His eyes

Mine.

Κάθομαι στο αμφιθέατρο της κατασκήνωσης εδώ και αρκετή ώρα.

Λατρεύω αυτό το μέρος, ειδικά αυτή την συγκεκριμένη ώρα.

Είναι απόγευμα πλέον και ο ήλιος έχει πέσει. Μια υπέροχη δροσιά απλώνεται παντού και κάνει τα φύλλα από τα δέντρα να κουνιούνται σε έναν ξέφρενο χορό. Κάθομαι στην άκρη ώστε να μην φαίνομαι, καθώς δεν επιτρέπεται να βρισκόμαστε εδώ. Αλλά δεν είναι ο μοναδικός λόγος.

Από αυτή την γωνία μπορώ να έχω ως θέα μια υπέροχη αμυγδαλιά που βρίσκεται απέναντι μου. Οι σκιές που δημιουργούνται από το πορτοκαλί φως του ήλιου πάντα με χαλαρώνουν. Από την πρώτη μέρα προσπαθώ να απαθανατίσω αυτήν την εικόνα.

Μου αρέσει η ζωγραφική. Κυρίως το σχέδιο. Όταν ακουμπώ το μολύβι στο λευκό χαρτί νιώθω πως είμαι ο κυρίαρχος όλου του κόσμου. Μελό αλλά τι να κάνουμε...

Καθώς χάζευα το δέντρο απέναντι, ακούγονται βήματα να έρχονται προς το θέατρο.

Αχ μην είναι ο Νίκος..

Μα νόμιζα ότι πέρναγες καλά μαζί του...

Είναι τόσο βλαμμένος. Είναι απλά ένας κάφρος που δεν έχει σταματήσει να προσπαθεί είτε να με φιλήσει είτε να με χουφτωσει. Με εκνευρίζει αφάνταστα.

Ε τότε βρε βλήμα τι μένεις μαζί του;

Φαίνεται να επηρεάζει πολύ τον Γιώργο. Και μου αρέσει να τον βλέπω έστω και για λίγα κλάσματα του δευτερολεπτου να δείχνει κάποια συναισθήματα για εμένα. Κάθε φορά που βλέπω αυτά τα μάτια να σκουραίνουν νιώθω πως εγκλωβιζουν και εμένα μέσα τους.

Νομίζω την έχεις πατήσει άσχημα

Νομίζω είναι η πρώτη φορά που θα συμφωνήσω.

Και καθώς εγώ λύνω τα χιλιάδες πρόβλημα μέσα στο κεφάλι μου, ενώ ταυτόχρονα εύχομαι να είναι οποιοδήποτε άλλος εκτός του βλαμμενου, ο Γιώργος εμφανίζεται μπροστά μου.

Δεν το πιστεύω..

Καλά δεν είσαι η μόνη

Τι κάνει αυτός εδώ;

Είπε να ποτίσει... ΤΙ ΕΝΝΟΕΙΣ ΒΡΕ ΚΑΗΜΈΝΗ ΜΟΥ; ΔΕΝ ΒΛΕΠΕΙΣ ΠΩΣ ΨΆΧΝΕΙ ΚΆΤΙ;

Σωστά. Είναι γυρισμένος πλάτη με εμένα, καθώς η είσοδος είναι ακριβώς δίπλα στο σημείο που κάθομαι και το τσιμέντο από τις κερκίδες και το γεγονός πως είμαι στις πάνω πάνω θέσεις μου δίνει το προνόμιο να είμαι καλά κρυμμένη, με αποτέλεσμα εκείνος να μην με έχει αντιληφθεί ακόμα.