His eyes

Δράμα

"ΧΡΙΣΤΊΝΑ" ακούω τη φωνή του από πίσω και ξέρω ήδη τι θα ακολουθήσει.

"Σε παρακαλώ Δημήτρη, είμαι κουρασμένη άσε με να πάω σπίτι" λέω γυρνώντας το κεφάλι μου προς εκείνον.

Το θέαμα όμως με τρομάζει... Τα μάτια του είναι κόκκινα και προσμένα, όπως ακόμα και τα μάγουλά του που φαίνεται να έχουν πάρει φωτιά. Έκλαιγε; Για εμένα;

Εκείνος με πλησιάζει και με πιάνει απαλά από τους ώμους "Σε παρακαλώ μην φύγεις έτσι"

"Πώς έτσι;"

"Μη φύγεις ενώ είσαι θυμωμένη μαζί μου. Είσαι πολύ σημαντική για εμένα και δεν θέλω να σε χάσω. Όσα αισθήματα και να έχω για εσένα τα πνίγω κάθε στιγμή. Και αυτό γιατί ξέρω πως το να είσαι δίπλα μου χαρούμενη και ο λόγος να είναι κάτι που είπα ή έκανα, είναι πιο σημαντικό από το να ανταποκριθείς στα συναισθήματα που τρέφω για εσένα"

Το βλέμμα μου έχει κλειδώσει σε εκείνον, ενώ το μυαλό μου κάνει εκατομμύρια σβούρες. Έχω μείνει άφωνη και αυτό πρέπει να προδίδεται από το βλέμμα μου.

Εκείνος κάνει ένα βήμα πίσω αφήνοντας μου τον χώρο που χρειάζομαι "Το μόνο που θέλω είναι να είσαι χαρούμενη. Και Χριστίνα... Όσο συνεχίζεις να είσαι με τον Γιώργο, δεν φαίνεσαι χαρούμενη"

Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω τι να κάνω... Δεν ξέρω τι αισθάνομαι.. Πρέπει να φύγω.

"Δημήτρη καταλαβαίνω ότι ενδιαφέρεσαι, αλλά το τι κάνω εγώ με το αγόρι μου δεν είναι δουλειά σου. Μην ανησυχείς η σχέση μας δεν θα αλλάξει. Αλλά σε παρακαλώ να μην ανακατεύεσαι στην σχέση μου με τον Γιώργο" λέω έπειτα από λίγα λεπτά, με ένα ψυχρό βλέμμα στα μάτια μου.

Φαίνεται πως κάτι θέλει να πει αλλά η φωνή της Αφροδίτης τον σταματά "Χριστίνα όλα καλά; Γιατί αργείς; Οπ σορρυ Δημήτρη, μιλούσατε;"

Όχι πλεκαμε...

Ωχ θεέ μου, έχω που έχω τόσα στο κεφάλι μου, έχω και όρεξη για χιούμορ..

"Όχι. Νομίζω πως εδώ τελειώσαμε" λέει ο Δημήτρης και νιώθω τα μάτια μου υγρά. Τι εννοεί τελειώσαμε; Δεν είχαμε και κάτι... Και γιατί εμένα με πείραξε τόσο;

Τον παρακολουθώ καθώς γυρίζει από την άλλη και απομακρύνεται. Γιατί νιώθω σαν να πρόκειται να μην τον ξαναδώ ποτέ;

Πφφφφ...

[...]

Σπίτι μου, σπιτάκι μου.