MY FLAT GIRLFRIEND

64

Chapter 64

Blink.

"Welcome to the Philippines!"

Salubong sa amin ni Chester oppa. Natawa talaga ako dahil may dala pa talaga itong placards.

My goodness!

"Grabe ka talaga! This isn't our first time!" Natatawang turan ko. Kumamot ito sa ulo. "Sorry naman. Eh kasi, wala akong maisip gawin."

Niyakap ko ito. "Anyway, thanks sa effort."

"It's a pleasure to be hug by a beautiful and lovely lady. Worth it ang pagod ko." Sabi nito. Napapailing nalang sina eomma at appa. They know how naughty Chester oppa is.

"And because of that, I will be your driver for now. Let's go?" Sabi nito at kinuha ang kamay ko para isabit sa braso niya.

"Oh, thank you." Nakangiting turan ni oppa. Nagbro-fist naman ang dalawa kong oppa. We got the first flight kaya maaga kaming nakarating.

Pagkarating ko ng bahay, agad kong nagtungo sa aking kwarto. Well, I kinda miss my room. Hindi ko alam na sinundan pala ako ni oppa. "Well?"

"Oppa naman! Don't scare me like that!" Sabi ko. Ngumisi ito. "I just want to help you."

"Help what?"

Pumasok na ito ng tuluyan sa loob ng kwarto ko pagkatapos isara ang pinto. "I just want to help you to clean your room."

"Malinis naman ang room ko eh." Sagot ko sa kanya. Umiling ito. "That's not what I mean. Aalisin natin ang mga bagay na nagdulot sayo ng kalungkutan at sakit."

"You mean?"

"You know what I mean." Tumayo ito at nagtungo sa vanitoe mirror para tingnan ang sarili. "Let's just throw all the things----"

"No!" Sigaw ko. Nanlaki naman ang mata ni oppa dahil sa gulat. "I mean, ako na ang bahala."

He then put his arms on his waist. "Blii? Why are you like that? I thought, okay ka na?"

"Oppa naman! Ang sabi ko, ako na ang bahala which means, ako nalang ang gagawa. Arasso?" I wish maconvince siya.

Si oppa pa naman ang tipo na hindi agsd agad naniniwala.

Tinitigan ako nito sa mata. Hindi naman ako umiwas ng tingin kasi alam kong kapag hindi ako nakipagtitigan, sasabihin niyang nagsisimungaling ako.

Tumaas ang kilay nito habang naglalakad patalikod sa pinto. "Okay, fine. Nasa kwarto lang ako," he's holding now the doorknob. "In case you need me. Arasso?"

Sunod sunod akong tumango. "Ne. Jalgayo!"

Tumaas ang kabilang parte ng labi nito. "I'll be back." Tuluyan na itong lumabas ng kwarto ko.

Huminga ako ng malalim at walang ganang umupo sa aking higaan. Why do it feels hard everytime na maiisip kong aalisin na ang nga gamit na bigay niya?

Of course nakamove on na ako. Pero, di ba sayang naman ang mga bagay na binigay niya? Nag effort pa siya dun eh.

'Nag effort kasi nga, kayo pa noon. Kaya pwede mo nang itapon, tsaka wala na din naman kayo.' Sabi ng kabila kong isip.

'Huwag. Itago mo lang. May paggagamitan pa niyan sa mga darating pang araw.' Sabi naman ng kabila.

Napabuga ako ng hangin. Ano bang nangyayari sa akin?

Tumayo ako at tiningnan ang sarili sa salamin. I smile when I saw my reflection.