His eyes

Φρεντι Κρούγκερ εσύ;

Που πάω και μπλέκω κάθε φορά μπορείτε να μου πείτε;

Πως κατέληξα ΕΓΏ η αθώα και αφελή Χριστίνα, που δεν θέλει ούτε το μικρό της δάχτυλο να κουνάει, που ακολουθεί κατά γράμμα την καθημερινή της ρουτίνα, να ετοιμάζομαι τώρα ΚΥΡΙΑΚΉ βράδυ για να βγω.

Και όχι για μια απλή βόλτα. Οοοοχιιιιιι πονηρές σουπιές.

Η αθώα μικρή Χριστίνα θα πάει σε ΚΛΑΜΠ.

ΚΑΛΆ ΑΚΟΥΣΕΣ ΚΌΣΜΕ. ΚΛΑΜΠ

Θα καώ στην κόλαση.

"Αυτό;" ακούω την Αφροδίτη να με ρωτάει και σηκώνω το κεφάλι μου από το μαξιλάρι για να δω το συνολακι νούμερο.... Βασικά δεν θυμάμαι.

Κοιτάω τα ρούχα που έχει βγάλει από την ντουλάπα και γουρλώνω τα μάτια μου "Εεμμ νομίζω αυτό είναι ζώνη και όχι φούστα"

"Έλα ρε Χριστίνα αμάν. Αν δεν βάλεις τώρα κάτι κοντό πότε θα το βάλεις;"

"Στην κηδεία μου να είμαι και τρεντι" της λέω και εκείνη με κοιτάει με το βλέμμα που φωνάζει πως είσαι ήδη νεκρός.

Εγώ την κοιτάω με εκείνα τα κουταβισια μάτια που μου έμαθε τόσο καλά να κάνω "Να βρω εγώ τι θα βάλω;" λέω και την κοιτάω με υπομονή.

Εκείνη ξεφυσάει ηττημένη και μου κάνει χώρο δίπλα στην μεγάλη στοίβα που έχει φτιάξει από τα ρούχα μου.

Θεέ μου ποιος τα μαζεύει αυτά μετά;

[...]

"ΘΑ ΒΓΕΙΣ Ή ΘΑ ΓΕΝΝΉΣΩ;" μου φωνάζει η παρδαλο η φίλη μου και παραλίγο να μου φύγει η καρδιά από την θέση της.

Κοιτάω θυμωμένα την πόρτα του μπάνιου ενώ προσπαθώ να περάσω το δολοφονικό μου βλέμμα από μέσα της "ΑΝ ΓΕΝΝΉΣΕΙΣ ΕΓΏ ΝΟΝΆ ΕΕ;"

"ΘΑ ΠΑΣ ΑΠΌ ΤΑ ΧΈΡΙΑ ΜΟΥ. ΤΕΛΕΊΩΝΕ" λέει ενώ ταυτόχρονα κοπανάει την πόρτα με δύναμη.

Αχ, εσύ φως μου είσαι το παιδί του χαλκ...

Ανοίγω την πόρτα δειλά δειλά μην μου έρθει και καμιά παντόφλα ουρανοκατευατη και έχουμε άλλα...

Η Αφροδίτη έχει ξαπλώσει στο κρεβάτι μου και κοιτάει κάτι στο κινητό της "Άντε μισή ωρ-.... ΘΕΈ ΜΟΥ ΧΡΙΣΤΊΝΑ ΤΙ ΦΟΡΆΣ;"

"Να τα βγάλω;"

"Μην τολμήσεις είσαι ΤΕΛΕΙΑ. Θα κάψεις καρδιές σήμερα" λέει ενθουσιασμενη και με αγκαλιάζει σφιχτά. Μάλλον ξέχασε πως έχω ήδη αγόρι. Άλλο που νομίζει ότι τον απαταω. Αλλά γίνονται και αυτά, δεν είναι όλα ρόδινα στην ζωή. Σωστά;