KARA KARTAL / KARA SERİSİ II - FİNAL

ALINTI II

İki genç kız hızla çıktı merdivenleri.
"Of Buse beni ne diye sürükledin kızım ya. Kendin gelseydin ya. Kimseyi tanımam etmem. Arkadaşını bile tanımıyorum."

"Ya Nevra, bende uzun zamandır görmüyorum. En son düğünüme geldi. O zaman yeni nişanlanmıştı. Ama nişanlısı şehir dışındaydı. Sonuçta hediyesini getirmişti. O yüzden bende hediyemi takmalıyım, sonra hemen gideriz. Amma söylendin ya, bir de bana çok konuşuyor diyorsunuz. Seni fark edememişler kızım bugüne kadar. Bir de seni-"
"Ay tamam sus. Hadi bu salon sanırım, girelim."
Birlikte salona girdiler. Nevra'nın telefonu çalınca, genç kadına "Sen gir ben geliyorum." dedi.

Buse içeri girip masaya oturdu. Henüz gelinle damat gelmemişti. İyi bari, geç kalmadım diye düşündü.

Nevra telefon görüşmesini bitirip, içeri geçecekti ki, ileride yürüyen gelinle damadı gördü. Sendeledi ve yanındaki demirliklere tutunmak istedi. Ama yapamadı. "İBNE!" diye sinirle söylendi. Tam gücü tükenecekti ki, güçlü bir el tarafından tutuldu ve elinin başka bir ele kilitlediğini izledi.

"Sakın belli etme ve güçlü ol."
Kız kaşlarını çattı. "Sen kimsin? Ne saçmalıyorsun?" ama adama da minnattardı. Yoksa düşüp, bir de rezil olacaktı.

Adam alayla gülümsedi. "Damadın eski sevgilin olduğunu sakın belli etme ve gülümse dedim."
Kız elini çekmeye çalıştı ama başaramadı.
"Saçmalıyorsunuz, siz kimsiniz? Sizi de damadı da tanımıyorum."

Adam kaşlarını kaldırdı. "Emin misin? Hasan'la avm'de gezerken sizi görmüştüm. Siz beni görmediniz ama. Sanırım nişanlı olduğunu bilmiyordun? Neyse..." elini biraz daha sıktı ve bakışlarını kızın serin mavi gözlerine dikti "Serkan ben. O ibnenin kuzeniyim. Şimdi elimi bırakma ve benimle gel."