His eyes

ΩΡΑΊΑ

Καθόμαστε στο παγκάκι και κατευθείαν ξεκινάω πριν προλάβει εκείνος να πει κάτι.

"Θα σου κάνω κάποιες ερωτήσεις και εσύ θα απαντήσεις ειλικρινά, αλλιώς θα γίνουμε κωλος. Έγινα κατανοητή;" λέω σοβαρή, κοιτώντας τον στα μάτια.

"Οκ" φαίνεται πως δεν ξαφνιάστηκε όσο θα περίμενε κανείς.

"Γιατί μπουνιά; Και γιατί σε φίλο σου;" λέω τις πρώτες και κυριότερες ερωτήσεις που βασανίζουν το μυαλό μου.

"Είχα λόγο" αν αρχίσει να απαντάει έτσι, στο τέλος θα τον βαρέσω εγώ.

"Ο οποίος είναι;" επιμένω... Δεν μου γλυτώνεις εσύ.

Ε βέβαια τόσα επεισόδια criminal minds στράφι θα πάνε;

ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΏΡΑ ΤΏΡΑ

Απαπα νεύρα...

"Κοίτα απλά κάνανε σαν λιγουρια και δεν είναι σωστό να κοιτάνε μια κοπέλα έτσι. Ιδικά αν αυτή η κοπέλα είσαι εσύ εντάξει;" τώρα αυτό το λέει επίτηδες;

"Εγώ;"

"Ναι, κάνεις παρέα με την μικρή μου αδερφή, οπότε σε βλέπω και εσένα κάπως έτσι" ακούσατε και εσείς αυτό το κρακ;

Η καρδιά μου ήταν βρε. Κανένα άγχος...

"Δεν χρειάζεται να με προστατεύεις. Είμαι αρκετά ικανή να προστατεύσω τον εαυτό μου και μόνη." λέω με τον εγωισμό μου να φτάνει στα ύψη.

Δεν ξέρω καν γιατί.

Γιατί τον γουστααααρεις

Σκασε

"Να πραστατεύσεις μόνη σου τον εαυτό σου;" λέει και το επόμενο δευτερόλεπτο έχει διπλωθεί από τα γέλια.

Γιατί γελάει;

"Δεν καταλαβαίνω γιατί γελάς.. " λέω νευριαζοντας λίγο. Δεν είμαι δα και τόσο άχρηστη φίλος.

Όχι καλέ όσο πατάει ο ελέφαντας

Πραγματικά ΤΏΡΑ βρήκες να αρχίσεις την παρλαπιπα;

Με εμπνέουν οι σοβαρές καταστάσεις

Απολυεσαι

"Μικρή αν μπορούσες να κάνεις αυτό που λες, δεν θα χρειαζόσουν την βοήθεια μου πριν λίγο" λέει και ένα στραβό χαμόγελο του νικητή σχηματίζεται στην πανεμ- εννοώ ηλιθια φάτσα του.

Μικρό είναι αυτό που έχεις στο παντελόνι σου φίλε μου. Θα μας πεις και μικρές τώρα...

"Δεν ζήτησα ποτέ την βοήθεια σου" λέω κοιτώντας τον στα μάτια με ένα υπέροχο πόκερ φεις.