Η Κατασκήνωση...

My little boy

Μια βδομάδα μετά.

Είχε περάσει περίπου μια βδομάδα από τότε που μετανάστευσα στο σπίτι του. Είναι τόσο καλός μαζί μου. Αυτή τη στιγμή είναι στην κουζίνα όσο εγώ σηκώνομαι από το κρεβάτι. Ναι κοιμόμαστε μαζί. Τι καλύτερο?

Ήταν πρώτη Σεπτεμβρίου. Σηκώθηκα από το κρεβάτι και αφού τσέκαρα τα μυνήματα μου είδα ένα από τον Άγγελο.
'Το παιδί έχει γενέθλια. Απλά σε ενημερώνω.' Τιιιιιι? Τέλεια. Κατέβηκα βιαστικά τις σκάλες και αφού τον είδα στην κουζίνα να ετοιμάζει πρωινό πήδηξα πάνω του και τον αγκάλιασα.
"Χρόνια σου πολλά μωρό μου." Του είπα και τον φίλησα στο μάγουλο αφού εκείνος γύρισε και ένωσε τα χείλη μας.
"Που το ήξερες?"
"Πώς το είχες πει, όποιος θέλει μαθαίνει." Του είπα με ένα περήφανο χαμόγελο και κάθισα στον πάγκο δίπλα του κοιτάζοντας τον.
"Τι έχεις κανονίσει Δηλαδή?" Ερώτηση παγίδα επιπέδου 3. Τι απαντάω τώρα? Δεν έχω κανονίσει η ηλίθια.
"Θα δεις." Είπα και καλά άνετη και αφού μου χαμογέλασε μου έδωσε το πιάτο με τα pancakes μου.
"Οοοο. Σ αγαπώ πιο πολύ τώρα." Του είπα και άρχισα να τρώω το γεμάτο πιάτο μου.

Αφού τελείωσα θυμήθηκα πως δεν είχα πάει στο μπάνιο σήμερα. Μόλις το κατάλαβα άφησα το πιάτο και βιαστικά κοιτάχτηκαν στον καθρέφτη. Πώς ήμουν Έτσι? Για το πρόσωπο δεν θα μιλήσω θα πω μόνο πως τα μαλλιά μου έμοιαζαν με άχυρα. Τέλος. Πλύθηκα και αφού ντύθηκα πήρα ένα τηλέφωνο τον Άγγελο.
"Παράγγειλε μια τούρτα σε παρακαλώ. Ξέρεις εσύ τι στυλ. Σου στέλνω φωτογραφία. Να είναι έτοιμη το βράδυ στις 11. Ευχαριστώ." Είπα βιαστικά και έκλεισα την κλήση. Κατέβηκα στον κάτω όροφο και αφού τον είδα να ντύνεται πήγα πάνω και πήρα τα πράγματα μου. Εννοώντας βέβαια τσιγάρο ζακέτα και λεφτά.

"Πάμε ελα."
"Τι όντως κανόνισες?" Έλεος δηλαδή.
"Ναιπ. Άντε τελείωνε θέλω να πάνε όλα έτσι όπως τα έχω σχεδιάσει."Του είπα και αφού πήρε τα κλειδιά για το αμάξι του, κινητό και τα δικά του λεφτά φύγαμε.

Δεν χρειαζόταν καν να δω το αμάξι. Είχα καταλάβει μόνο από τα κλειδιά. Ένα μαύρο ματ Audi εμφανίστηκε μέσα από το γκαράζ. Εγώ το κοιτούσα κατενθουσιασμένη αφού  πρώτη φορά θα έμπαινα σε ένα τέτοιο αμάξι.
Μπήκαμε μέσα και έβαλε μπρος. Δεν του είπα που σκόπευα να πάμε απλά του έλεγα τις οδηγίες στην διαδρομή.

Πριν το καταλάβω είχαμε ήδη φτάσει στο λούνα παρκ της περιοχής. Τα μάτια μου έλαμψαν και τον κοίταξα σαν μικρό παιδί με ένα ενθουσιασμένο χαμόγελο. Εκείνος μου χαμογέλασε και αφού γέλασε με την ανωριμότητα μου πάρκαρε και φύγαμε για το πάρκο.