Yetim Kızın Aşkı

BÖLÜM- 26

Keyifli okumalar..💫

Bu bölüm Miray karakterinin ve yazarın bakış açısıyla yazılmıştır.

(25.Bölümden Hatırlatma)

Ben artık mutlu olmak istiyordum. Keşke mutluluk parayla alınabilseydi. Şüphesiz tüm paramı mutluluğa harcardım. Çok mutlu olurdum. Neden? Neden Alican beni sevmiyordu? Ben, beni herkesin sevmesini değil Alican'ın sevmesini istiyorum çünkü tek huzurum o.

Duşta çok kaldığıma karar verip bornozu giyerek odadan çıktım. Hemen kıyafetlerimi giyinip, amcamla akşam yemeğine indim.

Yemeklerimizi yedikten sonra odalara dağıldık. Yarın yorucu bir gün olacağından geceliğimu giyinip kendimi uykunu  kollarına attım.

26.BÖLÜM

Sabah odanın kapısının tıklatılması ile uyandım. Yüzümün halini umursamadan kapıyı açtım. Gelen amcamdı. Gülümseyerek karşıladım onu.

"Günaydın kızım. Hadi hazırlan, önce çok güzel bir mekânda kahvaltımızı yapalım sonra da şu okul işlerini halledelim."

"Tamam amca." diyince aşağıda beklediğini söyleyip gitti. Bende kapıyı kapattıktan sonra banyodaki rutin işlerimi halledip odayı topladım.

Bavuldan kıyafet çıkarıp giyindikten sonra saçımı yaptım. Çantamı hazırlayıp odadan çıktım. Aşağıya indiğimde amcam lobideydi. Çok fazla oyalanmadan otelden çıktık.

Sonra otele yakın bir kafede kahvaltı yaptık. Amcamın dediği gibi gerçekten çok güzel bir mekandı. Hesabı ödedikten sonra kalktık.

Dışarı çıktığımızda köşede boş taksi duruyordu. Binip istediğim üniversiteye geldik. Üniversite tıp, hukuk vs. çeşitli alanlarda eğitim veriyordu. Ben tıp alanıyla ilgilendiğim için oraya kaydımı yaptırdık. Özel bir üniversite olduğu için parası aylık veriliyordu. Okul masraflarını amcam üstlendi. Ben onlara yük olmamaya çalıştıkça, onlar benim için harcama yapıyorlardı. Bu kendimi kötü hissetmeme sebep oluyordu. Ben kendim bir şeyler çabalamak istiyordum.

Amcama birçok kez teşekkür ederek ev aramaya koyulduk. Evin uzak olmasını istemiyordum. Okul zaten şehir merkezine çok yakındı. Bu nedenle bende okul çevresinde ev arıyordum. Böylece okula gitmek için otobüs parası vs. harcamazdım.

Bir saatlik arayışın sonunda bir öğrenci evi bulduk. Numarayı arayıp eve bakmak istediğimizi söyledik. Eve girdiğim anda içim ısındı. Ev dizayn edilmişti. Duvarları rengarenkti, bu çok hoşuma gitti.

Amcama bu evi istediğimi belirttim. Bu seferde kirayı o ödeyecekti, kabul etmedim. Bu evin kirasını ben ödeyecektim. Çok pahalı da değildi. Başka bir ülkede yaşamak daha avantajlıydı bana göre. Türkiye'de böyle bir evi asla ucuz bir fiyata alamazdınız.

Adamla anlaştıktan sonra anahtarı aldık ve evden çıktık. Otele gitmeden önce bana burada geçerli olacak bir hat aldık.

Otele geçtiğimizde hava kararmıştı. Akşam yemeği vakti geliyordu. Amcamla otelin restoranında buluşmak üzere odalara dağıldık. Ben odaya gelip elimi yüzümü yıkadıktan sonra teyzemi aradım. Melahat olanını değil. Sonra amcamı ve en son kuzenlerimle konuşup aşağıya indim.

Amcam cam kenarında bir masada oturuyordu. Onun yanına gidip oturdum.

Yemekler gelince yemeye başladık. Yemeğimi yarıladıktan sonra konuşmaya başladım.

"Amca artık yanımda kalmana gerek yok. Bak okula yazıldım, evi tuttuk yarın yerleşeceğim. Artık daha fazla kalmana gerek yok. Sakın yanlış anlama seni kovmuyorum. Ama daha fazla işgal edemem seni. Senin de ilgilenmen gereken işlerin var. Şirketteki işler ne kadar aksarsa o kadar başın ağrır. O yüzden daha fazla aksatma. Hem teyzemde seni çok özlemiştir." deyip muzipçe ona baktım.