Chim Chim ile ~TEXTİNG~

#21#

Hatırlatma;
mi-cha:
(...)çünkü beni buradan kurtarabilecek tek şey bir mucize olurdu yinede bir ağırlık vardı sol yanımda...
Devam:
mi-cha:Arkadan gelen patırtı sesleriyle çenemdeki baskı gitmişti adam o tarafa yönelmişti birden bütün vücudumu salınca yere yığılmıştım yüzüstü yere düşmüştüm. Bulanıklıklardan ve yumruk seslerinden başka hiçbirşey duymuyordum yavaşca göz kapaklarım ağırlaşırken kalbimdeki acı ve nefesimdeki baskı da çoğalıyordu gözlerimi kapatmadan önce duyduğum tek şey birinin beni hafifçe sarsıp "Hanımefendi iyimisiniz?" demesiydi gerisi karanlık...

...

mi-cha:
"Ağmhhhh baş-başım." yattığım yerden direk doğrulup bacaklarımı istemsizce kendime çektim ve mızmızlanarak başımı tutmaya başladım...Savaştan falan çıktım herhalde heryerim sargıdaydı...
En az meleklerin kanatları kadar beyaz bir yataktı üzerimde bir erkek tişörtü altımda ise kırmızı beyaz çizgili  (Adidas işte kardişim niye kasıyosun bu kadar.) buda yine erkek eşofmanıydı baya uzun geliyordu bana yavaşca yataktan aşşağıya ayaklarımı da indirip ayağa kalktım ki bunu yaptığım an başım dönmüştü bu yüzden duvardan destek alarak bir süre kendime gelmek için gözlerimi kırpıştırdım.Kapının sesini duyunce hemen o tarafa döndüm.

"Hey hey hey napıyorsun otursana."

Elindeki kahvaltı tepsisini sehpanın üstüne koyarak yanıma geldi ve omuzlarımdan tutarak tekrar yatağa oturttu kimdi ki bu acaba tanıdığım biriydi de hafızamı kaybettiğimde onuda unutup bir daha hatırlayamamışmıydım.

"Ş-şey teşekkür ederim sağolun."

"Önemli değil. Açmısın?"

Aslında açtım ama açım demeye utanırdım.

"H-hayır değilim."

"Hadi amaa dün akşamdan beri öylece uyuyorsun.Mutlaka acıkmışsındır."

"Dün akşam mı?"
ne yani dünden beri buradamıydım demek ki beni kurtaran adam buydu ona karşı çok mahcup olmuştum o bana canımı vermişti ama ben ona hiçbirşeyimi veremezdim vereceğim birşey yoktu...
J-jimin o ne oldu acaba merak etmiş midir?

tabi etmiştir kızım hatta sokaklarda seni arıyordur.

Haklısın iç ses...

"T-telefon telefonum onu verirmisin acil."

"O tepsi bitmezse telefon falan yok."

bana anne muamelesi yapıyordu hadi anneler iyi yine onlar tabağını bitir derler bu tepsiyi bitir diyoo.

Sana da iyilik yaramıyo mi-cha.

Haklısın içimden de olsa çok terslefim hem açım neden bu kadar zorladım ki şimdi.

"Tamam ama sonra kesin vericeksin."

"Vericem."

Ayağa kalkıp tepsiyi getirmişti bana uzattı ve;

"bittikten sonra ilacını da iç baş ağrısını keser."

''Teşekkür ederim."

...

"Bo sonduvici sonmu yaptın."

Saçlarını karıştırarak ;
"Yani evet yapmaya çalıştım kötü mü olmuş... biliyordum."

"Torufini virsone."

"Beğendin mi yani!? hadi ilacınıda iç."

"Doho topsi botmodu kı."

"Kkkk."

"Ne goluyon."

"Çok tatlısın."

"Evot biluyom...ha?"

"Yani arkadaş olarak dedim yalnış anlama."

"Biz arkadaşmıyız?"

"Bilmem sana sormalı."

"İlk arkadaşım olucaksın biliyor musun?"
kurduğum cümleden sonra yüzü düşmüştü ve konuşmasına ifadesini hiç bozmadan devam etti neden böyleydi sonuçta oda beni tanımıyordu...

"Emin misin?"

"Sanırım bilmiyorum."

"Sen öyle diyorsan."

"Senin adın ney?"

Soruyu sorduğumda şaşkınca suratıma bakındı ardından kafasını sallayıp;

"B-ben...

Çingularrrrrr Yenni böluuuuvmmm geldiğh nası beğendiniz mi?

Jimin kurtarıcak sandınız dimi kkkk ozaman hikaye biterdi napayım.

Bir ricam bölüme oy verir misiniz?

SAĞOLUN SİZİ ÇOK SEVİYORUM...

♥♥♥