Η Κατασκήνωση...

Ωχ

Ήταν όλα τόσο όμορφα μέχρι που εκείνος τραβήχτηκε απότομα και απομακρύνθηκε ελάχιστα.
"Γιατί το έκανες αυτό?" Είπα και τον κοίταξα με απορία.
"Συγγνώμη. Πρέπει να φύγω." Είπε και ήταν έτοιμος να φύγει όμως τον τράβηξα από την μπλούζα του. Πώς δεν το είχα προσέξει ποτέ? Η πλάτη του ήταν γεμάτη με τατουάζ. Αυτός τραβήχτηκε απότομα μόλις είδε πως το παρατήρησα και γύρισε προς το μέρος μου.
"Τι είναι αυτά? Γιατί δεν τα έχω δει ποτέ?"
Ρώτησα περιμένοντας μια απάντηση.
"Δεν είναι τίποτα ενδιαφέρον σιγά. Λες και δεν έχεις ξαναδεί τατουάζ στην ζωή σου." Ο χαρακτήρας του άλλαξε πάλι αλλά προσπάθησα να πάω με τα νερά του.
"Θέλω να τα δω." Είπα και αυτός έβγαλε με μια έξαλλη κίνηση την μπλούζα του. Γύρισε και τότε παρατήρησα τα διάφορα σχέδια που είχε.

"Είναι όμορφα." Είπα ενώ τα επεξεργαζόμουν. Το χέρι μου τριγυρνούσε πάνω στην πλάτη του και εγώ παρατηρούσα την παραμικρή λεπτομέρεια από το κάθε σχέδιο. Ήταν γυμνασμένος πράγμα που υποστήριζε πιο πολύ τα τατουάζ του.
"Είναι βλακείες ξέρω αλλά.. Με εκφράζουν. Και σημαίνουν κάτι για μένα."
"Τι εννοείς?"
"Κάτω αριστερά έχει έναν όπλο. Το έκανα όταν πέθανε κ αδερφός μου. Ήταν και το πρώτο. Κοντά στον λαιμό από κάτω έχει.." σταμάτησε λίγο αλλά συνέχισε. " Ένα μαύρο τριαντάφυλλο. Ή αλήθεια είναι πως κάποτε μου άρεσε μια κοπέλα. Το όνομα της Ανθή. Αυτοκτόνησε και έχω αυτό το τριαντάφυλλο για να την θυμάμαι."
"Το αστείο στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι πως ήταν και η κολλητή μου." Είπε για να διακόψει αυτό το άσχημο κλίμα.
Γέλασα και συνέχισα να χαϊδεύω τα τατουάζ του με ηρεμία.
"Τζακ είναι όντως πολύ όμορφα. Και αυτά και η σκέψη ότι είναι από παλιές αναμνήσεις σου. Όσο για το κορίτσι πραγματικά λυπάμαι."
"Και εγώ γιατί ήταν μαλακία που την ήθελα, ενώ ήξερα ότι θα συνέβαινε αυτό σε κάποια φάση." Απάντησε με μια οργή στο πρόσωπο του. Δεν του απάντησα. Δεν ήθελα να τον θυμώσω.

Έσκυψε να βάλει τη μπλούζα του και ένα δοχείο έπεσε από την τσέπη του παντελονιού του. Δεν το παρατήρησε και δεν είπα τίποτα. Φόρεσε την μπλούζα του και ήρθε πιο κοντά.
"Ζωή χρόνια σου πολλά και πάλι θα τα πούμε και το πρωί." Είπε και αφού με αγκάλιασε φιλικά έφυγε.
"Καληνύχτα." Είπα πριν προλάβει να απομακρυνθεί πολύ και περίεργη μάζεψα το δοχείο από κάτω. Είχε κάτι χάπια μέσα και το άνοιξα από περιέργεια. Τι είναι αυτά? Πήρα ένα από μέσα και το έβαλα στο στόμα μου. Έμοιαζε με καραμέλα το μόνο ήταν πιο αστείο. Μέσα σε δευτερόλεπτα όλα γύριζαν και θόλωσαν απότομα. Ωχ.