Η Κατασκήνωση...

πόσο διαρκούν τα ωραία?

Τζακ POV
Ήταν επιτέλους δική μου. Ήξερε πως θα πληγωθεί αλλά επέμενε. Δεν σταμάτησε να με θέλει δεν σταμάτησε ακόμη κι όταν έμαθε τι είμαι αλήθεια.

Τώρα είναι στην αγκαλιά μου και κοιμάται. Είναι πανέμορφη. Τα μαλλιά της είναι ανακατεμένα και το κραγιόν έχει φύγει από τα χείλη της όμως δεν παύει να είναι όμορφη. Είναι σαν προσελάνινη κούκλα, μπορεί και πιο γλυκιά. Και επιτέλους την έχω στην δική μου αγκαλιά.

Δεν μπορούσα να την χορτάσω. Τα μάτια μου είχαν γίνει κόκκινα από το ξενύχτι αλλά ήταν το λιγότερο που με ένοιαζε εκείνη τη στιγμή. Σηκώθηκα αργά για να μην την ξυπνήσω και βγήκα έξω αφού ντύθηκα πρόχειρα. Το φως του ήλιου με τύφλωσε και τότε ξαναμπήκα μέσα.

Είχε ξυπνήσει και καθόταν στο παλιό κρεβάτι του δωματίου γυρισμένη από την άλλη. Έβαζε την μπλούζα της και μόλις την φόρεσε χωρίς να καταλάβει πως την παρατηρούσα γύρισε προς το μέρος μου. Κοίτα μούτρο.

"Καλημέρα." Της είπα και πήγα κοντά της ,την φίλησα και εκείνη χαμογέλασε.
"Μμμμ.. Καλημέρα." Είπε ενώ κοιμόταν όρθια.
"Σήκω πρέπει να επιστρέψουμε πριν την επιθεώρηση." Αυτή σηκώθηκε αργά αργά και βγήκε έξω από το σπίτι.
"Τζακ?" Ρώτησε και γύρισα προς το μέρος της.
"Τι Είναι?"
"Και τώρα τι θα γίνει?" Η πρώτη μου σκέψη ήταν μακάρι να ήξερα αλλά μετά το σκέφτηκα και απάντησα. Πήγα κοντά της και την αγκάλιασα. Απομακρύνθηκε λίγο και της χάιδεψα τα μάγουλα της.
"Τώρα είσαι δική μου. Και άσε τους υπόλοιπους να κοιτάνε."
"Τζααακ." Είπε ναζιάρικα και με φίλησε. Εγώ συνέχισα και μετά την έσπρωξα για να πάμε στα δωμάτια.

Ζωή POV

Επιτέλους. Ένιωθα χαρούμενη. Ναι πραγματικά ένιωθα ευτυχισμένη μέσα μου. Ένιωθα..  συμπληρωμένη.

Μόλις μπήκα στο δωμάτιο δεν ήταν καμία τους. Μονο η δική μου βλαμμένη. Με περίμενε.

"Πώς με ξέρεις." Της είπα και χαμογέλασα.
"Πολλά χαμόγελα έχεις εσύ σήμερα." Είπε και πήρε μια γελοία έκφραση. Χωρίς να κρατηθώ άλλο άρχισα να γελάω και αυτή ούρλιαξε.
"Οοοο τι έγινε?" Τσίρηξε.
"Σκάσε σκάσε. Και εμμ." Της είπα ενώ προσπαθούσα να την κάνω να μην ακουστεί στη μισή κατασκήνωση.
"Λεγε. Θέλω λεπτομέρειες."
"Πίστεψε με δεν θες. Το μόνο που θα σου πω ήταν ότι ...Ουάου."
"Άντε πάμε από την τραπεζαρία. Θα περάσουμε και από το μπαρ να τα πείτε." Ωχ αυτή δεν κατάλαβε τα πάντα.
"Ειρήνη μου.." Άρχισα και της το πήγα σιγά σιγά.
"Γιατί σταμάτησες να ενθουσιάζεσαι?" Είπε και το χαμόγελο εξαφανίστηκε.
"Λοιπόν εεε κοίτα... πως να στο πω.. Εγώ εχτές δεν βγήκα και τελικά ξέρεις με τον Χρήστο αλλά με τον..Τζα γκουχου γκουχου." Ξερόβηξα.
"Θες να το μεταφράσεις κιόλας?" Είπε με πιο αυστηρό τόνο.
"Δεν πήγα με τον Χρήστο αλλά με τον Τζακ." Με κοίταζε ακίνητη για κάποια δεύτερα ,έκπληκτη από αυτό που άκουσε.
"Είσαι ηλίθια?" Είπε αλλά συμπλήρωσε...
"Ξέρεις τι δεν κάθομαι να ασχοληθώ άλλο. Μπλέξε οσο θες. Έχεις την άδεια μου." Είπε τελικά και την αγκάλιασα.
"Για αυτό σ' έχω μωρή γουρούνα." Της είπα και αφού έβαλα αποσμητικό παντού και άλλαξα ρούχα έφυγα για την τραπεζαρία.