποτα απλά μέθυσες." Σηκώθηκα από το κρεβάτι και πήγα κατευθείαν προς το δωμάτιο του. Τα ρούχα μου βρωμούσαν αλκοόλ και τσιγάρο από εχτές αλλά συνέχισα να περπατάω προς το μέρος του μόλις τον διέκρινα στην πλατεία.
"Τζακ." Φώναξα και γύρισε προς το μέρος μου.
"Τι θες?"Είπε εντελώς αδιάφορα.
"Τι έκανα εχτές το βράδυ? Είπα τίποτα που δεν έπρεπε έκανα τίποτα που δεν έπρεπε?"
"Τίποτα το σημαντικό μόνο μου είπες πως με θες και ότι το εννοούσες." Δεν μπορεί να είπα κάτι τέτοιο. Βασικά μπορεί. Σκατά τι να πεις τώρα για να το σώσεις?
"Συγγνώμη ξε..ξέρεις πως δεν τα εννοούσα ε?"
"Φυσικά και δεν τα εννοούσες." Είπε και κατευθύνθηκε προς μια παρέα κοριτσιών. Έπιασε την μια από τη μέση και την τράβηξε μαζί του, πίσω από το κτήριο, έτσι σαν να μην του μίλησα ποτέ. Κλασικός. Αναστέναξα.

"Που είσαι εσύ?" Άκουσα την γνώριμη φωνή του πίσω μου. Ο Χρήστος στεκόταν πίσω μου με ένα υπέροχο χαμόγελο και με κοίταζε.
"Εδώ." Είπα κάπως αμήχανα.
"Δεν σε έχω δει τελευταία. Όλο χάνεσαι."
"Θα με δεις απόψε." Λέω δυνατά για να ακουστεί μέχρι μέχρι εκείνον.
"Στο ίδιο σημείο?" Λέει και του έγνεψα θετικά.
"Τα λέμε το βράδυ τότε." Λέει και αφού μου έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο έφυγε.
"Τα λέμε." Λέω και εγώ και πάω προς την ομάδα μου.

"Καλώς τες." Λέω εγώ και πιάνω την Βερόνικα και την Μαρκέλλα από τον ώμο.
Αυτές τρομάζουν και κοιτάζονται μεταξύ τους.
"Νομίζω αφήσαμε κάτι στη μέση." Λέω και τις οδηγώ στο δωμάτιο μας πριν πάμε για φαγητό.
"Ποιανής ιδέα ήταν να μου πάρετε τα ρούχα?" Άρχισα και φώναζα.
"Ναι και τι θα κάνεις και να μάθεις?" Ρωτάει η έξυπνη της παρέας.
"Για την ακρίβεια εγώ τίποτα."
"Τι εννοείς?" Λέει η Βερόνικα τρομαγμένη πλέον.
"Θα μάθεις σύντομα." Λέω και φεύγω από το δωμάτιο κοπανώντας την πόρτα πίσω μου. Ελπίζω να τρόμαξαν αρκετά ώστε να μην με ξαναενοχλήσουν.
Κάθισα στο τραπέζι της ομάδας και έφαγα ήρεμα το μεσημεριανό μου. Αφού φυσικά δεν πρόλαβα το πρωινό γιατί ξύπνησα αργά.
Το βλέμμα του συνάντησε το δικό μου. Και αμέσως μετά σηκώθηκε και βγήκε έξω.

Ποιος νοιάστηκε? Τέλος πάντων τελείωσα το φαγητό και βγήκα επόμενη έξω. Προχώρησα προς το γήπεδο του βόλευ και άρχισα να παίζω μόνη μου.
"Πάσα" φωνάζει ένα κορίτσι από απέναντι και εγώ της κάνω πάσα. Ήταν η Ευγενία. Πρέπει να παίζει βόλευ σε ομάδα γιατί δεν προλαβαίνω ούτε μια κίνηση της.