"Kaybolmuş bir ruhtum sadece ve doğru yolu bulmak için çabalamıyordum. Ben akıntıya karşı çırpınmayı seçmemiştim. Çünkü ne kadar çırpınırsam hayat da beni o denli derin karanlık sulara çekiyordu."
Derin Ertürk; lisenin popüler başarılı,sevecen,şı...
Uzun zamandır yeni bir bölüm istediğinizi biliyorum. Keyifli okumalar :*
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Günün büyük bir bölümü neredeyse bitmişti. Sonunda uyanıp kahvaltı için bir şeyler atıştırıyorduk. Parti ne zaman bitmişti habersizdim. Tüm gece Uraslaydım ve bu harika bir histi. Tüm o itiraflardan sonra hafiflemiştim. Sırlarımızı veya kim olduğumuzu unuttuk. Birbirimizi sorgulamayı ve acı dolu geçmişlerimizden bahsetmeyi. Yalnızca normal insanlar gibi konuştuk. Yapmayı sevdiğimiz şeylerden, sevmediklerimizden... Bunun gibi basit şeylerdi ama hayattaymışsın hissi veriyordu.
Telefonum tiredi.
...Bilinmeyen numara...
Uras'ın bakışları ekrana kaydı ve daha sonra benim panik dolu ifademi inceledi.
Bu aramanın Deha'dan geldiğini biliyordum. Yutkunduktan sonra telefonu elime aldım ve sandalyemi ittirerek ayağa kalktım.
Gözler üzerime çevrilince "Bu aramayı açmalıyım. Hemen dönerim." diye açıkladım.
Hızlı bir şekilde verandaya doğru ilerledim ve beni duyamayacakları mesafeye geldiğim anda. "Tanrı aşkına tüm hafta senden haber bekledim!" diye sitem ettim kısık bir sesle.
"Şaka mı yapıyorsun. Bütün hafta sana ulaşmaya çalıştım. Aramalarımalarım engellenip duruyordu."
Kaşlarımı çattım. "Ne?! Senden tek bir mesaj yada arama almadım."
"Lanet olsun!" Daha çok dilinin ucundaki kaba yorumu bastırmak ister gibiydi.
"Sorun ne?"
"Dinleniyor olabiliriz."
"Buda ne demek oluyor?"
"Polis işin içine çoktan girdi demek."
Panik duygusu kanımda yükselmeye başlamıştı. Elimi saçlarımın arasına daldırdım. "Benim vaktim kısıtlı. Acele etmem gerek. Bildiklerini anlat."
"Burdandan mı? Delirdin mi sen? Bu çok tehlikeli buluşmamız gerek."
"Şehir dışındayım. Aniden öylece gelemem." Uras'a yalan söylemek zorunda kalmak istemiyordum.
"Bir yolunu bul."
Cevap vermek için dudaklarım aralandı fakat Berkay verandada belirince "Kapatmam gerek." deyip telefonu cebime sıkıştırdım.
Yanıma ilerlerken "Eve dönmem gerekiyor. Gelmek ister misin diye soracaktım." diye sordu şüphe dolu mavi gözleriyle.
Şanslı günümde olduğumu düşünmeye başlamıştım ve rahatlayan bir şekilde nefes verdim. "Bu harika olur." dedim çabucak.
