"Kaybolmuş bir ruhtum sadece ve doğru yolu bulmak için çabalamıyordum. Ben akıntıya karşı çırpınmayı seçmemiştim. Çünkü ne kadar çırpınırsam hayat da beni o denli derin karanlık sulara çekiyordu."
Derin Ertürk; lisenin popüler başarılı,sevecen,şı...
HERKESEEE MUTLUUU AKŞAMLAR SEVGİLİ BEYAZ KUMRULARIM:)) ŞİMDİDEN KEYİFLİ OKUMALAR :)) BİR DAHAKİ BÖLÜM İÇİN SÜPRİZLERİM VAAAR :)) UMARIM BEĞENİ SAYIMIZ SEKİZ BİNE ULAŞIR VE HAFTAYA ONUN ŞEREFİNE HARİKA BİR BÖLÜM YAYIMLAMIŞ OLURUM :)) SON OLARAK SİZİ ÇOOOOK SEVİYORUMMM :*
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Çetin kapıdan içeri girdiğinde notayı kaçırdım ve şarkının ritmi kayıp gitti. Omzumun arkasından gruptaki çocukalara baktım ve "Bugünlük bu kadar yeterli mi?" diye sordum.
Onlarında onay vermesiyle sahneden aşağı indim ve ceketimi elime aldıktan sonra çantamı omzuma geçirdim. Gitmek için hazırlanırken Çetin'in yaklaştığının farkında değildim.
"Benden kaçtığını düşünmeye başlayacağım."
İrkildim ve hızla arkamı döndüm. Kısmen doğruydu. O günden sonra ne konuşmuştuk ne de karşılaşmıştık. Bir diğer doğru Uras'a olan duygularımı daha önceden farketmediğim için ve Çetin'e karşı dürüst davranmadığım için yüzüne bakacak cesaretim yoktu. Önüme düşen bir kaç tutam saçı kulağımın arkasına atarken nazikçe gülümsedim. "Seni görmedim."
"Hemen gidiyor musun?" Çantama ve ceketime bir bakış attı.
Başımı salladım. "Ders çalışmalıyım." Öğrenci olmanın bir gerçekliği de buydu. Kayıplar, aşklar... Ne yaşarsanız yaşayın dersler de hayatla birlikte akıp gidiyordu ve tüm bu karmaşada ona yetişmekten başka çareniz yoktu. Buna eğtim sistemi deniyordu ve bu durum berbarttı.
Elini ensesine götürdü. "Aslında sana sormam gerken bir şey vardı." İç çekti. "Yani seni sık boğaz etmek istemem aslında...."
"Hayır, sorabilirsin."
"Şu bahar şenlikleri..." Yüzünü buruşturdu. Kelimeler içine geri kaçıyormuş gibi bir hali vardı.
"Evet."
"Seni götürebileceğimi söylemiştin. Tabi bu geçen geceden önceydi..."
İç çektim. "Çetin..." Bunun daha karmaşık bir hale gelmesini istemiyordum.
"Hemen hayır demeden bir dinle." diye araya girdi. "Bak bir hafta da sana karşı hislerimin biteceği falan yok. Tek istediğim böyle olmamak. O yüzden lütfen seni bahar şenliğine götürmeme izin ver. Arkadaşın olarak. " Daha çok soru sorar gibiydi.
Onunla hiçbir zaman kötü vakit geçirmedim. Benden bir şeyler saklamıştı fakat bana bunu yapan dünyadaki tek insan değildi. Üstelik ailemizi biz seçemiyorduk ve dövüş olayından utandığı için saklamıştı. Başımı salladım. "Pekala."
Yüzüne kocaman bir gülümseme yayıldı.
Her şeyin net olarak anlaşılması için "Arkadaş olarak." diye hatırlattım.
