Don't Mess with Mr. Famous (UNDER REVISION READ THE STORY WHILE IT'S STILPUBLIS)

Chapter 32: Pahamak

Chapter 32
DMWMF

Sayenn's PoV

55, Peiper, girls.

55, Dayne, boys.

So nakakasakit lang talaga.

Nako 55 pahamak ka talaga! Para tuloy nabawasan yung tiwala ko kay Pei. Pero bakit naman? Wala naman akong karapatang magalit ah? Oo nga naman! Nako nako nako... Lord, kung ano man po ang mangyari sa buhay kong walang saysay, gabayan niyo po ako.

"Oh anak, kamusta naman ang Foundation Day niyo?" Pangangamusta ng pinakamagandang dilag sa buong mundo----na hindi na dilag; inanggg

"Okay lang po..." walang gana kong sagot habang naghihimay ng malunggay at ibinababad sa tubig.

Kumunot ang noo ni inang, "Huh? Bakit okay lang? Wala manlang ka ekspre-ekspresyon?"

"Oo nga, kapatid. Gayahin mo ako, kaya kong sagutin gamit ang iba't ibang genres ang tanong ni inang" pag singit naman netong si kuya.

Tinaas ko lang ang kanang kilay ko sa kaniya, simbolong gusto kong pakitaan niya ako ng galing.

"Watch and Learn" nagulat kami nang biglang nag-aktong naiiyak si kuya. "Malungkot po. Malungkot po ang foundation day namin... sobrang nakakalungkot" iyak.

Nakukyuriyos na nakatingin lang kami ni inang kay kuya Sab habang pinapakitaan niya kami ng "iba't ibang genres" niya.

"Drama yun, galing di ba?" Pagmamayabang ni Kuya. "Eto pa,"

"Oh oh! Tama na! Okay na, okay na... ikaw na magaling" pagpigil ko sa kaniya para naman itigil niya na ang kung anong kalokohang ito.

"Sab, umayos ka nga, anak" sambit ni inang kay kuya.

"Tinatawag niyo lang naman akong anak kapag may kailangan kayo eh" tonong naiiyak ni kuya.

Marahan siyang hinampas ni inang sa balikat. "Ikaw, 'wag ka nga nagsasalita ng ganiyan." Huminga si inang ng malalim, "ay nako, magsaing ka na lang...dali, agap agap"

"Okay po, ma." Iniwan kami ni kuya sa panandaliang oras.

Nilapitan ako ni inang, hinawakan ang mga kamay ko. "Anak, kapag may problema ka sabihin mo lang ah?"

Nakangiti akong tumango.

"Kahit anong problema ah?"

"Sige po." "Kahit ano" so pwede kong sabihin sa kaniya na selos na selos na ko kay Dayne at kay Peiper?! -.-"

"Oh, siya... maghain ka na, kaon na kaon na." Utos ni Ma, agad ko naman itong sinunod nang iwan niya ako sa kusina.

--**--

Shoji Kaito video calling from Messenger.

Tumatawag si amang, bago ko pa ito sagutin, lumabas muna ako ng kwarto ko para tignan kung sino pa ang gising.

Cleared lanes, tulog na sila inang at kuya.

Iniayos ko na ng dahan-dahan ang laptop na pinadala ni papa at saka sinagot ang tawag niya.

[On-call:]

[Shoji: bunsekoy? Kamusta na kayo diyan?]

Abot langit ang ngiti ko nang marinig ang boses ni papa sa video call.

[Sayenn: Amang!!! Na-miss ko po kayo! Pa kailan po kayo uuwi? Babalik na po ba kayo? Kamusta na po kayo ni inang? Papa?]

Napawi ang ngiti ni amang nang marinig niya ang mga tanong ko sa kaniya,

[Shoji: Umm, Sayenn ano kasi eh. Permanente na akong titira dito sa Japan,]

Biglang bumagsak ang bulalakaw sa mga ngiti ko nang marinig ang sinabi niya.

