KARA KARTAL / KARA SERİSİ II - FİNAL

1.BÖLÜM - KARA KARTAL ÇOK YAŞA

VE BEKLENEN ÇİFTİMİZ SİZLERLE =) KEYİFLİ OKUMALAR...

4 YIL ÖNCE...

Genç kız başını öne eğmiş, elleri ile oynuyordu, karşısında elleri arkasında ona suçluymuş gibi bakan babasına çeviremiyordu gözlerini. Üzerindeki üniformayı çekiştirip, duruyordu.

“Hasar ne?” dedi babası ciddi bir sesle.
Genç kız dudaklarını büzdü, düşünür gibi yaptı ve heyecanla saymaya başladı. “2 erkeğin testislerine dizimi geçirdim.”
“Maşallah, eee?”
“Muhtemelen asla çocukları olmaz. Bir erkeğin burnuna sıkı bir yumruk geçirdim, ama kırılmadı korkma.”

“Çok şükür.”
“Estetik gerekmiyor. Acilde şuan aşağıda. Pansuman yapılıyor.”
“Çok heyecanlı, başka kızım?”
Başını acır gibi sağa sola salladı ve üzülmüş gibi bir sesle “Dördüncüsü kötüydü be baba.”

Babası sorar gibi kaşlarını kaldırdı. “Korkmalı mıyım?”
“Sanırım kolu kırıldı.” Sesi fısıltı gibi çıktı.
Babası hayretle “Ne?” diye bağırdı.
“Ama babacım, haindi o. Arkadan saldırdı. Ben de-” eli ve bedeni ile hareketi gösterdi. “Ani bir hareketle, böyle kolunu tuttum ve diğer tarafa savurdum.”

“Hey maşallah...”
“Süperim değil mi?” deyip, kol kaslarını havaya kaldırdı.
“Sende hasar ne?”
Kız başını eğdi ve yüzünü sakladı önce, sonra kaldırıp, eli ile yaralarını gösterdi. “İşte bir göz, kaşım patladı... ımm... yani pek ciddi değil.”
“Başka Karaca?” diye gürledi.

“Karnıma sıkı bir tekme yedim. Acıyor.”
“Kızım sana demedim mi bir daha maça gitmeyeceksin diye?”
“Ama baba Kara Kartalımın derbi maçı. Aslanı parçalayacaktı. Gitmeyeyim mi?”
“Gitme kızım gitme. Eve maç için koca ekran aldım sana.” Sonra ellerini saçlarından geçirdi. “Kızım en son seni Bursa’nın karakolundan topladık. Annene kalp krizi mi geçirtmek istiyorsun, anlamadım ki? Ablana çekseydin ya. Takı, toka, erkek peşinde koşaydın ya.”

Karaca yüzünü buruşturdu. “Iğğ baba o ne ya? Hem ben de erkek peşinde koşuyorum.” Sırıttı.
“Dövmek için.” Dedi, kızının sözünü keserek.

Karaca başını ‘yani’ der gibi oynattı. “Teori de koşuyorum sonuçta.”
Adam sabrının sonundaydı. Ağzı laf doluydu bu kızın. “Git acilde pansuman yapsınlar.”
“Peki.” Deyip, arkasını döndüğü an, babası tekrar seslendi.
“Şu üniformayı da çıkar lütfen. Sayende herkes benim iki kızımın değil, bir kızımın bir oğlumun olduğunu sanıyor.”
Karaca arkasına dönüp, gülümsedi. “İyi ya işte babacım, eksikliğini kapatıyorum.”

“Ne mutlu bana. Acile Karaca!” diye gürledi.
“Sen de annemi arayacaksın değil mi?”
“Aynen öyle yapacağım.”
“İspiyoncu.” Kız ayaklarını vura vura dışarı çıktı.

Adam telefonunu çıkardı. En öndeki numarayı tuşladı. İkinci çalışta açtı kadın.
“Karaca mı yine?” Sevda haberlerde maç girişi çıkan kavgayı izlemişti.
“Evet hayatım.”
“Of Allah’ım, ben ne yapacağım bu kızla?”
“Ben ona harika bir ceza buldum meleğim. Merak etme.”

“Neymiş o?”
Karahan sinsice sırıttı. “Bütün yaz benim odamda oturup, dosya düzenleyecek.”
“Çok acımasızsın aşkım.”
“Ee ne yapalım. Karakoldan toplamaktan iyidir.”
“Galiba haklısın.”

***

“Anne yalvarırım babama bir şey de. Dosya düzenlemek ne ya? Hem de bütün yaz. Kaçarım. Vallahi de billahi de kaçarım.”
Sevda ellerini beline koydu. “Bana bak küçük hanım, birgün seni yoğun bakımın kapısının önünde beklemek istemiyorum. Kızım neden anlamıyorsun, korkuyorum. Birgün biri arayacak da ‘kızınız şuan hastahanede’ demelerinden ödüm kopuyor.”