Η Κατασκήνωση...

Η 'Ζ'ωή μας ταινία

Ξύπνησα στο κρεβάτι μου. Μα δεν μπορεί να ήταν όνειρο. Ένιωθα ξεκάθαρα τα χέρια του πάνω στα δικά μου και τον χτύπο της καρδιάς του πάνω στο σώμα μου. Ήμουν η πρώτη που ξύπνησα για αυτό και βγήκα έξω στο μικρό μπαλκονάκι μας και κάθισα στο ξύλινο τραπέζι της κοινότητας. Περίμενα εκεί και αμέσως μετά πήγα στην καφετέρια για να πάρω καφέ χωρίς κάποια συντροφιά.

Ήξερα βέβαια πως ο καλός κυριούλης που ήταν εκεί δεν πρόκειται να με άφηνε να πάρω για αυτό και αναφέρθηκα στον Χρήστο.
"Φρέντο καπουτσίνο σκέτο. Α και Καλημέρα." Του είπα μελωδικά. Αυτός χαμογέλασε πίσω και ετοίμασε τον καφέ μου. Ήρθε προς το μέρος μου και μου τον έδωσε.
"Κερασμένος. Πώς Είσαι?"
"Ευχαριστώ πολύ. Αρκετά καλύτερα βασικά." Απάντησα και μια γυναίκα πήγε προς το μέρος του.
"Φρέντο εσπρέσο γλυκό και γρήγορα." Είπε εκείνη και αυτός έκανε ότι του ζήτησε.
Της τον έδωσε και ξαναήρθε απέναντι μου.
"Συγγνώμη για αυτό αλλά έχω δουλειά. Επίσης κρύψε τον καφέ, δεν βλέπεις κατασκηνωτές να κρατάνε καφέδες συχνά εδώ."
"Καταλαβαίνω εντάξει δεν υπάρχει θέμα. Μάλιστα. Πάω και εγώ να πιω τον καφέ μου ήσυχα πριν αρχίσουμε τις δραστηριότητες." Είπα και αφού του έκανα νόημα με το χέρι μου έφυγα. Με χαιρέτησε και βγήκα από το κτήριο πηγαίνοντας προς το δικό μου.

Έκατσα για άλλη μια φορά στο τραπεζάκι και απολάμβανα αργά τον καφέ μου παίζοντας με τον αναπτήρα μου. Αυτό έκανα για αρκετή ώρα μέχρι που άκουσα φωνές από το πιο κάτω δωμάτιο. Που δεν ήταν άλλο από αυτό των αγοριών. Έβαλα βιαστικά τον αναπτήρα στην τσέπη και αφού πέταξα το ποτήρι από τον καφέ μου στον κοντινότερο κάδο πλησίασα στο μπροστινό του κτηρίου. Τα κορίτσια βγήκαν έξω κατευθείαν με τις πιτζάμες και με ρώτησαν τι παιζόταν. Απάντησα πως δεν ήξερα τίποτα και πήγαμε προς τα εκεί ομαδικά.

Το μόνο που προλάβαμε ήταν τον Τζακ για άλλη μια φορά να χτυπάει τον Ηρακλή στο πρόσωπο.
"Ρε αδιάκριτε σου είπα δεν θα γίνει τίποτα τελείωνε τώρα." Φώναξε αλλά ο Τζακ συνέχισε και τον έσπρωχνε προς τα πίσω. Εκείνος τα πήρε και του έχωσε μια γερή στο μάτι κάνοντας το να αιμμοραγήσει. Έγυρε ελαφρά και πριν προλάβει να ανταποδώσει το χτύπημα ο ομαδάρχης τους εμφανίστηκε. Εμείς παραμείναμε σιωπηλές και περιμέναμε να δούμε την εξέλιξη του καυγά.
"Τι έγινε πάλι εδώ?" Φώναξε ενώ ο υπεύθυνος της κατασκήνωσης που στεκόταν από πίσω του.
"Παρεξήγηση." Απάντησε γρήγορα ο Ηρακλής ενώ ο Τζακ ήταν έτοιμος να συνεχίσει.
"Δεν μου φαίνεται για παρεξήγηση. Και οι δύο στο γραφείο. Τώρα."είπε ο υπεύθυνος και τους πήρε και τους δύο από το μπράτσο μαζί του.