His eyes

Αντιοοοοοο

Σας έχει τύχει ποτέ η διάθεση σας να είναι τόσο χάλια που να μην μπορείτε να σηκωθείτε από το κρεβάτι;

Λοιπόν έτσι είμαι εγώ τώρα.

Σήμερα το μεσημέρι φεύγουμε από την κατασκήνωση.

Και αυτό σημαίνει αντίο Δήμητρα και Μαρίνα.

Αντίο αγαπημένο στέκι κυλικείο

Αντίο πανέμορφη πισίνα

Και κυρίως...

ΑΝΤΊΟ ΓΙΏΡΓΟ (😭)

Η ζωή είναι άδικη...

Ηηηηη ζωή, η ζωηηη εδωω τελειωωωωωνειιι

Αυτό ακριβώς...

[...]

Μετά από καμιά ώρα απελπισίας αποφάσισα να σηκωθώ και να βγω στον ήλιο.

Δεν θα έπρεπε να κάθομαι μέσα. Θα έπρεπε να είμαι με τον Γιώργο και τα κορίτσια έστω και για αυτές τις λίγες ώρες.

Έβαλα όλη μου την δύναμη (όση έχει και ένα 3χρονο δηλαδή) και σηκώθηκα από το κρεβάτι μου.

Αφού το ξέστρωσα και έβαλα τα σεντόνια μου και το μαξιλάρι μου στην βαλίτσα έβαλα ότι πιο πρόχειρο βρήκα μπροστά μου.

Έκανα τα μαλλιά μου έναν γρήγορο κότσο και κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη.

Φτου σου αγάπη μου, πως σε έκανε έτσι η μάνα σου;

Καλά μιλάμε δεν βλέπομαι...

Αφού παθαίνω σοκ από την χάλια όψη μου, φεύγω από το σπιτάκι με προορισμό το κυλικείο.

Τέλεια ένα παιδάκι άρχισε να τρέχει μακριά μου. Αυτά είναι....

Οκ σιγά δεν κοιμήθηκα καλά εχθές και τα μαλλιά μου είναι σαν αχυρο αλλά ας μην γινόμαστε κακοί..