Yetim Kızın Aşkı

BÖLÜM- 28

Keyifli okumalar...💫

(27.Bölümden Hatırlatma)

"Teşekkür ederim Alessio, yardımcı olduğun için. Aynı zamanda anlamadığım konuları da anlattığın için."

"Rica ederim. Benim için bir zevkti. Yalnız Ali'nin bakışları çok komikti. Çok kıskandı seni. Seni çok seviyor ve sende onu. Anlaşılan seni çok kırmış, üzmüş. Hemen onu affet demem ama yine de çok ileriye gitme. O yaptı bir hata ama aynı hataları sen yapma. O zaman gerçekten birbirinizi kaybedersiniz."

"Haklısın Alessio. Ben onu o kadar çok seviyorum ki bana seni seviyorum dese her şeyi unuturum. Biliyorum o da pişman ama bana neler yaşattığını anlasın istiyorum."

"Neyse ben kaçayım. Seni tanımak güzeldi. Yine anlamadığın konular olursa gel bana, ben anlatırım. Kendine iyi bak. Hoşçakal."

"Sende kendine iyi bak. Görüşürüz." dedikten sonra Alessio gitti.

Alican kapıda dikilmiş tüm konuşulanları duymuştu. Miray'ın hâlâ onu sevdiğini duyunca dünyalar onun olmuştu. Miray kapıyı kapatırken hemen gidip yerine oturdu ve telefonla ilgileniyormuş gibi yaptı.

Miray masanın üstünü topladıktan sonra televizyon izlemeye başladı. Bir yarışma vardı. Eğlenceliydi. Miray kahkaha attıkça Alican onu izliyordu. 'Acısı çok olanın kadının gülüşü çok güzel olurmuş.' diye geçirdi içinden. Ya da seven insana mı sevdiğinin gülüşü güzel gözükürdü?

Program bitince saat on olmuştu. Miray odaya gidip yorganı çarşafı getirdi. Özenle yatağı yaptıktan sonra iyi geceler diyerek çıktı salondan. Kendisi de odasına gelip yattı.

28.BÖLÜM

Miray sabah kalktığında bugün dersi olmadığını hatırladı. Bugün günlerden en sevdiği gün olabilirdi. Yataktan çıkmadı uzun süre. Telefonunu eline alarak sosyal medya turu yaptı. Turlaması bitince telefonu komodine bırakarak banyoya gidip rutin işlerini halletti. Odaya tekrar dönüp odasını topladıktan sonra odadan çıktı. Koridorda ilerlediğinde salon kapısının açık olduğunu gördü ve adımlarını o tarafa yönlendirdi.

Salona geldiğinde Alican'ın yine yattığı yeri  toplamış olduğunu gördü. Masanın üzerine doğru baktı. Gözleri not aradı ama bulamadı.

"Nereye gitti ki?" dedi kendi kendine. Sonra da "Aman. Nereye gittiyse gitti beni ilgilendirmez." dedi. Ama yine de merak eden tarafına engel olamıyordu.

Kalbinin sesini duymamaya çalışarak mutfağa yöneldi. Mutfağa gelince midesinin sesini duymaya başlamıştı. Fakat gördüğü görüntüyle artık midesi daha çok coşmuştu. Masanın üzerinde hazırlanmış kahvaltı duruyordu zaten. Kimin yaptığını elbette biliyordu. Masanın yanına gelince tabağın üzerinde duran notu aldı eline.

'Umarım beğenirsin, sevgilim. Afiyet olsun.'

Miray o sevgilim kelimesi ile heyecanlanmış yüzünde gülümseme olmuştu. Tebessümle masaya baktı. Ardından gülümsediği aklına gelince sildi tebessümü dudaklarından.

"Hayır Miray! Kendine gel! Bir hareketiyle yumuşamak yok! Alican yok! Alican'ı düşünmek de yok! Sana neler yaşattığını unuttun mu hemen? Onun yüzünden ne kadar acı çektiğini unuttun mu?" diye kendi kendine sordu ve ardından kendini yanıtladı. "Hayır, unutmadım... Ama özledim onu. Neyse evet, yelkenleri suya indirmek yok. Kendime gelmeliyim." dedi. Ardından kendini tuhaf hissetti. Kendi kendine soru sorup bir de cevaplıyordu.