KARA KARTAL / KARA SERİSİ II - FİNAL

2.BÖLÜM - NERELERE GELDİM BEN?

VE İKİNCİ BÖLÜM SİZLERLE =) KEYİFLİ OKUMALAR =)

"Seninle bir yere gelmiyorum. Burada oturup, sevgilimin nikahını izlemeyeceğim."

Serkan kaşlarını kaldırdı. Fazla mı sevimliydi? "Bence izlemelisin. Gidersen senin burada olduğundan haberdar olmaz ve seni hala salak yerine koyduğunu sanır. Ama eğer seni görürse, en mutlu günü kabusa döner. Sen de intikamını alırsın. Ne dersin?" deyip, çapkın bir gülümseme gönderdi kıza.

Nevra bir süre düşündü. Adam haklıydı. Eve gidip, onun ekmeğine yağ sürüp, ağlamanın yeri yoktu. Adam tekrar elini uzattı.

"Elini neden tutuyorum çok pardon?"

"Yalnız olmadığını görsün diye. Hadi gel benimle."

Kız ona uzatılan eli tuttu. Serkan da onun elini içindeki rahatlamanın bir ömür boyu süreceğini bilmeden tuttu. Kız adamın içine ne ateşler düştü bilemedi. Adamın yüreğindeki yangının onu aylardır kavurduğunu nereden tahmin edebilirdi ki.

Serkan Bozdoğan...

Aylar önce alışveriş merkezinde yeğenine kıyafet almak için girmişti Nevra'nın mağazasına. Hasan'la...

O an vurulmuştu kıza. Donuk bakan gözlerindeki ateşi bir o fark etmişti. Günlerce gidip kızın mağazasının karşısındaki kafede oturup, kızı izledi. En son konuşmaya karar verdiğinde, Hasan'la gördü onu. Üstelik kuzeni nişanlıydı. O günden sonra bir daha gitmedi. Kızı burada göreceğini tahmin bile edemezdi. Üstelik sevgilisi olduğunu düşündüğü adamın düğününde. Ne acı bir tesadüftü.

Elini öyle sıkı tutuyordu ki, bir an Nevra ömür boyu bırakmayacağını düşünmüştü. Neyine güveniyordu bu adam? Neden ona yardım ediyordu? Üstelik kuzenine karşı. Anlamıyordu.

İçeri geçtiklerinde Buse'yi aradı. Buse de şok olmuş bir şekilde damada bakıyordu.

Nevra'yı gördüğünde, ne adamı ne de birleşen ellerini fark etti.

"Canım, ben hediyemi sonra evine götürürüm. Cem aradı, çocuk ağlıyormuş. Gidelim mi?"

"Sakin ol Buse, gördüm ve sorun yok. İyiyim." -Yalan...

Buse o an yanındaki adamı ve ellerini fark etti. "Kızım çapkınlıkta ödül almış Karahan bile bu kadar hızlı değildi."

"Karahan?" dedi Serkan yanındaki kıza bakarak.

"Kuzenim." Diye yanıtladı Nevra onu. Bunu neden sormuştu ki ya da kendisi neden yanıtlamıştı ki? Ona neydi?

Buse sırıttı. "Ay, kıskançlık evresine bile girmişler. Maşallah size." Bu adamı nedense çok sevmişti Buse. Ne tatlı gülümsüyordu Nevra'ya.

"Serkan." Diyerek elini uzattı adam Buse'ye.

"Buse."

"Memnun oldum Buse."

"Valla ben de aynısından çok oldum."

Serkan gülümsedi kadına. Minicik de bir şeydi. Bir de bebeği mi vardı?

Üçü birlikte masaya oturduklarında, Serkan kızın omzuna dokundu. "Bir kaç misafire merhaba deyip, geliyorum."

"Ya nereye gidiyorsan git, banane. Aaa! Niye hesap veriyorsa?"

Serkan sırıttı ve yanından uzaklaştı. Buse'ye gün doğdu.

"Kim bu?"

"Serkan."