His eyes

Back to reality

Αφροδίτη POV

"Αντε που είναι;" ρωτάω την μητέρα της καθώς δεν μπορώ να περιμένω άλλο.

Σιγά μαρη τον πρέσβη περιμένεις;

Όχι την κολλητή μου, αλλά για εμένα το ίδιο είναι. Μου έλειψε το καρότο μου, εντάξει;

"Γλυκιά μου περίμενε τώρα θα έρθουν. Τώρα με πήρε η Χριστίνα και μου είπε σε 5 θα είναι εδώ" μου λέει η κα Μυρτώ για να με ηρεμήσει.

ΈΛΑ ΟΜΩΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΡΕΜΏ

Θέλω να μου τα πει όλα. Από το τηλέφωνο δεν πολύ κατάλαβα τι έγινε με εκείνον τον... Γιώργο τον είπε; Νομίζω ναι. Οπότε τώρα πρέπει να έρθει εδώ και αφού την κάνω μια τεράστια αγκαλιά να μου τα πει ΌΛΑ

Εκεί λοιπόν που είμαι έτοιμη να γίνω πύραυλος από ανυπομονησία, βλέπω κάτι πούλμαν να στρίβουν προς το μέρος μας.

ΑΑΑΑΑ ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ.

Κάθομαι ακριβώς στην μέση των πούλμαν και περιμένω να βγουν τα διάφορα παιδιά.

Αλλά αντί να βγουν ξινομουρες και μαναρακια από τα πούλμαν βγαίνει το καπι.

Πλάκα μου κάνεις;

"Κυρία Μυρτώ είστε σίγουρη ότι είμαστε στο σωστό μέρος;" ρωτάω την μητέρα της κολλητής μου και εκείνη κοιτάει το χαρτάκι που είχε γράψει τις οδηγίες που της είχε πει η Χριστίνα.

"Ουψ Αφροδίτη μου έκανα λάθος. Χεχ εδώ λέει 9 και όχι 6. Μάλλον το είδα ανάποδα" λέει και γελάει με όλη της την καρδιά της.

ΤΙ ΛΕΣ ΓΥΝΑΊΚΑ ΕΔΏ ΚΑΊΓΕΤΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΣΎ ΓΕΛΑΣ;

Χωρίς να περιμένω άλλο αρχίζω να τρέχω προς την πτέρυγα 9. Να σας εξηγήσω όμως τι εννοώ.

Τα πούλμαν σταματάνε μπροστά από τις πτέρυγες ενώ γηπέδου. Οπότε εμείς τόση ώρα ΉΜΑΣΤΑΝ ΣΤΗΝ ΛΆΘΟΣ ΠΤΈΡΥΓΑ.

Αδιαφορώ παντελώς για τις φωνές της κα Μυρτώς και μετράω μία μία τις πτέρυγες.

Πριν ακόμα φτάσω στην 9, βλέπω παιδιά με τους γονείς τους να φεύγουν από εκεί.

Έχω λαχανιασει αρκετά και η καρδιά μου χτυπάει πολύ γρήγορα. Νιώθω πραγματικά ότι θα σπάσει. Παρόλα αυτά βάζω όλη μου την δύναμη για να φτάσω μέχρι εκεί.

Προσπερνώ όλον τον κόσμο και φτάνω στο κέντρο της πτέρυγας.

Κοιτάω γύρω γύρω για να μπορέσω να αντικρίσω την κολλητή μου.

"ΑΑΑΑΑ" ακούω μία τσιριδα από πίσω μου και καταλαβαίνω πως είναι η Χριστίνα.

Γυρνάω και την βλέπω να τρέχει καταπάνω μου.