Adamın mavi serin gözleri önce değdi kızın bakışlarına... Kızın asi siyah saçları savruldu sonra adamın tenine... Aşk öyle bir yerden vurdu ki ikisini... Ne değerleri kaldı ne de kuralları...
KARTAL ŞANOVA
KARACA ERTUNÇ (ÖZTÜRK)
Deli dolu bakışları...
O zaman buna da bölüm gelsin =) onların neyi eksik?
“Neredeymiş nerede?” dedi Nevra koltuğundan fırlayarak. “Alaçatı’daymış. Ama ankesörlüden aramış seni.” Nevra elini başına koydu. “Annem kalp krizi geçirecek, babam Türkiye genelindeki tüm hastahanelerdeki dosyaları ona verse içi soğumayacak. Ciddi ciddi tatil yapıyormuş. Hayır anlamıyorum. Kredi kartı, parası, kimliği hepsi çantasında. Çantasını da almamış. Bu kız hangi parayla yaşıyor orada?”
Serkan derin nefes alıp, kıza baktı. “Uçak bileti alıp, gidelim.” “Annemler?” “Bulamazsak, ararız bir şey uydururuz. Olur mu?” “Tamam.” Kız çantasını alıp, birlikte çıktılar iş yerinden.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
***
“Maaş istiyorum!” Kartal içtiği kahveyi püskürttü. “Ne?” Kız sevimli bir şekilde gülümsedi ve adamın yanına oturdu. “Benim sana içim çok ısındı. Hep burada kalacağım. Sen de eminim yalnız yalnız sıkılıyorsundur. Arkadaş olurum sana.”
Kartal kaşlarını çattı. “Maaşlı arkadaş mı olur lan?” “Ama karşında bir bayan var, lanlı manlı konuşmasan!” Kartal kahkaha attı. “Her şaşırdığı şeye ‘has siktir’ diyen kız mı bunu söylüyor bana?” sonra üzerindekileri süzdü. Yine giymişti şu paspal kıyafetlerini. “Hem sana bakınca askerlik arkadaşımdan hallice birini görüyorum. Göğüslerin ondan bir tık daha büyük o kadar.”
Kız yanındaki yastığı kafasına attı. “Çok komik. Sapık herif.” Kartal dünden beri düşündüğü şeyi sordu. “Bu arada senin soyadın ne?” “Neden, soy ağacımı mı çıkaracan?” “Belki hırsızsın, aranan bir katilsin, ne bileyim.”
“He aranıyorum ben, organ mafyası peşimde. Bir de suratsız bir mendeburla ve onun iş ortağı sarı cadı lakaplı bir kadın arıyorlar beni.” “Dalga geçme. Soyadın ne?” “Öztürk benim soyadım. Evet, evet Öztürk. Çok güzel değil mi?” “Tövbe ya-“
“Rabbin anladık da, benim iş ne olacak. Para kazanmam lazım.” “Git bul bir yerde iş, banane kızım. Yarın son zaten. Gidersin nereye gideceksen. Haftaya ben geri döneceğim zaten. Tıp gecesi var. Ona katılacağım.”
“Cık, gidecek yerim yok. Hem haftaya ooo daha çok var.” Sonra aklına bir şey gelmiş gibi sırıttı. “Gel seninle bir anlaşma yapalım.” Elini uzattı. Adam öncelikle tereddüt etti. “Neymiş bu anlaşma?” “Tek kale maç. Beşte biter. Kim kazanırsa, onun dediği olacak. Sen kazanırsan eski mahalleme, sefil hayatıma döneceğim. Ama ben kazanırsam... Burada senin yanında maaşlı çalışan olacağım. Birde...” derken arkadaki havuza baktı. “Şu havuzda yüzeceğim.”
Adam kahkaha attı. “Yüzmeyi biliyor sanki.” Diye mırıldandı. “Biliyorum tabi. Bizim evin önünden dere geçiyordu. Hep orada yüzerdik.” “Tek kale maç ha?” dedi bahçeye bakarak. “Evet.” “Ezerim acımam ama.” “Ezebilirsen ez.”
