KARA KARTAL / KARA SERİSİ II - FİNAL

ARA BÖLÜM - KARA PRENSES - DEĞİŞİM 1

NORMALDE BU BÖLÜMDÜ. AMA PAZARTESİ BURADA BİTECEKTİ. AÇIKÇASI TEPKİLERDEN TIRSTIM =) O YÜZDEN ARA BÖLÜME ÇEVİRDİM. BÖLÜM PAZARTESİ SİZLERLE =) KEYİFLİ OKUMALAR.

“Karaca! Bebeğim!” diyerek Sevda kızına koşup sarıldı.
“Anneciğim, başıma neler geldi bilsen. Kaçırıldım, dilenci sandılar beni, sokaklarda kal-“
“Kızım sus, yalana bak. Seni gördüğümde kebapları götürmüştün ha!”
“İşte o hayırsever Kart- evet kart adam buldu beni de karnımı doyurdu." Az daha adamın adını ağzından kaçırıyordu.

"Valla adam hiç de kart değildi. Bayağı da gençti canım.” Dedi Nevra çemkirerek.
“Şimdi ablacım senin yaşın geçmiş olduğu için sana göre genç olabiliyor. Ben daha yirmi beşinin altında çıtırık bir genç kızım. Bana göre kart.”

“Gösteririm sana genci kartı. Aaa... yirmi beş yaşındayım ben. Şuna bak, iki ayak üstünde kırk yalan söylüyor."
O sırada Karahan eve geldi. Onu da yeni aramışlardı. “Hani nerede o erkekten bozma kızım!” diye gürledi.

Karaca sevimli bir şekilde gülümsedi “Babacım, bende seni özledim!” tam sarılacakken adamın sert ifadesi ile donup kaldı. “Babacım bak söz bu-“
“Bu son değil kızım, bu son değil! Bu daha başlangıç! Bu kaçıncı Karaca! Kızım ben doktorluğu bırakıp, dedektifliğe başlayım. Ablanda kapatsın mağazayı gün boyu annene kolonya yetiştirsin.”

“Yok babacım ne gerek var bu kadar şeye!”
“Karaca!” bu sefer fazla mı olmuştu acaba?
“Efendim.” Sesi kedi gibi çıktı.
“Odana! Bir hafta kafanı bile çıkarmayacaksın!”

“Ama babacım!”
“Karaca odana dedim.”
Ayaklarını vura vura çıktı yukarı. “Of, zaten ne yapsam ‘Karaca odana’. Hep Karaca suçlu zaten.”
“Bak hala konuşuyor. Kapı dışarı etmediğime dua etmiyor da, odaya soktuğuma konuşuyor.”

Sevda Karahan’a baktı. “Bebeğim, kızımız iyi buna sevinemez miyiz?”
“Birgün iyi olmadan da çıkabilir karşımıza. Bunun için uğraşıyorum Sevda! Alaçatı’ya gitmiş ya. İnanabiliyor musun?”
“Tamam haklısın da-“
“O zaman konu kapandı. İkinize de söylüyorum-” işaret parmağı ile ikisini gösterdi “Odasından dışarı çıkmayacak.”
“Tamam hayatım.”
“Tamam baba.”
“Güzel.”

***

“Kızım ne demek beni değiştirin?” diye şaşkınlıkla sordu Elmas.
“Kadın olacam.”
Dört kızın da gözleri irileşti. “Valla bebeğim benim doktorluğum henüz asistanlık aşamasında.” Dedi Alya gülerek.

Karaca yastığı kızın suratına fırlattı. “Bazı yerlerimde sorun yok. Orasından eminim. Ben zarafetten bahsediyorum. Böyle göz alıcı bir kadın olmaktan.”
Alya kıza tepeden tırnağa baktı. “Valla bebeğim, tıp henüz o kadar da ilerlemedi. Sen imkansız bir vakasın. Dişiliğinin beyin ölümü başlamış, bitkisel hayatta sendeki zarafet.”

“Lan başlatmayın ölümünüze, sebzenize, bitkinize. Değiştirin işte beni. Yalnız evden çıkamam, her şey evde olmalı.”
Nevra oturduğu yerden bıkkınlıkla kalktı ve kardeşinin karşısına geçti.
“O kolay, kuaförü eve çağırırız, kıyafetleri de getiririz. Ama sen söyle önce bakayım, her dediğimizi yapacak mısın?”

“Evet, evet.” Dedi hevesle.
“Önce şu şapkanı çıkaralım ve de şu şapşik elbiselerini de.” Deyip, ona soyunmasını işaret etti.
“Yani, haklısınız.” Sesi üzgündü. Sanki üzerindekiler kusursuz bir modacının en mükemmel koleksiyonuymuş gibi çıkarıp, katladı ve dolabının en derinine gömdü.
Artık kadın olma zamanıydı...

1.GÜN – KUAFÖRLERLE KARACA’NIN İMTİHANI

“Ya çok kestiniz! Kuş kadar kaldı.”
“Karaca hanım lütfen!”
“Of iyi tamam.”