Przyjaciel Mojego Brata 4 || ZAKOŃCZONE

151

- Córcia, słuchaj czy... O nie... Znowu on? O nie... Co ci się stało? Wyglądasz jakbyś zobaczyła ducha.

- Wiesz... Muszę iść.

Poszłam szybko do domu i odetchnęłam. Co to kurwa mialo być?! Loren, ogarnij się!

- Co tam?

Rick się zaśmiał.

- Theo mnie pocałował.

- I? Chyba nie raz już się całowaliście.

- I nie wiem! Serce mi bije jak nienormalne, nie umiałam nic z siebie wydusić i... Ja pierdole. Nie wyjdę stąd więcej.

- Chodź tu. - Zaśmiał się i mnie przytulił. - księżniczka się teraz zamknie w  swoim zamku?

- Tak!

Ktoś wszedł, to tata i Rose.

- Loren! Co to miało być?!

Rose krzyknęła.

- Nie mam pojęcia.

- Loren... Dobrze wiesz co o nim myślę.

Tata powiedział.

- Wiem. Ale... To nie było zamierzone. Wyjebałam mu butem Alexa i... Ugh...

- Dlaczego?

- Celowałam w tego debila, któremu się znudziłam pół roku temu. Nawet więcej.

~ tydzień później ~

Spakowałam swoje ostatnie rzeczy do pudła i się rozejrzałam po pustym pokoju. Są tylko meble...

- Loren... Gotowa?

Mama weszła. Pokiwałam głową i zniosłam to jedno pudło w którym mam wszystkie wspomnienia stąd.

- Nie zgub go...

Uśmiechnęłam się do taty.

- Spokojnie, wszystkie dojadą na miejsce. Albo dolecą, nie mam pojęcia.

- Okej. Poszłam po walizkę i po chwili zeszłam na dół.

- To co? Robimy wielki wyjazd?

- Jak zawsze...

Westchnęłam i wyszłam z domu. Czuję na sobie wzrok każdego. Przy samochodzie stoi... Każdy. Dosłownie. Podeszłam i spakowałam do bagażnika walizkę, a następnie chciałam wsiąść do samochodu, ale ktoś mnie złapał za rękę.

- Nie pożegnasz się?

Alex się zaśmiał. Przewróciłam oczami i go walnęłam w kroczę.

- Dzięki, też będę tęsknił.

- Ta. Ja nie bardzo.

- Loren...

Andrew zaczął.

- Nie, dzięki. Niepotrzebnie przyszliście.

- Daj mi coś powiedzieć, okej? I mi do cholery nie przerywaj, bo ci zakleję usta.

- Mów.

- Na początku cię nie polubiłem, rzadko kogoś lubię. Wydawałaś mi się zwykłą dziewczyną, która każdemu daje, ale cię poznałem i nawet przy pierwszym seksie już mnie załamałaś. Dochodzisz i nagle się pytasz jak się nazywam. No kurwa, nienormalna laska. Później siedziałaś tak u Alexa i zaczynałem cię lubić, bo... Byłaś inna niż każda. - okej, jak on mi wyzna miłość to ja się zabije - jeszcze później, jak się pokłóciłaś z Alexem i on wyjechał jeszcze bardziej cię polubiłem. Pamiętasz nasze dzieci? Wiem że pamiętasz. Szczerze? W chuj na ciebie leciałem. Po prostu podobałaś mi się pod każdym względem, jak wyjechaliśmy na wakacje to dowiedziałem się, że ja tobie też się podobam, ale nie chciałem psuć przyjaźni...