His eyes

My hero?

Κατευθύνομαι προς το γήπεδο ποδοσφαίρου.

Δεν ξέρω ακόμα τι θα κάνω μόλις τον δω, αλλά σίγουρα δεν θα φύγω χωρίς εξηγήσεις.

"Χριστίνα περίμενε, που πας;" φωνάζει η Δήμητρα από πίσω μου, αλλά δεν της δίνω σημασία.

Στόχος μου είναι αυτός...

Λίγο πριν μπω στο γήπεδο ένα χέρι με σταματάει.

Μα το Θεό αν είναι η Δήμητρα θα την βρίσω.

Ναι, για κοίτα ξανά..

"Τι λέει όμορφη;" μου λέει ένα αγόρι και μπορώ να πω κάτι μου θυμίζει.

Παρατηρώ το πρόσωπο του. Έχει μια τεράστια μελανια στο αριστερό του μάγουλο. Είναι το παιδί που χτύπησε ο Γιώργος.

"Εμμ σε ξέρω;" ρωτάω προσπαθώντας να φανώ ψύχραιμη. Δεν ξέρω γιατί αλλά με αγχώνει.

Ίσως το γεγονός πως έφαγε μπουνιά επειδή σε "ξερολουκουμιαζε";

Ναι έχεις ένα δίκιο..

"Νίκος χάρηκα" μου λέει και μου τείνει το χέρι του για χειραψία.

"Εγω είμαι η.. "

"Χριστίνα, ξέρω" ξέρει το όνομα μου;

ΦΥΣΙΚΆ ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΡΕΙ ΠΡΙΝ ΔΕΝ ΤΑ ΛΈΓΑΜΕ;

Σωστά σωστά

"Έλεος Χριστίνα με πέθανες" λέει η Δήμητρα αφού πλέον έχει φτάσει.

Γυρίζει να κοιτάξει το αγόρι με το οποίο μιλούσα πριν λίγο και το βλέμμα της σοβαρεύει.

"Καλησπέρα Δημητρουλα, τι κάνεις" λέει πλέον ο Νίκος με ένα πλάγιο χαμόγελο στα χείλη του, κοιτάζοντας την Δήμητρα από πάνω μέχρι κάτω.

"Χριστίνα φεύγουμε" μου λέει τραβώντας με ελαφρά προς την μεριά της.

Ο Νίκος τραβάει το ελεύθερο χέρι μου και πλέον βρίσκομαι ανάμεσα τους.

"Γιατί δεν θα της κάνω κάτι"

"Είπα φεύγουμε" λέει ξανά η Δήμητρα και πλέον αγριεύει.

"Και εγώ είπα πως θέλω να μιλήσω λίγο με την φίλη σου" δεν μας τα λες καλά εσύ φίλος.

Το κράτημα του δυναμώνει σιγά σιγά. Ποιο είναι το πρόβλημα του;

"Είπα.."

"Είπε ότι φεύγουν ΤΏΡΑ" ακούω την φωνή του από πίσω, έντονη και επιβλητική.

Γυρίζω το κεφάλι μου και τον βλέπω να πλησιάζει κοντά.

Φοράει μια μπλούζα ανοιχτή στα πλάγια που αναδεικνύει το γυμνασμένο του σώμα. Τα μαλλιά του ανακατεμένα καθώς φαίνεται πως έπαιζε ποδόσφαιρο. Τα χέρια του είναι σφιγμένα σε γροθιές καθώς έχει σφίξει και το σαγόνι του. Φαίνεται πως είναι νευριασμενος.