KARA KARTAL / KARA SERİSİ II - FİNAL

19.BÖLÜM - SEVMEK SAVAŞMAKTIR

Bu haftanın son hikayesi sizlerle =) Pazartesi görüşmek üzere. =) mutlu,aşklı ve bol eğlenceli bir haftasonu  diliyorum =)

--------------------------------------------------

“Evime.”
Serkan yutkundu. Serkan ölümü hissetti. Yerinden kalktığında bedenini kontrol eden o değildi. Anlamıyormuş, nereye gideceğini bilmiyormuş gibi etrafına bakındı.

Nevra ise açıklama yapmaya çalışıyordu, “Serkan senin bir suçun yok, yanlış anlama. Ama ben-“
Bir şey demesine müsaade etmeden mutfaktan çıkıp, yatak odasına çıkan merdivenlere yöneldi.
Sevda ona anlamayan gözlerle baktı.
“Kızım senin derdin ne?”

“Anne ailesinin yüzüne bakamam. O adamın dediklerini duymadınız mı?”
“Ailesi o adama mı inandı sanıyorsun Nevra?!” diye bağırdı annesi.
“Ama akıllarında mutlaka bir yerlerde bu soru işareti kalacak? Acaba diyecekler. Ayrıca o onun kuzeni, er ya da geç barışacak-“

“Saçmalıyorsun kızım. Hiç mi tanımadın kocanı? Biz şimdi gidiyoruz kızım. Sen de kocanla otur ve mantıklı bir çözüm bul. Adamı terk etmek ne Allah aşkına? Tüm gece uyumadı senin yüzünden. Hatta şu tatilinizi ertelemeyin derim."
Karahan karısına yaklaştı. “Gelmek istiyor kız işte, alalım-“
“Karahan sen de kes sesini, hadi Karaca sizde bize gelin. Kahvaltıyı bizde yaparız.”

“Şey anne,” diye kımıldandı. “Biz eve gitsek?”
“Ay kızım gelin işte. Sen de geldiğinden beri kımıl kımıl balık gibi bir duramadın yerinde,” diye çemkirip, kapıya gitti.
Kartal kıkırdarken, Karaca homurdanıyordu. “Kıçımda koca bir top! Dön babam dön! Nasıl durayım?”

“Efendim kızım?” diye arkasına döndü Karahan.
“Sana demedim babacım. İçimde dönüp duran düşüncelerle konuşuyordum.”

Kartal karısına yaklaştı. “Neymiş hayatım o düşünceler?”
“Acaba eve gidince o topu nerene sokabilirim diye düşünüyorum,” dedi sevimli bir şekilde gülerken.
“Benim aklımda çok güzel yerler var, merak etme sen.”
“Bir merak ediyorum ki sorma.”

“Merak etmiyorum, merakın sonu malum.”
“Merak etmesen de sonun malum bebeğim. O top, o kaleye girecek.”

***

“Eee kızım nasılsınız?” dedi Sevda kahvaltı masasındaki sessizliği bozmak için.
“İçimde koca bir topla nasıl olacaksam-”
“Ne topu kızım?”
Kartal hemen lafa girdi. “Geçen bir top istedi de, almadı. İçinde kaldı o top. Onu diyor Sevda hanım.”

Sevda gülümsedi. “Hanım değil, Kartalcım. Anne ya da teyze. Hangisi içinden geçiyorsa.” Elini samimiyetle sıktı. “Bu kız böyle, evini toplarla doldurur, haberin olsun,” dedi kahkaha atarak.

Karaca annesine sevimsiz bir bakış attı. “Neyseki kocamın da TOPLARA karşı ayrı bir sempatisi var. Hele de kaledeyken o top, ooo tadından yenmez onun için. Değil mi kocacım?”
Kartal sırıttı. “Öyle karıcım.”
Karahan kaşlarını çattı ve karısına eğildi. “Bana bak bunlar futboldan falan bahsetmiyorlar ha! İşkillendim.”

“Yok neyden bahsediyorlar Karahan sende iyice şey oldun ha.”
“Kızım bunlar giderken ben sana kaç tur bindirmiştim-“
Sevda dirsek attı adama, “Karahan!”
Öksürüp, kızına baktı adam. Konuyu değiştirse iyi olurdu. “Gördün mü bari baba evinde senden sakındığımız o koca stadyumu?” diye homurdandı.

“Gördüm babacım, harikaydı.”
Karahan birden başını kaldırdı. “Hayır anlamıyorum. Bir stadyum için mi evlendin? İsteseydin ben seni gönderirdim oraya.”
Karaca öksürdü. “Babacım, evlendiğim için stadyuma gittik. Ayrıca sen beni daha buradaki stadyumlara göndermiyorsun.”