[Background noise from Japan: Dare to hanashite iru no? {Voice of a female}]  [Trans: Dare to hanashite iru no/ Who are you talking to?]

Bigla na lang akong binabaan ng sarili kong ama.

Sinong kasama niya? Sa ganitong oras pa talaga? Sa gabi? May kailangan akong malaman.

Hindi ako mapakali, ano nanaman bang problema ito? Sino ang babaeng iyon?

--**---**---**--

"Hoy, bakit ang liit mo?" bungad sakin ng halimaw.

hindi ko na lamang pinansin si Dench at nagpatuloy ako sa paglalakad sa hallway.

"AHHH!!! ARAY KO!" sigaw ko matapos akong talisudin nung lalaking iyon.  "Ano bang gusto mo?!" iritable kong tanong sa kaniya habang bwisit na bwisit kong hinihila ang buhok ko.

"sorry na" natauhan siya.

"Tse!"

Nagtuloy ako sa paglalakad at.....

ggrrr!!!

sinundan ako ni Dench at nakuha pang harangan ako sa daanan.

"Ano ba!" sinubukan kong dumaan sa ibang lane, pero GRRRRR

"Nope" sa kada lugar na dadaanan ko ay harang pa rin siya ng harang.

"Ano ba trip mo?!" galit na galit kong sambit sa kaniya. BWISIT!!!

"Ikaw."

inirapan ko siya, at nagpatuloy sa paglalakad nang----

"May problema ka ba? sabihin mo lang." pinigilan niya ako sa paglalakad sa pamamagitan ng paghila sa likuran ng bag ko.

"Oo, ikaw!" nagpatuloy ako sa paglalakad pero......  pero.......

pero.... ang hirap talagang kalabanin ang malaki niyang kamay na nakahawak sa bag ko!!!

tumigil ako sa pagsubok na tanggalin ito. at nagkunwaring titigil na ko sa pagtuloy sa paglalakad.

humarap ako kay Dench.

"Tignan mo babait ka rin pala--- AHHH!!!!" reaksyon niya nang sipain ko siya sa kanang binti niya.

"Napakasama mong tao! ang sama sama mo! Demonyo ka! Famewhore famewhore! Impaktoooo!!!!!" galit na galit kong pangaapi sa kaniya habang pinapalo palo ko ang kaniyang dibdib na mas matangkad pa sakin.

Natigilan ako nang bigla siyang tumawa ng pagkalakas-lakas. "BWAHAHAHAHAHAHAHAHAHAH!!!!!!"
Sa sobrang lakas ay pati ang mga naglalakad sa hallway ay napatingin sa amin. Nakakahiyaaa!

"Hoy" sitsit ko sa kaniya ngunit di pa rin talaga siya tumitigil sa pagtawa. sige ng sige!

"HAHAHAHAHAHAHA!!!!"

"Huyyy hoyy!"

"HAHAHAHAHAHAHAHHAAH!!!!!"

"HOY ANO BA!" sigaw kong pagkalakas lakas na dahilan kung bakit lahat ng tao ay pinagtitinginan na kami. DEAR LUPA KAININ MO NA AKO PLS!!!

Nginisian ko ang mga taong nakatingin at dali daling hinila ang demonyong nakarating sa lupa A.K.A. Dench sa isang tagong lugar.

"Hahaha! Nakakahiya ka, hindi ka talaga pwede sa mga sosyaling lugar. Hahahaha!" Pang aasar ng pisti.

tinignan ko siya ng masama, "Hoy, Nakakainis ka na!!!"

"ah okay" sagot niyang...... sagot niyang nakakabwisit!!!!

"AHHH SANA HINDI NA LANG KITA NAKILALA!!!" sigaw kong todo lakas

"OH TALAGA?!!!!" sigaw niya rin

"AAAAAARRRRGGGGGGGHHHHHHHH!!!!!!!!!"