Yetim Kızın Aşkı

BÖLÜM-4

(Düzenlendi.)

(3.bölümden hatırlatma.)

Yarım saat sonra tüm eşyalarını yerleştiren Miray, hemen kıyafetlerini değiştirdikten sonra dolabını kilitleyerek yatağın üzerine oturdu. Ne yapacağını düşünürken kapı açıldı. İçeriye ellili yaşlarına yakalamış bir kadın içeri girdi.

"Merhaba kızım. Ben Nazmiye. Yeni gelmişsin. Müdüre Hanım söyledi. Kurallardan bahsetmeye geldim. Öncelikle haftada bir çamaşır yıkanır çamaşırhade. Yatağının altında kapaklı bir sepet var onun içine koyuyorsun sonra çamaşır makinesine atıyorsun. Bitince kurutma makinesine atıyorsun. Bu durumda çok sıra oluyor. Sabah erkenden yaparsan bu işi senin için iyi olur. Sonra her sabah yedide kahvaltı akşam yedide yemek var, daha yok. Yetimhaneye en geç akşam altıda gelebilirsin. Daha geç gelirsen cezalara katlanırsın. Diyeceklerim bu kadar. Oda arkadaşların iyi kızlardır. İyi anlaşacağınızı düşünüyorum. Neyse kızım ben işlerime geri döneyim." dedikten sonra gülümsedi.

"Teşekkür ederim. Kurallara uyarım." dedikten sonra kadın gülümseyerek odadan çıktı.

"Beni bundan sonra neler bekliyor?" diye geçirdi içinden.

4.Bölüm

Bir saat sonra odanın kapısını açılarak içeriye üç tane kız girdi. Kendisiyle yaşıt gibi duruyorlardı. Genç kızlar girdiklerinde gördükleri kız ile önce şaşırmışlar sonra da gülümseyerek yataklarına ilerlediler.

Çantalarını bıraktıktan sonra Miray'ın yanına gelmişlerdi. İlk önce kumral ve kıvırcık saçlara, iri kahverengi gözlere, beyat tene sahip kız elini uzatarak kendini tanıttı. "Merhaba. Ben Sıla. Sıla Yaman." dedikten sonra elini uzatmıştı. Miray eli geri çevirmek istemediğinden eline uzatarak sıktı ve "Bende Miray." dedi kısaca. Sonra onun yanındaki kız, ilk tanıştığı kızın tam tersi esmer tenli, siyah dümdüz saçları ve siyah gözleri ile esmer güzeli bir kızdı. "Bende Fatma." dedikten sonra o da elini uzatmıştı. Onun elini de sıkan Miray üçüncü kız ile de tanıştı. "Bende Sanem" dedi. Bu kız da Miray gibi kumral saçlı, sarışın tenli idi.

Miray'ın okulundan, buraya niçin gelişinden konuştukları sırada akşam yemeği vakti gelmiş herkesle beraber yemekhaneye inmişti Miray. Tepsisine yemek aldıktan sonra oda arkadaşları ile aynı masaya oturmuş yemek boyunca sesini çıkarmadan, sohbete dahil olmadan yemeğini yemişti. Daha sonra herkes ile odasına çıkıp erkenden yatmıştı. Yarın okula gidecekti ve bu onu geliyordu. Arkadaşlarının ona acıyan bakışlarla bakmasını istemiyordu.

*
Sabah, her gün olduğu gibi erken kalktı. Kahvaltıya bir saat vardı daha. Önce kalktı ses çıkarmadan banyoya gidip işlerini halletti. Sonra geri dönüp yatağını topladı. Aslında ilk gözlerini açtığında çok şaşırmıştı. "Benim burada ne işim var?" diye geçirdi aklından ama sonra aklına geldi. Bunu kendisi istemişti.

Dolabın kilidini açarak çantasını çıkardı. Bugün hangi dersler olduğunu unuttuğu için sadece bir defter ve kalemlik koydu. Bir de karakalem çalışması yaptığı siyah derili defterini koydu. Son olarak dolaptan okul kıyafetlerini çıkararak banyoda giyindi. Dişlerini fırçaladıktan sonra tekrar yatağına oturdu. Komodinin üzerinde duran çerçeveye uzandı. Uzun uzun baktı o resme. Ne çok özlemişti ailesini. Şimdi nasıl geçecekti onlarsız bir ömür? Alışacaktı elbet onların yokluğuna.

Kapı açılıp içeriye Nazmiye Hanım girince Miray çerçeveyi yerine bıraktı. Birbirlerine "Günaydın." dedikten sonra Nazmiye Hanım kızları uyandırıp kahvaltı için aşağıya inmelerini söyledi.

Miray'ın uyandığını gören kızlar, Miray'a içtenlikle "Günaydın." diyerek sırayla banyoya girdiler. Daha sonra kahvaltıya inilmiş, kahvaltılar yapılmıştı. Miray'ın okul saatine daha iki saat varken o yetimhaneden çıkmış yürüyerek okula gitmişti.