Yetim Kızın Aşkı

BÖLÜM-7

(Düzenlendi.)

(6.bölümden hatırlatma.)

Miray odada biraz bunaldığını hissedince odanın kapısını açıp eve göz attı. Her yer karanlıktı. Ev ahalisinin yattığını anlayıp o kattaki terasa çıktı. Kapıyı arkasından kapatarak. Ama tam kapatamamıştı. En uca ilerleyip İstanbul manzarasına baktı. Evin konumu çok güzeldi. Buradan kız kulesini tüm ihtişamı ile görüyordu.

Uzun süre düşündü. Her zamanki gibi. Ailesini düşündü. Çok özlemişti onları. Ailesini düşündükçe istemsizce gözyaşları sessizce süzülüyordu yanaklarına. Kendini o kadar kalabalık içinde yalnız hissediyordu. Evet, onu seven insanlar vardı ama hiçbiri ailesinin yerini dolduramazdı ki. Hep bir boşluk hissediyordu. Hep buruktu. Sessizce gözyaşı dökünce boğazı ağrıyordu. Düğüm oluyordu. Daha fazla kendisini tutamayacağını anlayınca hıçkırarak ağlamaya başladı. Onları çok özlemişti ve bu hasret onu yakıyordu. Zamanla hafifleyecek miydi? Acısı belki ama hasret asla hafiflemeyecekti. Git gide daha da artacaktı. Hasret çok farklı duyguydu. Zamanla bitip gidecek bir şey değil aksine daha da çoğalan bir duyguydu.

"Miray?"

7.Bölüm

Miray duyduğu ses ile gözyaşlarını silmeye çalışıyordu ama o silene kadar Alican çoktan yanına gelmişti. Miray'ın ağladığını görünce içi bir kez daha burkuldu. Hemen onu kollarının arasına aldı.

"Yine mi ağladın sen? Bende hep senin ağladığın zamanlara mı denk geliyorum?" diye takıldı. Miray ise ona bakmadan ki, onun kolları arasındayken nasıl becerebilecekse, gözyaşlarını sildi.

"Neyseki ben sana kimsenin olmadığı yerde ağla. Ağlayınca çok çirkin oluyorsun demiştim. Dinlemişsin sözümü. Aferin." dedikten sonra Miray kıkırdamıştı. Onu gülmesini sağlayan Alican da gülmüştü. Alican daha fazla Miray'ı tutmayarak serbest bıraktı.

"Bir de gecelikle dışarı çıkmışsın. Hasta olacaksın. Gece biraz serin oluyor. Senin bel bacak meydanda." dedi sahte kızgınlıkla.

"Ya! Çok açık değil bir kere. Hem ben üşümüyorum." dedi kızgınlıkla.

"Şaka yapıyorum canım. Senin pijamayla yatamadığını biliyorum. Alınma hemen." dedi gülümseyerek. Miray da ona gülümsemişti.

"Sen neden yatmadın, buradasın?" dedi Miray.

"Ders çalışıyordum. Susadım ama suyum bitmişti. Su almak için kalktım. Kapının açık olduğunu görünce kapatmak için geldiğimde seni gördüm." dediğinde Miray kafasını salladı. "Gel içeri girelim. Yarın okul var."  dediğinde Miray kafasıyla onaylayıp içeri girerken ayağı kapının eşiğine takıldı. Tam düşecekken bunu fark eden Alican, Miray'ı kolundan tutarak kendine çekti. Kendine çekmesi ile Miray'ın gövdesi Alican'ın gövdesine çarpmıştı.

"Gözlerin tepende mi tepegöz?" deyip güldü ve Miray'ı serbest bıraktı.

"Hiç de bile. Sadece karanlık olduğu için görmedim." dedi Miray kızgınlıkla. Sadece onun yanında çocuk gibi oluyordu.

Alican gülerek içeri girmiş, ardından da Miray girip kapıyı kapatmıştı. Daha sonra ikisi birbirine iyi geceler dileyerek birisi odasına birisi su almaya gitti.