Η Κατασκήνωση...

Ένας λαβύρινθος γεμάτος παιχνίδια

Επιτέλους τελειώσαμε. Βάλαμε τα πράγματα στην άκρη και πήγαμε στο δωμάτιο. Έκανα ένα γρήγορο ντουζ στο μπάνιο του δωματίου και βγήκα έξω για να ετοιμαστώ. Η Ειρήνη με βοήθησε στο βάψιμο ενώ ίσιωνα τα μαλλιά μου. Φόρεσα μία μαύρη κοντή μπλούζα με σχέδιο στην πλάτη και ένα μαύρο καθημερινό σορτσάκι. Φόρεσα τα κλασικά vans μου και το μουσταρδί πουκάμισο μου από πάνω και βγήκα έξω μαζί με την Ειρήνη ,που ήταν ήδη πριν από εμένα έτοιμη όπως πάντα. Τα αγόρια από απέναντι κοιτούσαν προς το μέρος μας. Μαζί και εκείνος. Όλοι έλεγαν κάτι περίεργα και σφύριζαν ξέρετε όπως όταν προσπαθούν να τους προσέξει κάποια.

Τέλος πάντων πήγαμε στο μπαρ και πήραμε δύο μπύρες. Επιτρεπόταν μόνο για απόψε ο κάθε ένας να πάρει από μια, άλλο που ήταν χωρίς αλκοόλ. Ασχολίαστο. Αλλά τι παραπάνω περιμέναμε?
Έτσι πήραμε τις δικές μας και κάτσαμε σε ένα παγκάκι στο κέντρο της κατασκήνωσης. Τότε μια παρέα αγοριών του μεγαλύτερου τμήματος ήρθαν κοντά μας.
"Κορίτσια να κάτσουμε?" Είπε ένας ξανθός με τάπες στα αυτιά.
"Γιατί Όχι?" Είπε η Ειρήνη και αυτοί ήρθαν δίπλα μας.
"Είμαι ο Χάρης." είπε ο πιο γυμνασμένος από τους τρεις και μου έδωσε το χέρι του. "Από εδώ ο Ηλίας και ο Θέμης."
"Χάρηκα." είπα ταυτόχρονα με την Ειρήνη και μιλούσαμε για ώρα. Αφού ήπιαμε τα αναψυκτικά μας ο Χάρης μου έπιασε κουβέντα.

"Έρχεσαι?" Είπε και μου έκανε νόημα για να φύγουμε. Ήξερα τι ήθελε και δεν είχα καμία αντίρρηση. Σηκώθηκα από την θέση μου και τον ακολούθησα. Πήγαμε στο πίσω μέρος ενός κτηρίου και με κόλλησε στον τοίχο, χωρίς πολλά λόγια.

Πλησίασε σιγά σιγά και άρχισε να δαγκώνει τα χείλια του. Κοίταζα τα δικά του επίμονα και μετά από λίγο με φίλησε. Ήταν όμορφα. Εγώ ανταπέδωσα και συνεχίστηκε η όλη φάση. Άνοιξα τα μάτια μου για να δω αν με κοίταζε. Φυσικά τα είχε κλειστά και έφερε τα χέρια του πιο κάτω στη μέση μου με αργές και προσεγμένες κινήσεις.

Το φιλί του άρχισε να γίνεται πιο βίαιο και ήθελε είσοδο στο στόμα μου. Τότε τον άφησα και η γλώσσα του εξερεύνησε το στόμα μου όπως και η δικιά μου αντίστοιχα. Του χάιδευα τα μαλλιά και μετά από λίγο με σήκωσε στην αγκαλιά του. Τύλιξα τα πόδια μου γύρω από τη μέση του και με οδήγησε στο δωμάτιο τους από την πίσω πόρτα έτσι ώστε να μην μας δει κανείς. Μα δεν υπάρχει ποτέ κανένας ομαδάρχης εδώ?

Με τοποθέτησε προσεκτικά πάνω στο κρεβάτι και ήρθε από πάνω μου. Συνέχισε να φιλάει τον λαιμό μου και πριν το καταλάβω είχε φτάσει στο στήθος μου. Έβγαλε τη μπλούζα του και με κοίταξε. Έκανα το ίδιο και συνεχίσαμε. Αυτός χαμογέλασε και άρχισε να φιλάει όλο το σώμα μου.
"Είσαι πολύ όμορφη το ξέρεις?" Είπε και τον κοίταξα.
"Χάρηη." Είπα σιγανά και τον είδα να χαμογελάει πονηρά. Ο φόβος για την είσοδο κάποιου ομαδαρχης υπήρχε συνεχώς, ωστόσο ανενόχλητοι συνεχίσαμε τη δράση μας.